Balantidiasis in the gastric lymph nodes of Barbary sheep (Ammotragus lervia): an incidental finding

A 4-year-old female Barbary sheep (Ammotragus lervia) was found dead in the Gwangju Uchi Park Zoo. The animal had previously exhibited weakness and lethargy, but no signs of diarrhea. The carcass was emaciated upon presentation. The main gross lesion was characterized by severe serous atrophy of the fat tissues of the coronary and left ventricular grooves, resulting in the transformation of the fat to a gelatinous material. The rumen was fully distended with food, while the abomasum evidenced mucosal corrugation with slight congestion. Microscopic examination revealed the presence of Balantidium coli trophozoites within the lymphatic ducts of the gastric lymph node and the abdominal submucosa. On rare occasions, these organisms may invade extra-intestinal organs, in this case the gastric lymph nodes and abomasum

Adventitious Root Formation in Plants: The Implication of Hydrogen Peroxide and Nitric Oxide

Adventitious root formation is defined as the formation of new roots on above-ground plant parts and is considered crucial for the survival of a plant under harsh environmental conditions (i.e., flooding, salt stress, and other abiotic stresses) as well as in the nursery industry. Clonal propagation is based on the ability of a plant part to grow and generate a completely new plant, genetically identical to the mother plant, where the plant part came from. Nurseries exploit this potential by multiplying millions of new plants. Most nurseries use cuttings to achieve that, through the induction of adventitious root formation. Many factors have been implicated in the capacity of a cutting to root, with the major role being played by auxins. During the last few decades, intense interest has emerged in the role of other potential rooting co-factors, such as carbohydrates, phenolics, polyamines, and other plant growth regulators, as well as signal molecules, such as reactive oxygen and nitrogen species. Among the latter, hydrogen peroxide and nitric oxide have been found to play significant roles in adventitious root formation. Their production, action, and general implication in rhizogenesis are discussed in this review, in terms of interaction with other molecules and signaling

"Η 4η Συμφωνία του Johannes Brahms: Συγκριτική θεώρηση επιλεγμένων ηχογραφήσεών της"

Η εργασία ασχολείται με τρεις ηχογραφήσεις της τέταρτης συμφωνίας του Johannes Brahms που πραγματοποιήθηκαν τον περασμένο αιώνα. Έπειτα από μία γενική επισκόπηση στις σημαντικότερες ηχογραφήσεις του έργου, γίνεται η συγκριτική θεώρηση των τριών ηχογραφήσεων που επιλέχθηκαν για τη παρούσα εργασία σε τέσσερα κεφάλαια. Ο χωρισμός αυτός γίνεται σύμφωνα με τα τέσσερα μέρη της συμφωνίας, διευκολύνοντας με αυτό τον τρόπο τη ροή της ανάγνωσης και τέλος αναφέρονται τα συμπεράσματα που προέκυψαν από τη παραπάνω μελέτη.This dissertation deals with three recordings of the fourth symphony of Johannes Brahms that took place in the last century. After an overview of the most important recordings of the symphony, a comparison of the three selected recordings for the present work is constituted in four chapters. This division is accomplished in accordance with the four parts of the symphony, thus facilitating the flow of reading and finally the conclusions that emerged from the above study are reported

Study of the prognostic value of bone marrow angiogenesis in patients with multiple myeloma

Multiple myeloma (MM) is a B-cell lymphoproliferative disease with a median survival of approximately 3 years. Intensive research of the last decade has enlightened the events taking place during the pathogenesis and progression of this incurable disease and revealed the role of bone marrow (BM) microenvironment in supporting the malignant cells expansion, invasion and migration. Increased BM angiogenesis in MM patients is caused when the balance between pro- and anti-angiogenic factors in the BM microenvironment is deranged in favour of new blood vessel formation. The finding of increased BM angiogenesis in MM was the first step in introducing new therapeutic agents with the use of thalidomide. Bortezomib is a proteasome inhibitor with potent anti-myeloma activity. Animal studies and studies in myeloma cell cultures have supported an indirect anti-angiogenic effect of bortezomib on human endothelial cells. In this discourse we studied several cytokines with pro-angiogenic properties in the serum of patients with newly diagnosed MM and in the serum of patients with relapsed or refractory MM before and following treatment with bortezomib. In patients with newly diagnosed MM the levels of VEGF, VEGF-A, angiopoietin-2 and angiogenin were increased compared to healthy controls, while angiopoietin-1 was decreased and bFGF did not differ significantly. Angiopoietin-1/angiopoietin-2 ratio was decreased compared to healthy controls. Angiogenin and angiopoietin-1/angiopoietin-2 ratio were related with advanced stage of the disease, while angiopoietin-1/angiopoietin-2 ratio was an independent prognostic factor of survival. In patients with relapsed or refractory MM the levels of VEGF, VEGF-A, angiopoietin-2, angiogenin and bFGF were increased compared to healthy controls, while angiopoietin-1 did not differ significantly. Angiopoietin-1/angiopoietin-2 ratio was decreased in patients compared to healthy individuals. Angiogenin and angiopoietin-1/angiopoietin-2 ratio correlated with advanced stage of the disease. Therapy with bortezomib resulted in the angiopoietin-1/angiopoietin-2 ratio increase and this increase was more significant in patients with objective response. The results of our study highlight the significance of the Tie2/angiopoietins system in MM angiogenesis and support former studies regarding the same system in solid tumors. The Tie2/angiopoietins system may be a potent target of anti-angiogenic anti-myeloma therapy.Το πολλαπλούν μυέλωμα είναι Β - λεμφοκυτταρική κακοήθεια με διάμεση επιβίωση περίπου 3 έτη. Η εντατική έρευνα των τελευταίων ετών έχει διαφωτίσει αρκετές από τις αλλαγές που λαμβάνουν χώρα τόσο στα παθολογικά πλασματοκύτταρα όσο και στο μικροπεριβάλλον αυτών κατά τη διάρκεια της παθογένεσης αυτού του ανίατου νοσήματος. Η αυξημένη αγγειογένεση που παρατηρείται στο μυελό των οστών ασθενών με ΠΜ θεωρείται μία από τις αλλαγές του μικροπεριβάλλοντος η οποία προάγει την επιβίωση και τον πολλαπλασιασμό των μυελωματικών κυττάρων. Είναι αποτέλεσμα σύνθετων αλληλεπιδράσεων μεταξύ μυελωματικών κυττάρων και κυττάρων του στρώματος που οδηγούν στην παραγωγή κυτοκινών με προαγγειογενετική δράση, οι οποίες με τη σειρά τους προκαλούν την αγγειογενετική μεταστροφή. Η αναγνώριση της αντι-αγγειογενετικής δράσης παραγόντων όπως η θαλιδομίδη οδήγησε στη θεραπευτική χρήση των παραγόντων αυτών στο ΠΜ με πολύ καλά αποτελέσματα. Η μπορτεζομίμπη είναι ένας αναστολέας του πρωτεασώματος με αντιμυελωματική δράση. Από μελέτες που έγιναν σε ζώα και σε κυτταρικές καλλιέργειες μυελωματικών κυττάρων φάνηκε ότι η μπορτεζομίμπη έχει εκτός των άλλων και αντιαγγειογενετική δράση. Στην παρούσα διδακτορική διατριβή μελετήσαμε τις αγγειογενετικές κυτοκίνες VEGF, VEGF-A, bFGF, αγγειογενίνη και αγγειοποιητίνες-1 και -2 τόσο σε ασθενείς με νεοδιαγνωσθέν ΠΜ όσο και σε ασθενείς με ανθεκτικό / υποτροπιάζων ΠΜ προ και μετά τη θεραπεία με μπορτεζομίμπη. Στον ορό των ασθενών με νεοδιαγνωσθέν ΠΜ βρήκαμε ότι οι αγγειογενετικές κυτοκίνες VEGF, VEGF-A, αγγειοποιητίνη-2 και αγγειογενίνη ήταν αυξημένες σε σχέση με τους υγιείς μάρτυρες, σε αντίθεση με την αγγειοποιητίνη-1 που ήταν ελαττωμένη και τον bFGF που δεν διέφερε σημαντικά. Ο λόγος αγγειοποιητίνη-1/αγγειοποιητίνη-2 ήταν ελαττωμένος στους ασθενείς σε σχέση με τους υγιείς μάρτυρες. Η αγγειογενίνη και ο λόγος της αγγειοποιητίνης-1/αγγειοποιητίνη-2 σχετίζονταν με προχωρημένο στάδιο νόσου, ενώ ο λόγος αγγειοποιητίνη-1/αγγειοποιητίνη-2 ήταν ισχυρός ανεξάρτητος προγνωστικός δείκτης επιβίωσης. Στον ορό των ασθενών με ανθεκτικό / υποτροπιάζων ΠΜ βρήκαμε ότι οι κυτοκίνες VEGF, VEGF-A, bFGF, αγγειοποιητίνη-2 και αγγειογενίνη ήταν αυξημένες σε σχέση με τους υγιείς μάρτυρες, σε αντίθεση με την αγγειοποιητίνη-1 που δεν διέφερε σημαντικά. Ο λόγος αγγειοποιητίνη-1/αγγειοποιητίνη-2 ήταν ελαττωμένος στους ασθενείς σε σχέση με τους υγιείς μάρτυρες. Η αγγειογενίνη και ο λόγος της αγγειοποιητίνης-1/αγγειοποιητίνη-2 σχετίζονταν με προχωρημένο στάδιο νόσου. Η θεραπεία με μπορτεζομίμπη είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση του λόγου αγγειοποιητίνη-1/αγγειοποιητίνη-2 η οποία ήταν σημαντικότερη στους ασθενείς με καλύτερη ανταπόκριση σε αυτήν. Ο βαθμός αύξησης του λόγου των αγγειοποιητινών σχετιζόταν με την επιβίωση των ασθενών. Τα αποτελέσματα της μελέτης μας τονίζουν τη σημασία του συστήματος των αγγειοποιητινών-1 και -2 και του υποδοχέα τους Tie2 στην αγγειογένεση του ΠΜ και επιβεβαιώνουν άλλες μελέτες που αφορούσαν συμπαγείς όγκους. Το σύστημα αυτό ίσως να αποτελεί κατάλληλο στόχο για νέους αντιαγγειογενετικούς-αντιμυελωματικούς παράγοντες, καθώς μεγάλος αριθμός μελετών για την ανεύρεση νέων παραγόντων αποτελεσματικών στη θεραπεία του ΠΜ βρίσκονται σε εξέλιξη

The vocational education-related legal framework of music performers in Greece from 1871 until now

This dissertation aims at tracing, concentrating and assessing the legislation governing vocational education of music professional performers in Greece due to its lack of proper codification up to now. The corpus of the relevant Greek legislation is organized as a law toolkit, arranged by topic and year of publication. The body of the legal provisions that have been included are associated with educational processes, that aim at teaching of musical instruments, vocal arts and conducting/directing of music ensembles, with the final goal to shape a whole music personality, capable of being professionally active as orchestra and/or ensemble members and/or solists. At the core of the thesis the law and legislative frame of the diverse musical agencies from the foundation of the Modern Greek State (1833) up to now is investigated, including also those established in the broader Greek jurisdiction (Ionian State). From these agencies one can discern Athens Conservatoire (1871), State Conservatory Thessaloniki (1914) and the Depts of Music Studies in higher education (1984). The main issues that have emerged are the lack of gradation of the degrees granted by conservatories and music school, the lack of vocational or academic correspondence, the complete disdain for the multi-year studies and the incompatibility with EU law. On the contrary, studying at academic music departments is aligned with the European standards (Bologna Process) and ends in receiving degrees corresponding to the 6th, 7th and 8th level of the European Qualifications Framework.The conclusions of the dissertation aim at contributing to research and discussion regarding the development of a whole and modern legal frame, having the potential to meet sufficiently the educational needs of the students, protecting concurrently their vocational rights as music performers.Η διατριβή στοχεύει στην ανίχνευση, συγκέντρωση και αξιολόγηση της νομοθεσίας, η οποία διέπει την εκπαίδευση των επαγγελματιών μουσικών εκτελεστών στην Ελλάδα, λόγω της έλλειψης κωδικοποίησης μέχρι σήμερα. Το σύνολο των νόμων για πρώτη φορά οργανώνεται ως μία νομική εργαλειοθήκη, θεματικά και χρονικά. Όσες διατάξεις έχουν συμπεριληφθεί συνδέονται με εκπαιδευτικές διαδικασίες οι οποίες αποσκοπούν στην εκμάθηση των μουσικών οργάνων, της φωνητικής τέχνης και της διεύθυνσης μουσικών συνόλων, με τελικό σκοπό τη διάπλαση μιας άρτιας μουσικής προσωπικότητας, ικανής να δραστηριοποιηθεί επαγγελματικά ως μέλος σε ορχήστρες, σε μουσικά σύνολα, ή ως σολίστ. Η διατριβή στον πυρήνα της διερευνά το νομοθετικό και θεσμικό πλαίσιο των ποικίλλων μουσικών εκπαιδευτικών φορέων, από της ιδρύσεως του ελληνικού κράτους (1833) μέχρι σήμερα, συμπεριλαμβανομένων και αυτών του ευρύτερου ελληνικού χώρου (Ιόνιος Πολιτεία). Από το σύνολο των φορέων αυτών, διακρίνονται το Ωδείο Αθηνών (1871), το Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης (1914) και τα Τμήματα Μουσικών Σπουδών των ΑΕΙ (1984). Ως κυρίαρχα ζητήματα αναδεικνύονται η έλλειψη διαβάθμισης των απονεμόμενων τίτλων σπουδών των Ωδείων και των Μουσικών Σχολών, η απουσία επαγγελματικού ή ακαδημαϊκού αντικρίσματος, η πλήρης απαξίωση των πολυετών σπουδών και η ασυμβατότητα με το νομοθετικό πλαίσιο των ευρωπαϊκών κρατών. Αντιθέτως, η φοίτηση που πραγματοποιείται στα ακαδημαϊκά μουσικά τμήματα είναι εναρμονισμένη με τα ευρωπαϊκά πρότυπα (Bologna Process) και οδηγεί στη λήψη τίτλων σπουδών με αντιστοιχία στο 6ο , 7ο και 8ο επίπεδο του Ευρωπαϊκού Πλαισίου Επαγγελματικών Προσόντων (European Qualifications Framework).Στο τελευταίο μέρος της διατριβής διατυπώνονται τα συμπεράσματα, επιδιώκοντας τη συνεισφορά στην έρευνα και στην έναρξη ενός επιστημονικού διαλόγου αναφορικά με τη διαμόρφωση ενός ολοκληρωμένου και σύγχρονου νομοθετικού πλαισίου, ικανού να καλύψει επαρκώς τις εκπαιδευτικές ανάγκες των σπουδαστών, προστατεύοντας ταυτόχρονα τα επαγγελματικά τους δικαιώματα ως μουσικών εκτελεστών

Ta spetsiōtika : ētoi, syllogē historikōn engraphōn kai hypomnēmatōn aphorōntōn ta kata tēn Hellēnikēn Epanastasin tou 1821, arystheisa ek tōn archeiōn tēs Nēsou Spetsōn, symplērōtheisa de ek tōn tou kratous archeiōn kai allōn pēgōn /

Mode of access: Internet

Influence of the Invasive Species Ailanthus altissima (Tree of Heaven) on Yield Performance and Olive Oil Quality Parameters of Young Olive Trees cv. Koroneiki Under Two Distinct Irrigation Regimes

Ailanthus altissima (AA) is an invasive tree species rapidly spreading worldwide, colonizing both urban and agricultural or forestry environments. This three-year study aimed to assess its effects on the growth and yield traits of the Koroneiki olive cultivar under co-cultivation in pots, combined with two irrigation regimes, full and deficit irrigation (60% of full). Within each irrigation regime, olive trees were grown either in the presence or absence (control) of AA. The trial evaluated several parameters, including vegetative growth, yield traits, and oil quality characteristics. Co-cultivation with AA had no significant impact on tree growth after three years, though it significantly reduced oil content per fruit. Antioxidant capacity of the oil improved under deficit irrigation, while AA presence did not significantly affect it, except for an increase in o-diphenol concentration. Neither the fatty acid profile nor squalene levels were significantly influenced by either treatment. Fruit weight and color were primarily affected by deficit irrigation. During storage, olive oil quality declined significantly, with pre-harvest treatments (presence or absence of AA and full or deficit irrigation regime) playing a critical role in modulating several quality parameters. In conclusion, the presence of AA near olive trees did not substantially affect the key quality indices of the olive oil, which remained within the criteria for classification as extra virgin

Incorporating novel agents in the treatment of myelodysplastic syndromes

Myelodysplastic syndromes (MDS) are a group of heterogeneous clonal stem cell (SC) disorders that mainly affect the elderly population. They are characterized by ineffective hematopoiesis which results in quantitative and qualitative cellular defects and high incidence of leukemic transformation. Recent advances in MDS research have led to the development of novel agents which appears to improve remission rates and survival when compared to best supportive care. Currently azacitidine, decitabine, and lenalidomide are approved by the US FDA for the treatment of MDS, while the activity of other novel agents such as histone deacetylase inhibitors, farnesyl-transferase inhibitors, novel thrombopoietic agents, and anti-angiogenesis molecules is under evaluation. Erythropoietin-stimulating agents, iron chelating therapy and thrombopoietin receptor ligands may also improve quality of life and possibly prolong survival in MDS patients. The only treatment modality that can achieve long-term survival is the allogeneic SC transplantation which is given only in selected patients. Moreover the heterogeneity of MDS and the patient's advanced age and co-morbidity are significant factors besides cytogenetics, IPSS and WPSS that should be taken into account during the decision-making process. Therefore clinicians should treat patients with MDS on an individual basis aiming the increase of the response rates and the decrease of treatment-associated toxicities. This can only be achieved through the better understanding of the MDS subgroups. If we can better define MDS subgroups we will be able to identify patients who will benefit from the incorporation of the novel agents, as monotherapy or in combinations regimens along with supportive care. © 2009 Elsevier Ltd. All rights reserved