Eccentric Black Hole-Neutron Star Mergers

Within the next few years gravitational waves (GWs) from merging black holes (BHs) and neutron stars (NSs) may be directly detected, making a thorough theoretical understanding of these systems a high priority. As an additional motivation, these systems may represent a subset of short-duration gamma-ray burst (sGRB) progenitors. BH-NS mergers are expected to result from primordial, quasi-circular inspiral as well as dynamically formed capture binaries. The latter channel allows mergers with high eccentricity, resulting in a richer variety of outcomes. We perform general relativistic simulations of BH-NS interactions with a range of impact parameters, and find significant variation in the properties of these events that have potentially observable consequences, namely the GW signature, remnant accretion disk mass, and amount of unbound material.Comment: Revised according to referee comment

Constraining the evolutionary history of Newton's constant with gravitational wave observations

Space-borne gravitational wave detectors, such as the proposed Laser Interferometer Space Antenna, are expected to observe black hole coalescences to high redshift and with large signal-to-noise ratios, rendering their gravitational waves ideal probes of fundamental physics. The promotion of Newton's constant to a time-function introduces modifications to the binary's binding energy and the gravitational wave luminosity, leading to corrections in the chirping frequency. Such corrections propagate into the response function and, given a gravitational wave observation, they allow for constraints on the first time-derivative of Newton's constant at the time of merger. We find that space-borne detectors could indeed place interesting constraints on this quantity as a function of sky position and redshift, providing a {\emph{constraint map}} over the entire range of redshifts where binary black hole mergers are expected to occur. A LISA observation of an equal-mass inspiral event with total redshifted mass of 10^5 solar masses for three years should be able to measure $\dot{G}/G$ at the time of merger to better than 10^(-11)/yr.Comment: 11 pages, 2 figures, replaced with version accepted for publication in Phys. Rev. D

Een verscholen loonkostensubsidie door de Algemene Arbeidsongeschiktheidswet (AWW)

Inleiding. De AAW, de volksverzekering tegen vooral de financiële gevolgen van langdurige arbeidsongeschiktheid, is op 1 oktober 1976 in werking getreden. De AA W-premie komt wat loontrekkenden betreft geheel ten laste van de werkgever. Het feit dat de AAW een volksverzekering is impliceert enerzijds dat ook werknemers in de collectieve sector recht kunnen doen gelden op een AAW uitkering en anderzijds dat de overheid en aanverwante organen in de collectieve sector als werkgever AAW-premie betalen. De premiebijdragen van de collectieve sector aan het AAW-fonds blijken echter de AAW-uitkeringen ten behoeve van werknemers in de collectieve sector aanzienlijk te boven te gaan. Deze per saldo-overdracht van de collectieve sector aan het AAW-fonds betekent in feite dat een deel van de AAW-lasten van de private sector voor rekening komt van de overheid. Hieruit volgt dat de door het bedrijfsleven op te brengen AAW-premie, en daarmee de loonkosten, zonder deze rijksbijdrage\ welke het effect heeft van een 'verscholen loonkostensubsidie', aanzienlijk hoger zou zijn. Alvorens in paragraaf 4 nader op de omvang en consequenties van deze 'verscholen loonkostensubsidie" in te gaan, zullen in paragraaf 2 voorzover nodig enkele kenmerken van de AAW besproken worden en wordt in paragraaf 3 het volumebeloop van de AAW geanalyseerd. In paragraaf 5 komt vervolgens nog de consequentie van de invoering van de AAW voor de interne overheidsboekhouding aan de orde, terwijl in paragraaf 6 de conclusies en aanbevelingen volgen

Arbeidsongeschiktheid als economisch begrip, een theoretische en empirische analyse inzake de ontwikkeling van de arbeidsongeschiktheid op meso-niveau

Inleiding. Zoals langzamerhand bekend mag worden verondersteld, is de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering (WAO) een van de kostbaarste paradepaardjes van onze verzorgingsstaat geworden. Het laat zich aanzien dat de WAO deze positie nog wel enige tijd zal blijven bekleden. Want bij een voorlopig te verwachten netto toeneming van het WAO-bestand van 25 000 a 30 000 personen per jaar zullen de WAO-lasten jaarlijks met circa f 1 miljard blijven stijgen.1 Juist in deze tijd, waarin de strijd om de verdeling van de geringe (toename van de) economische ruimte, dan wel om het ontwijken van de versobering, in sterke mate gaande is, kan inzicht in onder meer de factoren welke tot de stijgende WAO-lasten leiden, van nut zijn. ..

Arbeidsmarkt en sociale zekerheid: ontwikkelingen en interacties

In de afgelopen vijftig jaar is de verhouding tussen het aantal personen dat een inkomen uit arbeid ontvangt en het aantal dat een inkomen op grond van een sociale-zekerheidsregeling geniet, voortdurend verslechterd. Voortzetting van deze trend zal er toe kunnen leiden dat omstreeks het jaar 2000 het aantal ontvangers van een uitkering het aantal economisch actieven overtreft. In dit artikel worden beide kanten van dit verschijnsel - enerzijds een dalende participatiegraad op de arbeidsmarkt, anderzijds een toenemend beroep op de sociale zekerheid - in een langetermijnperspectief geplaatst en met elkaar in verband gebracht. Behalve aan de historische ontwikkeling op dit gebied besteden de auteurs ook aandacht aan de mogelijke toekomstige ontwikkelingen

Arbeidsongeschiktheid: een multidisciplinaire benadering

Op 1 juli 1967 trad de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering (WAO) in werking. Naar achteraf gebleken is een historische dag in de ontwikkeling van de sociale zekerheid. De WAO trad in de plaats van de als verouderd beschouwde Ongevallenwetten en Invaliditeitswetten.1 De belangrijkste kenmerken van deze nieuwe wet zijn de volgende: - de minimaal vereiste arbeidsongeschiktheidsgraad om, na een jaar wachttijd gedurende welke een Ziektewetuitkering wordt genoten, voor een uitkering in aanmerking te komen is 15%; - bij het vaststellen van de mate van arbeidsongeschiktheid waarop het uitkeringspercentage wordt gebaseerd, wordt rekening gehouden met de uit handicap voortvloeiende verminderde kans op werkgelegenheid; - de uitkering bedraagt afhankelijk van de mate van arbeidsongeschiktheid, waarin de arbeidsmarktsituatie verdisconteerd is, een percentage van het laatst verdiende loon, welk percentage maximaal 80% bedraagt;2 - de uitkeringen worden twee maal per jaar aangepast aan de stijging (of dating) van de lonen; - de sociaal-medische en arbeidsdeskundige onderdelen van de uitvoering zijn bij uitsluiting opgedragen aan de Gemeenschappelijke Medische Dienst (GMD). Dit betekent dat deze dienst onder meer belast is met de adviezen inzake de mate van arbeidsongeschiktheid en de revalidatieactiviteiten. Dat alles betekende een belangrijke verbetering ten opzichte van de doorde WAO vervangen arbeidsongeschiktheidswetten

De omvang van de verborgen werkloosheid in de WAO

Arbeidsongeschiktheid in de zin van de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering is een begrip, waarbij naast medische, ook economische factoren een rol spelen. Algemeen wordt verondersteld dat de stijging van het aantal WAO-uitkeringstrekkers gedurende de laatste jaren niet losstaat van de omstandigheden op de arbeidsmarkt. Men spreekt dan ook wel van verborgen werkloosheid onder WAO-eis. In dit artikel wordt een poging gedaan de omvang van deze verborgen werkloosheid te schatten door de ontwikkeling van het aantal WAO-uitkeringen te vergelijken met de ontwikkeling van het aantal invaliditeitspensioenen dat het Algemeen Burgerlijk Pensioenfonds toekent en waarbij economische overwegingen geacht worden geen rol te spelen. De auteurs komen dan tot een verborgen werkloosheid onder WAO-ers van ca. 140.000 manjaren in 1978. Dit betekent dat het feitelijke werkloosheidspercentage 8.2 bedraagt, hetgeen drie procentpunt meer is dan het officiële werkloosheidspercentage van 5.2