11 research outputs found

    Evaluation of a membrane bioreactor regarding wastewater treatment and water reuse in the hotel sector in Uruguay.

    Get PDF
    Con el objetivo de promover y contribuir al desarrollo sostenible del turismo y la industria hotelera en Uruguay se estudió la aplicación de un bioreactor de membrana aerobio piloto (MBR) para tratar aguas residuales de hotel, con el fin de reutilizarlas para riego en campos de golf. Las eficiencias de remoción de demanda química de qxígeno (DQO) fueron de 86% a 98%, y la concentración promedio de DQO en el permeado fue 34 mg/L. Para la remoción de amonio se alcanzó una eficiencia promedio de 94% (1,9 mg N/L). En el reactor no se promovió la remoción de fósforo ni de nitratos, ya que estos compuestos eran de interés para la irrigación del suelo. Comparando la calidad el permeado con los estándares internacionales publicados por la Organización Mundial de la Salud (OMS) para la reutilización de efluentes en áreas urbanas, el permeado cumplió con todos los valores establecidos. Desde un punto de vista agronómico, el permeado no presentó riesgos de salinización del suelo. Además, el efluente del hotel podría cubrir el 55% del nitrógeno y el 100% del fósforo necesario para mantener los greens del campo de golf (6.000 m2).Si se escala el proyecto a las condiciones de operación del hotel (32 m3/d de efluente), el costo de inversión requerido para montar una planta MBR sería 120.804 USD y los costos operativos serían 8.623 USD anuales (1,3 USD/m3 de permeado tratado).En este caso de estudio, en el cual el hotel tiene dónde disponer el efluente, su calidad cumple con la normativa vigente y el reuso más factible del efluente sería para riego, no resulta rentable implementar una planta MBR. Sin embargo, bajo otros escenarios, esta tecnología podría ser rentable y competitiva con otros sistemas de tratamientos de efluentes.Agencia Nacional de Investigación e InnovaciónFundación Bill y Melinda Gate

    Evaluation of a membrane bioreactor regarding wastewater treatment and water reuse in the hotel sector in Uruguay.

    Get PDF
    Con el objetivo de promover y contribuir al desarrollo sostenible del turismo y la industria hotelera en Uruguay se estudió la aplicación de un bioreactor de membrana aerobio piloto (MBR) para tratar aguas residuales de hotel, con el fin de reutilizarlas para riego en campos de golf. Las eficiencias de remoción de demanda química de qxígeno (DQO) fueron de 86% a 98%, y la concentración promedio de DQO en el permeado fue 34 mg/L. Para la remoción de amonio se alcanzó una eficiencia promedio de 94% (1,9 mg N/L). En el reactor no se promovió la remoción de fósforo ni de nitratos, ya que estos compuestos eran de interés para la irrigación del suelo. Comparando la calidad el permeado con los estándares internacionales publicados por la Organización Mundial de la Salud (OMS) para la reutilización de efluentes en áreas urbanas, el permeado cumplió con todos los valores establecidos. Desde un punto de vista agronómico, el permeado no presentó riesgos de salinización del suelo. Además, el efluente del hotel podría cubrir el 55% del nitrógeno y el 100% del fósforo necesario para mantener los greens del campo de golf (6.000 m2).Si se escala el proyecto a las condiciones de operación del hotel (32 m3/d de efluente), el costo de inversión requerido para montar una planta MBR sería 120.804 USD y los costos operativos serían 8.623 USD anuales (1,3 USD/m3 de permeado tratado).En este caso de estudio, en el cual el hotel tiene dónde disponer el efluente, su calidad cumple con la normativa vigente y el reuso más factible del efluente sería para riego, no resulta rentable implementar una planta MBR. Sin embargo, bajo otros escenarios, esta tecnología podría ser rentable y competitiva con otros sistemas de tratamientos de efluentes.Agencia Nacional de Investigación e InnovaciónFundación Bill y Melinda Gate

    Pancreatic insufficiency in patients with HIV infection: role of didanosine questioned.

    No full text
    OBJECTIVES: The aim of the study was to identify possible causes of pancreatic insufficiency in patients with HIV infection. METHODS: A retrospective analysis of 233 HIV-positive patients for whom faecal elastase measurement was available was performed to investigate potential associations with core demographic data, HIV infection characteristics, degree of immunosuppresion, exposure to antiretroviral therapy (ART), alcohol misuse, diabetes, hepatitis C virus (HCV) infection, triglyceride and cholesterol levels and symptomatology. The response to pancreatic enzyme replacement for patients with evidence of insufficiency was also evaluated. RESULTS: Of 233 patients, 104 (45%) had evidence of pancreatic exocrine insufficiency (faecal elastase < 200 mcg/g). A positive association with exocrine pancreatic insufficiency was found for HCV infection (P = 0.007), previous or current HCV treatment (P = 0.003), alcohol misuse history (P = 0.006) and the presence of steatorrhoea (P = 0.03). There was no demonstrated association between exocrine pancreatic insufficiency and didanosine (ddI) exposure (P = 0.43) or stavudine (d4T) exposure (P = 0.62). Seventy-seven per cent of patients who were treated with pancreatic enzymatic supplementation reported a subjective improvement in symptoms. CONCLUSIONS: Faecal elastase sampling should form part of the routine work-up for HIV-positive patients with chronic diarrhoea even in the absence of 'traditional' risk factors such as ddI exposure. In particular, if the patient has steatorrhoea, a history of alcohol exposure or their HCV serology is positive, they should be considered for investigation. Treatment with pancreatic enzyme supplementation appears to be effective in the treatment of chronic diarrhoea caused by pancreatic insufficiency in the majority of patients

    Toepassingsmogelijkheden van gerecycleerde granulaten in constructief beton

    No full text
    Gerecycleerde granulaten hebben al hun toepassing gevonden in funderingen en onderfunderingen in de wegenbouw. Dit is een markt die stilaan verzadigd raakt. Er rijst echter de vraag of deze granulaten ook in een hoogwaardiger toepassing kunnen gebruikt worden. In dit eindwerk werd een onderzoek gericht naar de mogelijkheden om gerecycleerde granulaten te gebruiken in constructief beton. Er werd gestreefd naar een sterkteklasse C30/37 terwijl het beton verwerkbaar blijft (consistentieklasse S3) en dit bij vervangingspercentages van het grof granulaat gelijk aan 30 %, 50 % en 100 %. Ook werd een literatuurstudie uitgevoerd omtrent de problemen bij het gebruik van gerecycleerde granulaten. In deze literatuurstudie werd ook een nieuwe mengmethode gevonden waarbij de druksterkte van het recyclagebeton toeneemt. Uit de resultaten van de proeven blijkt dat een daling in druksterkte en verwerkbaarheid onvermijdelijk is. De reductiefactor op de druksterkte bij een vervangingspercentage van 30 %, 50 % en 100 % bedraagt respectievelijk 94,1 %, 89,6 % en 84 %. De nieuwe mengmethode, gevonden in de literatuurstudie, zorgde voor een druksterktetoename van 9 %. Men kan concluderen dat een vervangingspercentage van 30 % perfect mogelijk is, de daling in druksterkte en verwerkbaarheid is klein. Vanaf een vervangings- percentage van 50 % is een verhoging van het cementgehalte nodig om de vereiste druksterkte en verwerkbaarheid te verkrijgen. De nieuwe mengmethode is positief bevonden, maar er zijn te weinig proeven hiermee uitgevoerd waardoor verder onderzoek zeker noodzakelijk is. Verder kunnen de heterogene eigenschappen van het gerecycleerd granulaten voor problemen zorgen om een constante kwaliteit te verzekeren. Ook de weerstand tegen vorst is een aandachtspunt, dit werd echter niet onderzocht
    corecore