Agreement between people with aphasia and their proxies on health-related quality of life after stroke, using the Greek SAQOL-39g

Health related quality of life (HRQL) measures are increasingly used to evaluate stroke interventions. People with severe aphasia after stroke may be unable to self-report on such measures, necessitating the use of proxy respondents. This study explored the level of agreement between people with aphasia and their proxies on the Greek Stroke and Aphasia Quality of Life Scale-39 generic version (SAQOL-39g) and whether this agreement was influenced by proxy levels of depression and carer strain. Methods: Par-ticipants were people with aphasia (PWA) who were over six months post-stroke and medically stable. Proxies were nominated by the PWA and had to see them at least twice a week. PWA completed the Frenchay Aphasia Screening Test and the Greek SAQOL-39g. Proxies completed the Greek SAQOL-39g proxy version, the General Health Questionnaire-12 and the Caregiver Strain Index. Results: 23 pairs of people with aphasia and their proxies took part. Proxies rated people with aphasia as more severely af-fected than they rated themselves. The difference was significant for the overall scale and the physical and communication domains (p < 0.05); yet the bias introduced by these differences was small to moderate, with effect sizes ranging from 0.15 to 0.47. The strength of the agreement between people with aphasia and proxies was excellent for the overall scale and all three domains (ICC = 0.79 - 0.97). The level of agreement was not associated with carer strain or emotional distress. We conclude that clinicians and re-searchers can use proxy ratings to evaluate the quality of life of people with severe aphasia but need to be aware of trends in proxy reporting and take these into account when interpreting data

Some principles of ostriches nutrition and their products.

Η εκτροφή της στρουθοκαμήλου άρχισε πριν από 150 έτη στη Ν. Αφρική και σήμερα επεκτάθηκε σε αρκετές χώρες της Γης. Η στρουθοκάμηλος, αν και είναι πτηνό, δεν μπορεί να πετάξει, αλλά τρέχει με ταχύτητα περίπου60 km/h. Οι ενήλικες έχουν σωματικό βάρος μεγαλύτερο από 130 kg και το ύψος τους φθάνει μέχρι 2,7 m. Το πεπτικό σύστημα της στρουθοκαμήλου διαφέρει από εκείνο των άλλων πτηνών, γιατί η πέψη της τροφής στο παχύ έντερο (ελικοειδές κτλ) γίνεται κατά τρόπο ανάλογο με εκείνον που συμβαίνει στη μεγάλη κοιλία των μηρυκαστικών, με αποτέλεσμα να αξιοποιεί πολύ καλά και κυτταρινοΰχες ζωοτροφές.Το κρέας της στρουθοκαμήλου είναι περιζήτητο, έχει ερυθρό χρώμα και χαμηλή περιεκτικότητα σε λίπος και χολοστερόλη. Τα αυγά της στρουθοκαμήλου, εκτός από την αναπαραγωγή, μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη διατροφή του ανθρώπου. Ακόμη, μπορούν να χρησιμοποιηθούν το δέρμα της στρουθοκαμήλου, για την κατασκευή δερμάτινων ειδών πολυτελείας, τα φτερά και το λίπος της.The ostriches have been farmed for about 150 years in South Africa. They are flightless birds but fast runners. Adults usually weigh more than 130 kg and stand up to 2.7 m tall. Domesticated ostriches reach maturity at 2-3 years old. Theirgastrointestinal tract is more similar to that of ruminants than to poultry's. The ostriches derive a lot of energy from feed fibre through the production of volatile fatty acids, in large intestine. The ostriches tend to be a credible competitor in the red meat market because of the quality of its meat (low in cholesterol and fat, high protein) .The eggs and nearly all parts, feathers, leather and meat, of the slaughtered ostrich can be used for commercial purposes

Some principles of ostriches nutrition and their products.

Η εκτροφή της στρουθοκαμήλου άρχισε πριν από 150 έτη στη Ν. Αφρική και σήμερα επεκτάθηκε σε αρκετές χώρες της Γης. Η στρουθοκάμηλος, αν και είναι πτηνό, δεν μπορεί να πετάξει, αλλά τρέχει με ταχύτητα περίπου60 km/h. Οι ενήλικες έχουν σωματικό βάρος μεγαλύτερο από 130 kg και το ύψος τους φθάνει μέχρι 2,7 m. Το πεπτικό σύστημα της στρουθοκαμήλου διαφέρει από εκείνο των άλλων πτηνών, γιατί η πέψη της τροφής στο παχύ έντερο (ελικοειδές κτλ) γίνεται κατά τρόπο ανάλογο με εκείνον που συμβαίνει στη μεγάλη κοιλία των μηρυκαστικών, με αποτέλεσμα να αξιοποιεί πολύ καλά και κυτταρινοΰχες ζωοτροφές.Το κρέας της στρουθοκαμήλου είναι περιζήτητο, έχει ερυθρό χρώμα και χαμηλή περιεκτικότητα σε λίπος και χολοστερόλη. Τα αυγά της στρουθοκαμήλου, εκτός από την αναπαραγωγή, μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη διατροφή του ανθρώπου. Ακόμη, μπορούν να χρησιμοποιηθούν το δέρμα της στρουθοκαμήλου, για την κατασκευή δερμάτινων ειδών πολυτελείας, τα φτερά και το λίπος της.The ostriches have been farmed for about 150 years in South Africa. They are flightless birds but fast runners. Adults usually weigh more than 130 kg and stand up to 2.7 m tall. Domesticated ostriches reach maturity at 2-3 years old. Theirgastrointestinal tract is more similar to that of ruminants than to poultry's. The ostriches derive a lot of energy from feed fibre through the production of volatile fatty acids, in large intestine. The ostriches tend to be a credible competitor in the red meat market because of the quality of its meat (low in cholesterol and fat, high protein) .The eggs and nearly all parts, feathers, leather and meat, of the slaughtered ostrich can be used for commercial purposes

Botanicals: a natural approach to control ascaridiosis in poultry

Τα παράσιτα (πρωτόζωα, έλμινθες, αρθρόποδα) αποτελούν σημαντική απειλή για τα πτηνά παγκοσμίως. Μεταξύ των ελμίνθων, τα νηματώδη συνιστούν τη σπουδαιότερη ομάδα παρασίτων των πτηνών. Το νηματώδες Ascaridia galli, αίτιο της ασκαριδίωσης των πτηνών, είναι ένα από τα πλέον σημαντικά και συχνά παράσιτα, προκαλώντας σοβαρές οικονομικές απώλειες, που συνδέονται με το κόστος θεραπείας, τη μειωμένη αξιοποίηση της τροφής και τη μείωση της παραγωγής αυγών και κρέατος. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, η αλόγιστη χρήση ανθελμινθικών φαρμάκων οδήγησε στην ανάπτυξη ανθεκτικότητας σε κάποια ανθελμινθικά που χρησιμοποιήθηκαν σε πτηνά, γεγονός που σχετίζεται με την παρουσία καταλοίπων στα προϊόντα των πτηνών. Για το λόγο αυτό, τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον των ερευνητών έχει στραφεί στη χρήση φυτοβιοτικών στη διατροφή των πτηνών εξαιτίας των ανθελμινθικών ιδιοτήτων τους. Επιπλέον, η χρήση αυτών των φυτικής προέλευσης ουσιών σεσύγκριση με τα συμβατικά συνθετικά ανθελμινθικά φάρμακα θεωρείται ως μια φυσική και φιλική προς το περιβάλλον προσέγγιση από τους καταναλωτές. Σκοπός της παρούσας ανασκόπησης είναι η παράθεση των ερευνών, τόσο in vivo όσο και in vitro, που παρουσιάζουν την ανθελμινθική αποτελεσματικότητα διαφόρων φυτοβιοτικών στον έλεγχο της ασκαριδίωσης των πτηνών.Parasites (protozoa, helminthes, arthropods) represent a main threat for poultry worldwide. Among helminthes, nematodes constitute the most important group of parasites of poultry. The nematode Ascaridia galli, the cause of ascaridiosis in poultry, is one of the most important and prevalent parasites, resulting in serious economic losses, associated with the treatment cost, the decreased feed efficiency, and the poor egg and meat production. During the past few decades the indiscriminate use of anthelmintic drugs has generated several cases of resistance in helminthes in poultry, situation which is coupled with the severity of residues in poultry products. For this reason, nowadays attention has been drawn to the use of botanicals in poultry diet, due to their anthelmintic properties. Furthermore, the dietary use eco-friend ly of these plant derived substances compared to conventional synthetic anthelmintic drugs is considered as a natural and ecofriendly approach by the consumers. The focus of the present review is to recapitulate the studies, both in vivo and in vitro, that have demonstrated the anthelmintic efficacy of various dietary botanicals in controlling poultry ascaridiosis

Botanicals: a natural approach to control ascaridiosis in poultry

Τα παράσιτα (πρωτόζωα, έλμινθες, αρθρόποδα) αποτελούν σημαντική απειλή για τα πτηνά παγκοσμίως. Μεταξύ των ελμίνθων, τα νηματώδη συνιστούν τη σπουδαιότερη ομάδα παρασίτων των πτηνών. Το νηματώδες Ascaridia galli, αίτιο της ασκαριδίωσης των πτηνών, είναι ένα από τα πλέον σημαντικά και συχνά παράσιτα, προκαλώντας σοβαρές οικονομικές απώλειες, που συνδέονται με το κόστος θεραπείας, τη μειωμένη αξιοποίηση της τροφής και τη μείωση της παραγωγής αυγών και κρέατος. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, η αλόγιστη χρήση ανθελμινθικών φαρμάκων οδήγησε στην ανάπτυξη ανθεκτικότητας σε κάποια ανθελμινθικά που χρησιμοποιήθηκαν σε πτηνά, γεγονός που σχετίζεται με την παρουσία καταλοίπων στα προϊόντα των πτηνών. Για το λόγο αυτό, τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον των ερευνητών έχει στραφεί στη χρήση φυτοβιοτικών στη διατροφή των πτηνών εξαιτίας των ανθελμινθικών ιδιοτήτων τους. Επιπλέον, η χρήση αυτών των φυτικής προέλευσης ουσιών σεσύγκριση με τα συμβατικά συνθετικά ανθελμινθικά φάρμακα θεωρείται ως μια φυσική και φιλική προς το περιβάλλον προσέγγιση από τους καταναλωτές. Σκοπός της παρούσας ανασκόπησης είναι η παράθεση των ερευνών, τόσο in vivo όσο και in vitro, που παρουσιάζουν την ανθελμινθική αποτελεσματικότητα διαφόρων φυτοβιοτικών στον έλεγχο της ασκαριδίωσης των πτηνών.Parasites (protozoa, helminthes, arthropods) represent a main threat for poultry worldwide. Among helminthes, nematodes constitute the most important group of parasites of poultry. The nematode Ascaridia galli, the cause of ascaridiosis in poultry, is one of the most important and prevalent parasites, resulting in serious economic losses, associated with the treatment cost, the decreased feed efficiency, and the poor egg and meat production. During the past few decades the indiscriminate use of anthelmintic drugs has generated several cases of resistance in helminthes in poultry, situation which is coupled with the severity of residues in poultry products. For this reason, nowadays attention has been drawn to the use of botanicals in poultry diet, due to their anthelmintic properties. Furthermore, the dietary use eco-friend ly of these plant derived substances compared to conventional synthetic anthelmintic drugs is considered as a natural and ecofriendly approach by the consumers. The focus of the present review is to recapitulate the studies, both in vivo and in vitro, that have demonstrated the anthelmintic efficacy of various dietary botanicals in controlling poultry ascaridiosis

The sunflower oil and the sunflower meal in animal nutrition

To φυτό Ηλίανθος ο ετήσιος {Helianthus annuus) ή αλλιώς ηλιοτρόπιο ή ηλιοστρόφι ή ήλιος, είναι ένα ποώδες μονοετές φυτό της οικογένειας Asteraceae. Καλλιεργείται κυρίως για τα σπέρματα του και τα εξ αυτών παραγόμενα προϊόντα (ηλιέλαιο και ηλιάλευρο), αλλά και ως καλλωπιστικό φυτό. Τα προϊόντα του χρησιμοποιούνται στη διατροφή του ανθρώπου, ως ζωοτροφή και ως καύσιμη ύλη. Ανάλογα με την περιεκτικότητα των σπερμάτων σε έλαιο διακρίνονται δύο ποικιλίες, μία με χαμηλή περιεκτικότητα (κ.μ.ό. 25%) και μία άλλη με υψηλή περιεκτικότητα (40% - 51%). Το κύριο προϊόν της κατεργασίας των σπερμάτων είναι το ηλιέλαιο, το οποίο έχει υψηλή περιεκτικότητα σε ακόρεστα λιπαρά οξέα, βιταμίνη Ε και φυτικές στερόλες και χαμηλή περιεκτικότητα σε κορεσμένα λιπαρά οξέα. Η σύσταση του ηλιελαίου σε λιπαρά οξέα εξαρτάται κυρίως από την ποικιλία του ηλιόσπορου και διακρίνεται σε ηλιέλαιο με υψηλή περιεκτικότητα σε πολυακόρεστα λιπαρά οξέα (ηλιέλαιο λινολεϊκό ή κλασικό), με υψηλή περιεκτικότητα σε μονοακόρεστα λιπαρά οξέα (ηλιέλαιο ελαϊκό ή High-oleic) και με ενδιάμεση περιεκτικότητα σε ελαϊκό οξύ, (ηλιέλαιο μέσο ελαϊκό ή NuSun). Κυκλοφορεί στην αγορά ως ακατέργαστο ή «μπρούτο» και ως εξευγενισμένο ή «ραφιναρισμένο». Το ηλιέλαιο προστίθεται στα σιτηρέσια των παραγωγικών ζώων με σκοπό την αύξηση του ενεργειακού περιεχομένου τους, καθώς και την κάλυψη των αναγκών τους σε απαραίτητα λιπαρά οξέα. Ακόμα, τα τελευταία χρόνια πολλοί ερευνητές μελετούν την επίδραση του ηλιελαίου στη μεταβολή της σύστασης του γάλατος, του κρέατος και των αυγών των παραγωγικών ζώων, ώστε να αποκτήσουν χαρακτηριστικά περισσότερο επιθυμητά για τον άνθρωπο καταναλωτή, όπως για παράδειγμα αυξημένη περιεκτικότητα σε ακόρεστα ω-3 και ω-6 λιπαρά οξέα και συζευγμένο λινολεϊκό οξύ (CLA). Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη σύνθεση σιτηρεσίων για κάθε είδος παραγωγικού ζώου, ενώ η τιμή του στην ελληνική αγορά είναι κατά κανόνα χαμηλότερη αυτής του σογιέλαιου. Τα υποπροϊόντα κατεργασίας του ηλιόσπορου, για την παραλαβή του ελαίου, είναι το ηλιάλευρο και η ηλιόπιτα ή ηλιανθόπιτα ή πλακούντας σπερμάτων ηλίανθου, ενώ κυκλοφορούν στην αγορά και σε μορφή συμπήκτων (pellets). Τα παραγόμενα υποπροϊόντα (ηλιάλευρο και ηλιόπιτα) μπορεί να διαφέρουν τόσο στο χρωματισμό και την υφή τους όσο και στη χημική τους σύσταση ανάλογα με την ποικιλία του ηλίανθου, το βαθμό αποφλοίωσης του ηλιόσπορου και τη μέθοδο κατεργασίας αυτού. Η περιεκτικότητα τους σε ολικές «κυτταρίνες» κυμαίνεται από 12% έως 32%, σε ολικές αζωτούχες ουσίες από 24% έως 44% και σε ολικές λιπαρές ουσίες από 1% έως 10%, ενώ αντίστοιχα μεγάλη διακύμανση παρουσιάζει και η περιεκτικότητα του σε ενέργεια. Επίσης, περιέχει μια σημαντική ποσότητα βιταμινών και μη αμυλούχων πολυσακχαριτών. Σε σύγκριση με το σογιάλευρο, το ηλιάλευρο έχει υψηλότερη περιεκτικότητα σε ολικές «κυτταρίνες» και μεθειονίνη και χαμηλότερη περιεκτικότητα σε ενέργεια, ολικές αζωτούχες ουσίες και λυσίνη, ενώ έχει παρόμοια πεπτικότητα πρωτεϊνών. Το ηλιάλευρο μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη διατροφή τόσο των μονογαστρικών όσο και των μηρυκαστικών σε κατάλληλη ανά περίπτωση αναλογία, αντικαθιστώντας εν μέρει ή πλήρως το σογιάλευρο. Τέλος, η τιμή του στην ελληνική αγορά είναι χαμηλότερη αυτής του σογιάλευρου.The sunflower plant (Helianthus annuus) is an annual herbaceous plant of the Asteraceae family. It is grown primarily for its seeds, the sunflower oil and the sunflower meal obtained from it, but also as an ornamental plant, as feed and as fuel. The sunflower seed is comprised from the husk on the outside and the kernel on the inside, whereas depending on the oil content it is categorised in two varieties, one with low oil content (average 25%) and another with high oil content (40% - 51%). The sunflower oil is high in unsaturated fatty acids, vitamin E and plant sterols and low in saturated fatty acids. The fatty acids composition of the sunflower oil depends mainly on the variety of the sunflower seeds and thus the sunflower oil is categorised in linoleic sunflower oil or classic (with high polyunsaturated fatty acids content), oleic sunflower oil or High-oleic (with a high monounsaturated fatty acids content) and middle oleic sunflower oil or NuSun (with an intermediate oleic acid content). It is marketed as raw oil or refined oil. The sunflower oil is added to the rations of farm animals in order to increase their energy content and to meet their essential fatty acids needs. Nowadays, many researchers study its effect on the composition of milk, meat and eggs produced from farm animals, in order to obtain characteristics more desirable for the human consumers, such as higher concentration of unsaturated omega-3 and omega-6 fatty acids, as well as higher concentration of conjugated linoleic acid (CLA). The sunflower meal is the main byproduct of the sunflower seeds after oil extraction. Sunflower meal may differ in color and texture, as well as in their chemical composition, depending on the variety of the sunflower, the degree of hull removal and the method of treatment. The crude fiber content varies from 12% to 32%, the crude protein from 24% to 44% and the ether extract from 1% to 10%. It also contains a significant amount of vitamins and non-starch polysaccharides. The sunflower oil and the sunflower meal can be used in the nutrition of both monogastric animals and ruminants

The effect of extrinsic mortality on genome size evolution in prokaryotes

Mortality has a significant role in prokaryotic ecology and evolution, yet the impact of variations in extrinsic mortality on prokaryotic genome evolution has received little attention. We used both mathematical and agent-based models to reveal how variations in extrinsic mortality affect prokaryotic genome evolution. Our results suggest that the genome size of bacteria increases with increased mortality. A high extrinsic mortality increases the pool of free resources and shortens life expectancy, which selects for faster reproduction, a phenotype we called ‘scramblers’. This phenotype is realised by the expansion of gene families involved in nutrient acquisition and metabolism. In contrast, a low mortality rate increases an individual’s life expectancy, which results in natural selection favouring tolerance to starvation when conditions are unfavourable. This leads to the evolution of small, streamlined genomes (‘stayers’). Our models predict that large genomes, gene family expansion and horizontal gene transfer should be observed in prokaryotes occupying ecosystems exposed to high abiotic stress, as well as those under strong predator- and/or pathogen-mediated selection. A comparison of genome size of cyanobacteria in relatively stable marine versus more turbulent freshwater environments corroborates our predictions, although other factors between these environments could also be responsible

The effect of a mixture of herbal essential oils or á-tocopheryl acetate on performance parameters and oxidation of body lipid in broilers

No Abstract. South African Journal of Animal Science Vol. 34 (1) 2004: pp.52-6

Carobs in productive animal nutrition

Το δέντρο της χαρουπιάς ανήκει στα λεγόμενα θρεπτικά φυτά και είναι γνωστό από την αρχαιότητα ως αυτοφυές φυτό της Ελλάδας. Το επιστημονικό όνομα του, Κερατέα η ελλοβος (Ceratonia siliqua), προέρχεται από το «κερατον», που υποδηλώνει και τη μορφή που έχει ο καρπός του. Η χαρουπιά είναι δένδρο αειθαλές, μακρόβιο, πολΰγαμο, μόνοικο ή δίοικο. Καλλιεργείται εύκολα και ευδοκιμεί σε όλα τα εδάφη, εκτός από τα υγρά και τα άγονα. Το ξύλο, ο φλοιός και τα φύλλα της χαρουπιάς έχουν διάφορες χρήσεις για τον άνθρωπο. Ο καρπός της χαρουπιάς, το χαρούπι ή ξυλοκερατο ή κούτσουπο, είναι λοβός (χεδρωπας), μήκους 10-30 cm και πλάτους 2-3 cm, με εξωκάρπιο καστανόχρωμο και δερματώδες, ενώ έχει μεσοκάρπιο σαρκώδες και χυμώδες, μέσα στο οποίο περικλείονται 8 έως 16 σπέρματα ωοειδή, πεπλατυσμένα, κεραμόχρωμα, σκληρά και γυαλιστερά. Το μάζεμα των καρπών επιβάλλεται να γίνεται πριν τις χειμερινές βροχές. Τα χαρούπια αποσπώνται μόνα τους από τα δένδρα ή μετά από ραβδισμό. Ένα χαρουπόδενδρο ηλικίας 6 ετών μπορεί να αποδώσει 2,25 kg, ενώ στα 12 έτη αγγίζει τα 45 kg ή και περισσότερο. Η ετήσια ελληνική παραγωγή καρπών χαρουπιάς, για το έτος 2005, ήταν 14.816 τόνοι, ενώ η μέση απόδοση ήταν 9,8 kg/δένδρο. Η παγκόσμια παραγωγή χαρουπιών αγγίζει τους 315.000 τόνους/έτος. Τα χαρούπια έχουν χαμηλή περιεκτικότητα σε ολικές λιπαρές ουσίες, και ολικές αζωτούχες ουσίες και υψηλή περιεκτικότητα σε σάκχαρα. Η χαρακτηριστική οσμή τους οφείλεται στην περιεκτικότητα τους σε ισοβουτυρικό οξύ (1,3%). Επίσης, περικλείουν μια ασυνήθιστα μεγάλη ποσότητα ταννινών, από την οποία το 16-20% είναι πολυφαινόλες και συνδέονται κατά μεγάλο ποσοστό (27-50%) με τις κυτταρίνες. Οι ταννίνες αποτελούν μια σύνθετη ομάδα δευτερογενών προϊόντων μεταβολισμού των φυτών και διακρίνονται από τις άλλες πολυφαινολικές ενώσεις, λόγω της ιδιότητας που έχουν να δημιουργούν ίζημα με τις πρωτεΐνες. Η παρουσία των ταννινών στην τροφή των παραγωγικών ζώων μειώνει την πεπτικότητα των θρεπτικών ουσιών και επιφέρει αρνητικά αποτελέσματα στην αύξηση του σωματικού τους βάρους. Ωστόσο, οι ταννίνες νέχουν και θετικά αποτελέσματα που εξαρτώνται από τη βιολογική δραστικότητα τους, αφού έχουν τη δυνατότητα να εμποδίζουν την ανάπτυξη βακτηρίων, μυκήτων και ζυμών. Τα χαρούπια και τα υποπροϊόντα τους έχουν σχετικά υψηλή νπεριεκτικότητα σε κυτταρίνες (κ.μ.ο. 8%) και κατά συνέπεια μπορούν να προστεθούν στα συμπληρωματικά σιτηρέσια των μηρυκαστικών σε ποσοστό μέχρι 20% - 30%. Οι πει­ ραματισμοί που έγιναν με την προσθήκη χαρουπιών στο  σιτηρέσιο κρεοπαραγωγών ορνιθίων έδειξαν μείωση του σωματικού βάρους τους και αύξηση του δείκτη μετατρεψιμότητας της τροφής, πιθανώς εξαιτίας του υψηλού ποσοστού των κυτταρινών και των ταννινών των χαρουπιών. Εφόσον, όμως, τα σιτηρέσια των κρεοπαραγωγών ορνιθίων εμπλουτίζονται με λίπη ή έλαια και συνθετικά αμινοξέα, τα πτηνά αυτά παρουσιάζουν κανονική αύξηση σωματικού βάρους, υψηλό, όμως, δείκτη μετατρεψιμότητας της τροφής. Τα χαρούπια μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε ποσοστό μέχρι 10% - 20% στο σιτηρέσιο των χοίρων. Εξάλλου, δια­ πιστώθηκε ότι, επειδή τα χαρούπια έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε σάκχαρα και συνεπάγονται αύξηση της κατανάλωσης τροφής από τα χοιρίδια, μπορούν να αντικαταστήσουν άλλες σακχαρούχες ζωοτροφές στο σιτηρέσιο (δεξτρόζη, άμυλο, ορός γάλατος), χωρίς να επηρεάζεται δυσμενώς η πρόσληψη του σιτηρεσίου. Με δεδομένο ότι η Ελλάδα παράγει σημαντική ποσότητα χαρουπιών ετησίως, μέρος της εγχώριας παραγωγής θα μπορούσε να αξιοποιηθεί στη διατροφή των παραγωγικών ζώων.The carob tree belongs to the nutrient plants and it is known since antiquity as a native plant of Greece. Its scientific name Ceratonia siliqua, originates from the Greek word "keraton" which means "horn", and which indicates the shape of its fruit. The carob tree is an evergreen, long-lived, polygamous, monoecious or dioecious. It is easily cultivated and thrives in all types of soil, except the humid and non-affluent. The wood, the bark and the leaves of carob have different uses. The fruit of the carob tree, the carob, is a lobe and it is 10-30 cm long and 2-3 cm wide with a brown and leathery exocarp and a fleshy and juicy mesocarp, in which 8 to 16 oval, flattened, hard and shiny reddish seeds are enclosed. The collection of the fruits must be finished before the winter rains. The fruits fall from the tree by themselves or by caning. A 6 years old carob tree can produce 2.25 kg carobs, while a 12 years old tree can produce 45 kg or more. The annual Greek carob production for the year 2005 was 14,816 tons, while the average yield was 9.8 kg/tree. The world carob production is about 315,000 tons/year. The carobs have low total fat and crude protein content, but high sugar content. The carobs' characteristic odor is due to their isobutyric acid content (1.3%). Furthermore, they include an unusually large amount of tannins, 16-20% of which are polyphenols and 27-50% of which are bound with cellulose. The tannins are a complex group of secondary metabolites of plants and are separated from other polyphenol compounds due to their ability to create sediment with proteins. The presence of tannin in feed reduces the nutrients' digestibility and has a negative effect on body weight gain. However, tannins can also have positive effects depending on their biological potency, because they have the ability to prevent bacterial, fungal and yeast growth. Carobs and their by-products have a considerable fibre content (average 8%) and therefore they can be included in supplementary ruminant rations up to 20% - 30%. Experiments carried out by adding carobs in broiler feeds resulted in decreased body weight gain and increased feed conversion ratio, probably because of the high cellulose and tannin content of the carob. Nevertheless, if the broiler's ration is enriched with fats or oils and synthetic amino acids, these birds show normal weight gain, but with a high feed conversion ratio. The carobs can be included up to 10% - 20% in the ration of pigs. Also, since the carobs have high sugar content, they can increase the feed consumption of the piglets and they can replace other sugar feeds with high sugar content (dextrose, starch, milk powder) without adversely affecting the feed intake. Greece produces a considerable quantity of carobs every year, therefore a part of this production could be utilized as animal fee

The use of algae in animal nutrition

Τα φΰκια είναι οι πρώτοι υδρόβιοι φωτοσυνθετικοί οργανισμοί που εμφανίστηκαν στη Γη πριν από 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Είναι μονοκύτταροι (μικροφύκια ή φυτοπλαγκτόν) ή πολυκύτταροι οργανισμοί (μακροφύκια) με μέγεθος από 0,2-2 μιη ή ακόμη και 60 m, αντίστοιχα, καθώς και χημική σύσταση που ποικίλλει ευρέως. Τα μακροφύκια διακρίνονται σε chlorophyta, phaeophyta, chrysophyta και rhodophyta, ενώ τα μικροφύκια σε pyrrhophyta και cyanophyta. Τα φύκια με τη φωτοσύνθεση συγκρατούν το O2της ατμόσφαιρας, συμβάλλοντας έτσι στη μείωση του φαινομένου του θερμοκηπίου. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως: βιοκαύσιμα, πρόσθετες ύλες διατροφής (αλγινικό οξύ και τα άλατα του, αγάρ, καραγεννάνες, χρωστικές), καλλυντικά, οργανικό λίπασμα κ.ά. Επιπλέον, τα εδώδιμα φύκια θεωρούνται ως αξιόλογες πήγες ανόργανων ουσιών και πρωτεϊνών, τόσο στη διατροφή του ανθρώπου όσο και των ζώων. Μελέτες σε γαλακτοπαραγωγές αγελάδες έδειξαν ότι η προσθήκη φυκιών στο σιτηρεσιό τους αυξάνει τη γαλακτοπαραγωγή και επιμηκύνει τη γαλακτική περίοδο, ενώ των μικροφυκιών εμπλουτίζει το γάλα σε πολυακόρεστα λιπαρά οξέα. Τα φύκια στη διατροφή των μοσχαριών ενδυναμώνουν το ανοσοποιητικό τους σύστημα και βελτιώνουν τα χαρακτηριστικά του κρέατος, ενώ στη διατροφή των αιγών αυξάνουν τη λιποπεριεκτικότητα του γάλατος. Φύκια, ιδιαίτερα αυτά που είναι πλούσια σε πολυακόρεστα λιπαρά οξέα, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στη διατροφή κουνελιών, χοίρων και κρεοπαραγωγών ορνιθίων εμπλουτίζοντας το κρέας τους σε αυτά. Σε ό,τι αφορά τη διατροφή αυγοπαραγωγών ορνίθων φαίνεται ότι τα φύκια αυξάνουν την περιεκτικότητα της λεκίθου του αυγού σελιπαρά οξέα και ενδυναμώνουν το χρώμα της. Ακόμη, τα φύκια μπορούν να χρησιμοποιηθούν στα σιτηρεσια των εκτρεφόμενων ψαριών. Χρειάζονται, όμως, περαιτέρω μελέτες σχετικά με τη χρήση φυκιών σε πολλά επιστημονικά πεδία, αλλά και σε πολλούς άλλους τομείς της έρευνας.In this review article the use of algae as feed in animal nutrition is being examined. The algae evolved on earth 3.5 billion years ago. They are primitive, generally aquatic and photosynthetic organisms, which range in size from 0,2-2,0 μιτι in diameter -microalgae (phytoplankton) up to 60 m length- macroalgae and may divide once or more per day. Algae are classified using a combination of characteristics in the chlorophyta, phaeophyta, chrysophyta, rhodophyta (all of them are macroalgae), pyrrhophyta and cyanophyta (they are microalgae). The chemical composition of algae varies over a wide range and depends on environmental conditions. Algae are necessary in the reduction of greenhouse gas emissions. They can be used as biodisel from their bio-lipid oil, as feed additives (alginates, carrageenans, agar, pigments), as therapeutic agents, as cosmetics, as organic fertilizer. Moreover, edible algae are considered sources of minerals and a complementary source of food protein for human -especially infunctional foods and animal nutrition, both in ruminants and monogastric animals. Algae in the rations of lactating cows increased milk production, the average milk protein, the amount of lactose, and prolonged the lactation period, while algae rich in (n-3) fatty acids effected positively on this fatty acid content of milk. In calves the dietary algae en-hanced immune function and improved carcass characteristics. Regarding the ewes, the algae nutrition affected milk fat composition and their dairy products. Researches on monogastric animals showed that the dietary supplementation of algae rich in docosqexaenoic acid increased its content in muscle tissue of rabbits, heavy pigs (live weight around 160 kg) and in the egg yolk of laying hens. In addition, algae in poultry diets can be used effectively as pigment sources both in egg yolk and in broiler skin and shanks. Algae have been found also to be a valuable food for fish farmed by acquaculture. However, further investigation is needed concerning the use of algae in human and animal nutrition