Construction of Serbian musical tradition in the period between the two world wars: the impact of ideological divisions in the Serbian political and intellectual elite

У овом раду смо разматрали процес конструисања српске музичке традиције схваћен као скуп тумачења српске музичке прошлости, садашњости и будућности утемељених на различитим вредносним позицијама које су заступали припадници интелектуалне и политичке елите у међуратном југословенском друштву. Установили смо да су у наведеном историјском периоду делови српске и југословенске елите интензивно радили на стварању „идеалног типа“ националне културе уопште и музичке традиције конкретно да би га затим имплементирали путем културне и образовне политике. Иако је циљ већине интелектуалаца, политичара и музичких стручњака и уметника било стварање нове, југословенске културе и уметности, услед регионално-етничке подвојености која је била изражена од настака југословенске државе до њеног распада, појединачне националне традиције нису изгубиле на значају. Захваљујући томе, могуће је и оправдано да се говори о српској музичкој традицији упркос југословенском контексту. Ослањајући се на конструктивистичке теоријске поставке нације и националне културе и из њих произашла истраживања намера нам је била да пратимо како су се погледи делова елите на обликовање југословенског друштва и културе рефлектовали на формулисање музичке политике или, прецизније, на дефинисање праваца и циљева музичког развоја на овом простору. С тим у вези, од посебне важности било нам је уочавање корелације између, с једне стране, идеолошких подела међу југословенском интелектуалном и политичком елитом и креирања дистинктивних музичких програма. Како би се извршило поређење вредносних оквира и принципа на којима се заснивало политичко, друштвено и јавно делање припадника елите са вредностима које су пропагиране кроз различите врсте активности у вези са музиком (музичко стварање, извођаштво, публицистика, научно-истраживачки подухвати) било је потребно да се анализа усмери у неколико праваца. Најпре, имајући у виду чињеницу да је у периоду између два рата јавно поље било кључно место сусрета друштвено утицајних и мање утицајних појединаца и група, те оних који су деловали у различитим друштвеним областима – научно поље, бирократско, уметничко, новинарско, музичко итд., сматрали смо да је од изузетне важности сагледавање његове структуре, тачније релација које су се развиле унутар његових граница...In this dissertation I analyse the process of constructing Serbian musical tradition, understood as a collection of interpretations of Serbian musical past, present and future which were based on different value positions espoused by members of the intellectual and political elite in the interwar Yugoslav society. I found that, during this historical period, certain parts of Serbian and Yugoslav elite worked intensively towards creating an “ideal type” of national culture in general and music tradition in particular, in order to implement it by means of cultural and educational policies. Although the goal of the majority of ntellectuals, politicians and music experts and artists was to create a new Yugoslav culture and art, due to the regional-ethnic dichotomies that had been evident since the formation of the Yugoslav state until its dissolution, individual national traditions did not lose their significance. As a result, it is possible and justified to talk about Serbian musical tradition despite the Yugoslav context. Relying on some constructivist theoretical assumptions about the nation and national culture, and the research that has emerged from them, my intention was to keep track of how the views of some members of the elite about the shaping of Yugoslav society and culture were reflected in the formulation of musical policies or, more precisely, on the definition of the aims and objectives of musical development in this area. With respect to that, I found it particularly important to observe the correlation between, on the one hand, the ideological divisions among the Yugoslav intellectual and political elite and, on the other hand, the creation of distinctive music programs. In order to compare the value frameworks and principles on which the political, social and public actions of members of the elite were based with the values that were propagated through different types of activities related to music (such as musical creation, performance, press, science and research ventures), it was necessary to aim the analysis in several directions. First, given the fact that in the period between the two world wars the public field was a key meeting place of the socially influential and less influential individuals and groups, as well as those who worked in different social areas — such as the scientific field, bureaucracy, art, journalism, music, etc. I considered it paramount to analyse its structure, i.e. the relations that have developed within its borders..

Energy efficiency of social housing materialisation models in Serbia

Примена принципа енергетске ефикасности у пројектовању и грађењу објеката социјалног становања у најразвијенијим државама ЕУ прерасла је у последњих неколико деценија из домена појединачних експерименталних пројеката у веома успешну архитектонско-грађевинску праксу која се и даље развија - управо у смислу повећања енергетске ефикасности самих објеката. Са друге стране, Србија последњих година тек успоставља прве институционалне и законске оквире и у домену социјалног становања и у домену енергетске ефикасности зграда. Стамбени фонд јавног ренталног становања (ЈРС) у Србији, иако је у приличној мери нов јер датира од 2005. године, већ данас је субстандардних енергетских својстава, како је показало истраживање у оквиру ове дисертације. Циљ истраживања ове дисетрације је био у томе да се и у Србији упостави пракса пројектовања и градње нових енергетски ефикасних објеката ЈРС, узимајући у обзир све релевантне специфичности у Србији. Да би се ово остварило, развијена је посебна методологија која се базира на формирању, анализи и валоризацији Модела материјализације објеката ЈРС у Србији. Сходно компетенцији архитектонске струке, енергетска ефикасност објеката ЈРС постигнута је искључиво архитектонско-грађевинским мерама на термичком омотачу објекта и на габариту објекта. Анализом стамбеног фонда ЈРС у Србији утврђен је типолошки спектар објеката и ниво енергетске ефикасности који су адекватни за будуће објекте ЈРС у Србији - на основу којих је формиран одређен број Модела материјализације. Енергетска својства ових Модела утврђена су софтверским нумеричким поступком како би се добиле вредности годишње потребне енергије за грејање сваког од њих, утврдио њихов енергетски разред и одредила количина годишње емисије СО2. Модели су потом међусобно упоређивани и вредновани на основу претходно утврђених критеријума. На тај начин дошло се до осамнаест Модела материјализације који представљају опсег адекватних решења за будуће објекте ЈРС у Србији, у оквиру којег је могуће одмах (још у току конципирања и пројектовања објекта ЈРС) одабрати онај Модел који би у конкретним пројектним условима био оптималан за задату локацију са аспекта енергетске ефикасности...In the past few decades, building of energy efficient social housing real estates in the most developed EU countries has araised from singular experimantal projects to a very successful nascent course. The current development of the quality of social housing buildings is irrevocably moved towards improvement of its’ own energy efficiency. In the past few years, Serbia began to establish institutional and legislative framework for both energy efficiency of buildings and social housing matter for the first time since the failure of previous socialistic order. Although total dwellings of social housing stock in Serbia is almost brand new (since 2005), this research showed that energy performances of these buidings are below the new standards of energy efficiency (established in 2012) in Serbia. Research aim of this dissertation was to define what kind of building of energy efficient social housing real estates is appropriate for Serbia, regarding all relevant Serbian specifities. In order to do so, a new methodology based on forming, analysis and valuation of Materialisation Models has been developed and introduced in this dissertation. Energy efficiency of these Models is accomplished solely by architectural tools (such as: materialisation of thermal envelope and architectural form of the building), according to the competence of the architectural profession. On the basis of the previous analysis of serbian social housing stock – four representative building types (that are adequate for future social housing in Serbia) were defined, as well as the expected levels of energy efficiency, and according to this, a certain number of Materialisation Models were formed to represent these. Energy properties of the Models were calculated by a professional software in order to get exact values of their annual energy demand for heating, their energy class and the amount of CO2 emmission. After that, the Models were compared and valuated on the basis of previously ascertained criteria. Thus, eighteen Materialisation Models were recognised to be the diapason of adequate future building solutions for energy efficient social housing in Serbia. In each specific case (at the very beginning of drafting and design of a social housing building), it is possible to find the optimal solution by choosing one of these eighteen Materialisation Models that has the most suitable energy properties for this specific location..

The use of metadiscourse markers in essays written by ESP learners at the university level

The study deals with metadiscourse markers employed in the essays written by ESP university students of mechanical engineering. The aim was to investigate the frequency of use of metadiscourse markers and to determine their types according to Hyland’s (2005) taxonomy. The corpus consisted of 100 essays dealing with two topics related to mechanical engineering. The research findings indicate that students used interactional metadiscourse categories to a significantly higher extent than interactive metadiscourse categories. The most used markers overall were transitions, followed by engagement markers and hedges. This suggests that students tried to capture the attention of their readers and make them participate in the discussion. Still, some markers were misused or overused, which implies that students need more instruction in the adequate use of markers. It can be concluded that adding explicit instruction in the use of metadiscourse markers to the ESP university curriculum would increase the level of students’ pragmatic competence so as to help them avoid pragmatic failures in writing.U poslednje vreme, metadiskursni markeri predstavljaju čest predmet istraživanja u primenjenoj lingvistici i analizi diskursa. Svrha metadiskursnih markera jeste uspostavljanje odnosa sa čitaocem i bolje prenošenje poruke autora, što je posebno važno kada je reč o akademskom pisanju. Usled toga, metadiskursni markeri imaju važnu ulogu i u razvoju pragmatičke kompetencije onih koji uče strane jezike. Predmet ovog istraživanja je metadiskurs u žanru studentskih eseja. Cilj istraživanja jeste da se analizira upotreba metadiskursnih markera u esejima koje su pisali studenti koji pohađaju kurseve engleskog jezika struke na univerzitetu i da ih razvrsta prema široko korišćenoj Hajlandovoj taksonomiji metadiskursnih markera. Korpus su činili eseji studenata prve godine mašinstva (N=100). Studenti su imali zadatak da napišu esej na engleskom jeziku dužine od 150 do 250 reči kao deo završnog ispita, na jednu od dve teme koje se tiču oblasti mašinstva: “Advances in Mechanical Engineering in the 21st century” i “Mechanical Engineering – Branches and Opportunities”. O ovim temama se na časovima prethodno diskutovalo, ali studenti nisu dobili uputstva o tome na koji način treba koristiti metadiskursne markere u esejima. Rezultati pokazuju da su studenti koristili oko 52,5 markera na 1.000 reči. U okviru analize prema kategorijama Hajlandovog interpersonalnog modela metadiskursa, pokazuje se da su interakcioni markeri (607 markera ukupno, tj. 32,55 na 1.000 reči) češće korišćeni od interaktivnih markera (373 markera ukupno, tj. 20 na 1.000 reči). Najbrojniji markeri u pojedinačnim kategorijama su bile tranzitivni markeri (ukupno 281, tj. 15,07 na 1.000 reči) koje pripadaju grupi interaktivnih markera, a zatim slede markeri angažovanja (254 ukupno, tj. 13,52 na 1.000 reči) i ograde (222 ukupno, tj. 11,90 na 1.000 reči), koji pripadaju grupi interakcionih markera. Ovakav obrazac upotrebe metadiskursnih markera u analiziranim esejima ukazuje na to da su studenti najpre želeli da uključe čitaoca u tekst, a zatim i da na odgovarajući način povežu različite ideje i da oprezno iznesu svoje stavove o datim temama. Iako se pokazalo da je većina studenata sposobna da koristi metadiskursne markere u pisanju eseja na stručnu temu na engleskom jeziku, u pojedinim slučajevima zabeležena je i pogrešna ili preterana upotreba metadiskursa. Stoga se može zaključiti da bi eksplicitno uvođenje teme upotrebe metadiskursa na časovima engleskog jezika na univerzitetu doprinelo razvijanju pragmatičke kompetencije i omogućilo studentima da se adekvatno izražavaju u pisanoj formi na engleskom jeziku pri pisanju predloga projekata, tehničke dokumentacije ili naučnih radova u njihovoj daljoj profesionalnoj karijeri

The use of hedges and boosters in students' essays on environmental protection written in English

Poslednjih godina, upotreba metadiskursa u pisanoj produkciji na univerzitetskom nivou učenja jezika predstavlja vrlo važnu temu u literaturi. Ovaj rad bavi se upotrebom dve specifične metadiskursne odlike, ograda i pojačivača, u esejima studenata posvećenim pitanjima sprečavanja efekata globalnog zagrevanja i napisanim u okviru kursa engleskog jezika na univerzitetskom nivou. Analizirano je ukupno 124 eseja (20.829 reči). Primenom Hajlandovog interpersonalnog modela metadiskursa, utvrđeno je da se u analiziranim esejima znatno češće koriste ograde nego pojačivači (22,23 prema 8,26 na 1000 reči). Unutar obe klase uočavaju se različiti glagolski, imenički, priloški i pridevski markeri ograđivanja i pojačavanja iskaza. U zaključku se ukazuje na neophodnost uvođenja metadiskursnih markera u kurikulum nastave stranog jezika na univerzitetskom nivou s obzirom na njihov značaj ne samo u akademskim, već i u drugim tipovima tekstova s kojima će se (diplomirani) studenti susretati u toku i posle studiranja.In recent years, the use of metadiscourse in the material written at the university level of language learning has been a very important topic in the literature. This paper deals with the use of two specific metadiscourse features, hedges and boosters, in students' essays related to the issues of preventing the effects of global warming. The essays were produced during a university-level English language course at the Faculty of Mechanical Engineering. A total of 124 essays (20,829 words) were analysed. Using Hyland's interpersonal metadiscourse model, it was found that hedges were much more frequent in the analysed essays in comparison to boosters (22.23 vs. 8.26 per 1000 words). Within both classes, there were examples of use of different verbs, nouns, adverbs, and adjectives acting as hedges or boosters. The conclusion points to the need to introduce metadiscourse markers in the curriculum of foreign language teaching at the university level, given their importance not only in academic but also in other types of texts that (graduate) students will deal with both during and after their studies

Studentska percepcija usmenog izlaganja u nastavi engleskog jezika na univerzitetskom nivou

Usmeno izlaganje često se pominje u literaturi kao važan deo nastave stranog jezika na univerzitetskom nivou. Cilj ovog istraživanja jeste da utvrdi kako studenti percipiraju iskustvo izlaganja na stručnu temu na engleskom jeziku. Uzorkom su obuhvaćeni studenti prve godine Poljoprivrednog i Mašinskog fakulteta Univerziteta u Beogradu koji su u okviru kursa Engleskog jezika imali zadatak usmenog izlaganja na stručnu temu. Rezultati ove studije se mogu dalje koristiti za buduća istraživanja o značaju usmenih izlaganja u metodici nastave engleskog jezika na univerzitetu.Oral presentations are frequently mentioned in the literature as an integral part of teaching the foreign language at the university level. The task of preparing an oral presentation of a discipline-related topic and facing the situation of a public presentation in the foreign language poses a big challenge to a large number of students, as well as a considerable burden. This research is aimed at exploring the students’ perception of the experience of oral presentation of a discipline-related topic in the English language. The sample included the first-year students of the Faculty of Agriculture and the Faculty of Mechanical Engineering of the University of Belgrade, who had the task to prepare an oral presentation of a discipline-related topic as a part of their English language classes at the university. Students filled in the questionnaire constructed for the purposes of the study which investigated the influence of different factors during the oral presentation in English. Research results may serve as the basis for further studies of the relevance of oral presentations in the methodology of teaching English at the university, as well as the investigations of students’ anxiety and different strategies applied in learning English for professional purposes

Markeri epistemičke modalnosti u naučnim radovima na engleskom i srpskom jeziku

Predmet rada je upotreba markera epistemičke modalnosti u naučnim radovima na engleskom i srpskom jeziku iz triju različitih oblasti (mašinstvo, poljoprivreda, psihologija). Osnovu za istraživanje predstavlja sistemska funkcionalna gramatika u kojoj se epistemička modalnost posmatra kao verovatnoća u okviru koje se razlikuju tri vrednosti (niska, srednja i visoka). Cilj rada je da se utvrdi stepen upotrebe epistemičkih markera u dvama jezicima, kao i u odabranim naučnim oblastima. Istraživanje je izvršeno na korpusu od po četiri naučna rada iz svake oblasti na engleskom i na srpskom jeziku. Rezultati pokazuju da se epistemički markeri nešto više koriste u radovima na engleskom nego u onima na srpskom jeziku. U obama jezicima, najveći broj epistemičkih markera upotrebljava se u radovima iz oblasti psihologije. Takođe, epistemički markeri niske i srednje vrednosti zastupljeniji su nego oni visoke vrednosti, što ukazuje na to da su autori u obama jezicima oprezni prilikom iznošenja kategoričkih tvrdnji, što je u skladu sa postulatima pisanja naučnog rada i nalazima ranijih istraživanja.The paper deals with epistemic modality markers in English and Serbian research articles covering three different scientific fields (mechanical engineering, agriculture, and psychology). The research is based on a Systemic Functional Grammar within which epistemic modality is viewed as a probability implying three values (low, median and high).The aim is to determine the degree of the use of epistemic markers in two languages, as well as in the selected scientific fields. The research was conducted on a corpus of four research articles from each field in English and Serbian. The results show that the use of epistemic markers is somewhat higher in English than in Serbian research articles. As for both languages, epistemic markers are mostly used in research articles in the field of psychology. In addition, epistemic markers of low and median values are more common than those of high value, which indicates that both English and Serbian authors are cautious when making categorical claims, which is in line with the guidelines of academic writing, in particular pertaining to a research article, and the findings of previous research

Markeri epistemičke modalnosti u naučnim radovima na engleskom i srpskom jeziku

Predmet rada je upotreba markera epistemičke modalnosti u naučnim radovima na engleskom i srpskom jeziku iz triju različitih oblasti (mašinstvo, poljoprivreda, psihologija). Osnovu za istraživanje predstavlja sistemska funkcionalna gramatika u kojoj se epistemička modalnost posmatra kao verovatnoća u okviru koje se razlikuju tri vrednosti (niska, srednja i visoka). Cilj rada je da se utvrdi stepen upotrebe epistemičkih markera u dvama jezicima, kao i u odabranim naučnim oblastima. Istraživanje je izvršeno na korpusu od po četiri naučna rada iz svake oblasti na engleskom i na srpskom jeziku. Rezultati pokazuju da se epistemički markeri nešto više koriste u radovima na engleskom nego u onima na srpskom jeziku. U obama jezicima, najveći broj epistemičkih markera upotrebljava se u radovima iz oblasti psihologije. Takođe, epistemički markeri niske i srednje vrednosti zastupljeniji su nego oni visoke vrednosti, što ukazuje na to da su autori u obama jezicima oprezni prilikom iznošenja kategoričkih tvrdnji, što je u skladu sa postulatima pisanja naučnog rada i nalazima ranijih istraživanja.The paper deals with epistemic modality markers in English and Serbian research articles covering three different scientific fields (mechanical engineering, agriculture, and psychology). The research is based on a Systemic Functional Grammar within which epistemic modality is viewed as a probability implying three values (low, median and high).The aim is to determine the degree of the use of epistemic markers in two languages, as well as in the selected scientific fields. The research was conducted on a corpus of four research articles from each field in English and Serbian. The results show that the use of epistemic markers is somewhat higher in English than in Serbian research articles. As for both languages, epistemic markers are mostly used in research articles in the field of psychology. In addition, epistemic markers of low and median values are more common than those of high value, which indicates that both English and Serbian authors are cautious when making categorical claims, which is in line with the guidelines of academic writing, in particular pertaining to a research article, and the findings of previous research

The use of hedges and boosters in students' essays on environmental protection written in English

Poslednjih godina, upotreba metadiskursa u pisanoj produkciji na univerzitetskom nivou učenja jezika predstavlja vrlo važnu temu u literaturi. Ovaj rad bavi se upotrebom dve specifične metadiskursne odlike, ograda i pojačivača, u esejima studenata posvećenim pitanjima sprečavanja efekata globalnog zagrevanja i napisanim u okviru kursa engleskog jezika na univerzitetskom nivou. Analizirano je ukupno 124 eseja (20.829 reči). Primenom Hajlandovog interpersonalnog modela metadiskursa, utvrđeno je da se u analiziranim esejima znatno češće koriste ograde nego pojačivači (22,23 prema 8,26 na 1000 reči). Unutar obe klase uočavaju se različiti glagolski, imenički, priloški i pridevski markeri ograđivanja i pojačavanja iskaza. U zaključku se ukazuje na neophodnost uvođenja metadiskursnih markera u kurikulum nastave stranog jezika na univerzitetskom nivou s obzirom na njihov značaj ne samo u akademskim, već i u drugim tipovima tekstova s kojima će se (diplomirani) studenti susretati u toku i posle studiranja.In recent years, the use of metadiscourse in the material written at the university level of language learning has been a very important topic in the literature. This paper deals with the use of two specific metadiscourse features, hedges and boosters, in students' essays related to the issues of preventing the effects of global warming. The essays were produced during a university-level English language course at the Faculty of Mechanical Engineering. A total of 124 essays (20,829 words) were analysed. Using Hyland's interpersonal metadiscourse model, it was found that hedges were much more frequent in the analysed essays in comparison to boosters (22.23 vs. 8.26 per 1000 words). Within both classes, there were examples of use of different verbs, nouns, adverbs, and adjectives acting as hedges or boosters. The conclusion points to the need to introduce metadiscourse markers in the curriculum of foreign language teaching at the university level, given their importance not only in academic but also in other types of texts that (graduate) students will deal with both during and after their studies

Metadiskursni markeri u kontekstu sažetaka naučnih radova iz poljoprivredne tehnike

Pravilna upotreba metadiskursa u akademskom pisanju predstavlja važan deo pragmatičke kompetencije autora, kao i sredstvo za oblikovanje specifičnog konteksta u okviru jedne diskursne zajednice. Predmet ovog istraživanja su metadiskursni markeri upotrebljeni u sažecima naučnih radova na srpskom jeziku objavljenim u časopisu Poljoprivredna tehnika u periodu od 2008. do 2018. godine. Cilj rada je bio da se utvrdi da li i u kojoj meri se metadiskursni markeri koriste u sažetku naučnih radova iz ove oblasti kako bi se postigla koherentnost i kohezija izlaganja. Diskurs poljoprivredne tehnike odabran je jer nismo naišle na istraživanja ove vrste u toj oblasti o tome na koji način autori koriste metadiskursne markere kako bi oblikovali kontekst i uspostavili odgovarajući odnos sa potencijalnim čitaocima. Za klasifikaciju markera korišćena je Hajlandova taksonomija. Pokazuje se da autori sažetaka u većoj meri upotrebljavaju interaktivne nego interakcione markere, čime ostvaruju dobru povezanost teksta. Takođe, kako bi preneli odgovarajuću dozu opreza, ali i ubeđenosti u rezultate svog istra- živanja, približno podjednako koriste ograde i pojačivače. Na osnovu utvrđene upotrebe metadiskursnih markera u analiziranom korpusu, može se zaključiti da se diskurs poljoprivredne tehnike nalazi negde između čvrstih i mekih nauka. U zaključku se razmatraju implikacije dobijenih rezultata i daju preporuke za buduća istraživanja.The proper use of metadiscourse in academic writing is an important part of the author’s pragmatic competence, which serves as a means for creating a specific context within a discourse community. The current study explores metadiscourse markers used in research article abstracts written in the Serbian language and published in the journal Poljoprivredna tehnika in the period from 2008 to 2018. The aim of the paper was to determine whether and to what extent metadiscourse markers were used in research article abstracts in this field in order to achieve coherence and cohesion of the text. The discourse of agricultural engineering has been selected since, to our knowledge, there have been no prior studies in this area on how authors use metadiscourse markers to shape the rhetorical context and establish a proper relationship with potential readers. Hyland’s taxonomy was used to classify the markers. It is shown that interactive markers were used to a greater extent than interactional markers, which serves to increase text cohesion. Additionally, the authors use hedges and boosters to an approximately same extent to convey both an appropriate degree of caution and conviction in the results of their research. Based on the findings on the use of metadiscourse markers in the analysed corpus, it can be concluded that the discourse of agricultural engineering is somewhere between hard and soft sciences. The conclusion discusses the implications of the obtained results and provides recommendations for future research