Democracy, Citizenship and Legitimacy: A Citizenship Mini-Conference

The University Archives has determined that this item is of continuing value to OSU's history.Ohio State University. Mershon Center for International Security StudiesEvent webpag

Roundtable on Epistemic Democracy and its Critics

On September 3, 2015, the Political Epistemology/Ideas, Knowledge, and Politics section of the American Political Science Association sponsored a roundtable on epistemic democracy as part of the APSA’s annual meetings. Chairing the roundtable was Daniel Viehoff, Department of Philosophy, University of Sheffield. The other participants were Jack Knight, Department of Political Science and the Law School, Duke University; Hélène Landemore, Department of Political Science, Yale University; and Nadia Urbinati, Department of Political Science, Columbia University. We thank the participants for permission to republish their remarks, which they edited for clarity after the fact

Dlaczego nie epistokracja?

John Stuart Mill argued that the superior wisdom of an identifiable minority justified their having greater political authority. In particular, Mill thought, citizens with a high degree of education ought to have more votes than others, even if all ought to have the right to vote. My strategy is not the more familiar one of arguing that even though we must grant that the educated might rule more wisely, there are reasons of equal respect or procedural fairness that directly and decisively preclude giving some citizens more votes than others. I will not deny (nor accept) that the educated have the superior wisdom Mill’s argument supposes, but deny that such a claim is available as a justification for unequal political authority. In any case, my aim is as much to explain and acknowledge the challenge posed by Millean scholocracy as it is fully to answer it.John Stuart Mill sądził, że wyjątkowa mądrość pewnej grupy mniejszościowej usprawiedliwia przyznanie jej większej władzy politycznej. Twierdził on, że obywatele lepiej wykształceni powinni dysponować większą liczbą głosów od reszty, nawet jeśli każdy obywatel powinien mieć prawo głosowania. Nie zamierzam stosować tu dość rozpowszechnionego argumentu, zgodnie z którym choć bez wątpienia osoby wykształcone mogłyby rządzić mądrzej od innych, to względy równego szacunku lub bezstronności proceduralnej bezpośrednio i kategorycznie przemawiają przeciwko przyznaniu niektórym ludziom większej liczby głosów niż pozostałym. Nie przeczę (ani też nie zgadzam się), że osoby wykształcone dysponują przypisywaną im przez Milla mądrością, lecz nie zgodzę się, że teza ta może uzasadniać nierówną dystrybucję władzy politycznej. W każdym razie moim celem jest w tym samym stopniu wyjaśnienie Millowskiej koncepcji scholokracji, docenienie jej wagi jako wyzwania rzuconego zasadzie równej siły głosu obywateli, jak też jej krytyka