Tax Non-avoidance as a Missing Piece of the Puzzle in the CSR Agenda in Poland

The commitment not to engage in tax avoidance – to refrain from using aggressive tax planning techniques – has not become part of the corporate social responsibility agenda in Poland. The purpose of this paper is to examine justificatory and explanatory reasons of that significant absence. The analysis unfolds in the following way. After setting out the necessary terminological background, I present main results of the limited empirical study of selected CSR documents, in order to substantiate the claim that tax avoidance is a theme absent from the CSR programs in Poland. Then I put forward the contention that this commitment should be included in such programs, as prima facie justified, and address a selection of objections that can be raised to defeat this contention. Finally, in the last section of the paper, I briefly comment on possible reasons of this absence and show how they elucidate the nature of CSR

Long-term treatment with haloperidol affects neuropeptide S and NPSR mRNA levels in the rat brain

OBJECTIVE: The brainstem-derived neuropeptide S (NPS) has a multidirectional regulatory activity, especially as a potent anxiolytic factor. Accumulating data suggests that neuroleptics affect peptidergic signalling in various brain structures. However, there is no information regarding the influence of haloperidol on NPS and NPS receptor (NPSR) expression. METHODS: We assessed NPS and NPSR mRNA levels in brains of rats treated with haloperidol using quantitative real-time polymerase chain reaction. RESULTS: Chronic haloperidol treatment (4 weeks) led to a striking upregulation of NPS and NPSR expression in the rat brainstem. Conversely, the NPSR mRNA expression was decreased in the hippocampus and striatum. CONCLUSIONS: This stark increase of NPS in response to haloperidol treatment supports the hypothesis that this neuropeptide is involved in the dopamine-dependent anxiolytic actions of neuroleptics and possibly also in the pathophysiology of mental disorders. Furthermore, our findings underline the complex nature of potential interactions between dopamine receptors and brain peptidergic pathways, which has potential clinical applications

Abelian Links, Monopoles and Glueballs in SU(2) Lattice Gauge Theory

We investigate the masses of 0+ and 2+ glueballs in SU(2) lattice gauge theory using abelian projection to the maximum abelian gauge. We calculate glueball masses using both abelian links and monopole operators. Both methods reproduce the known full SU(2) results quantitatively. Positivity problems present in the abelian projection are discussed. We study the dependence of the glueball masses on magnetic current loop size, and find that the 0+ state requires a much greater range of sizes than does the 2+ state.Comment: 18 pages, latex, 4 postscript figure

Pharmacokinetics and Bioavailability of the GnRH Analogs in the Form of Solution and Zn2+-Suspension After Single Subcutaneous Injection in Female Rats

BACKGROUND AND OBJECTIVES: Although many synthetic gonadoliberin analogs have been developed, only a few of them, including buserelin, were introduced into clinical practice. Dalarelin, which differs from buserelin by just one aminoacid in the position 6 (D-Ala), is not widely used so far. Gonadotropin-releasing hormone (GnRH) analogs are used to treat many different illnesses and are available in different forms like solution for injection, nasal spray, microspheres, etc. Unfortunately, none of the above drug formulations can release the hormones for 24 h. We assumed that classical suspension could solve this problem. METHODS: Two sets of experiments were performed. In the first one, buserelin and dalarelin were injected into mature female rats in two forms: suspension, in which the analogs are bounded by Zn(2+) ions and solution. The pharmacokinetic parameters and bioavailability of the analogs were calculated, based on their concentration in the plasma measured by high-performance liquid chromatography method (HPLC). In the second experiment, the hormones in two different forms were injected into superovulated immature female rats and then the concentration of Luteinizing hormone (LH), Follicle-stimulating hormone (FSH) and 17β-estradiol in the serum was measured by radioimmunological method. RESULTS: The Extent of Biological Availability (EBA), calculated on the base of AUC(0−∞), showed that in the form of solution buserelin and dalarelin display, respectively, only 13 and 8 % of biological availability of their suspension counterparts. Comparing both analogs, the EBA of dalarelin was half (53 %) that of buserelin delivered in the form of solution and 83 % when they were delivered in the form of suspension. The injection of buserelin or dalarelin, in the form of solution or suspension, into superovulated female rats increased LH, FSH and estradiol concentration in the serum. However, after injection of the analogs in the form of suspension, the high concentration of LH and FSH in the serum persisted longer. CONCLUSION: Performed studies indicate that GnRH analogs in the form of suspension have higher bioavailability than their solution counterparts. It influences the effects of their action, especially in relation to LH and FSH

Kategoria „przyległości” jako proces semiotycznego osłabienia na przykładzie polskiej sztuki socrealistycznej (1949–1953)

This paper investigates one aspect of the socialist enterprise that was imposed on Eastern Europe starting from 1945: the reflection of Marx’s communist ideology in the art of the period. Socrealism was but a brief episode on the Polish artistic scene, spanning only several years of the apogee of Stalinism (1949–1953). The raison d’être of this type of creative output can be circumscribed by two main tenets: (i) utter repudiation of formalism in art and stressing the need of constant vigilance for any traces thereof, and (ii) a conviction of the absolute ideological utilitarianism of art. Our project aims to semiotically inquire into the repercussions of refuting formalism in art and to disambiguate the semiotic mechanisms behind ideologically loaded artistic expression of the period, focusing on the dynamic aspect of semiosis. This will be done using the paradigm of the Tartu-Moscow school of semiotics and tropology in art (Chrzanowska-Kluczewska e.g. 2014). In particular, we will concentrate on the Tartu concepts of entropy, vacuous interlocutor, semiotic transparency and the metaphor-versus-metonymy dyad. The emerging category is contiguity: in Peircean as well as in cognitive terms. The study is informed by materials from the collections of Muzeum Śląska Opolskiego (Museum of Opole Silesia), in particular those presented in the exhibition Sztuka musi być zrozumiała dla mas [Art must be comprehensible for the masses] (Opole, Poland 2012, curator: Joanna Filipczyk) in particular paintings and texts, and by material excerpted from selected issues of the art journal of the period, Przegląd Artystyczny [Art Review] from the years 1949–1953. The study shows that the processes underlying this type of output can be classified as semiotic reduction relying on contiguity.W artykule badamy jeden z aspektów socjalistycznego przedsięwzięcia narzuconego Europie Wschodniej od 1945 roku a mianowicie odbicie komunistycznej ideologii marksistowskiej w sztuce tego okresu. Realizm socjalistyczny (tzw. ‘socrealizm’) był tylko krótkim epizodem na polskiej scenie artystycznej, obejmując zaledwie kilka lat apogeum stalinizmu (1949–1953). Raison d'être tego typu twórczości sprowadzało się do dwóch głównych zasad: (i) całkowitego odrzucenia formalizmu w sztuce i podkreślania konieczności nieustannego wypatrywania jego śladów; oraz (ii) przekonania o bezwzględnym ideologicznym utylitaryzmie sztuki. Nasz projekt ma na celu zbadanie pod kątem semiotycznym rezultatów programu odrzucenia formalizmu w sztuce oraz ujednoznacznienia mechanizmów semiotycznych stojących za naładowaną ideologicznie ekspresją artystyczną tego okresu, skupiając się na dynamicznym aspekcie semiozy. W analizie wykorzystamy paradygmat tartusko-moskiewskiej szkoły semiotyki jak również teorię tropologii w sztuce (Chrzanowska-Kluczewska np. 2014). W szczególności skupimy się na tartuskich koncepcjach entropii, tajemniczego rozmówcy (ang. vacuous interlocutor), semiotycznej przezroczystości oraz diadzie metafora /metonimia. Wyłaniającą się kategorią jest przyległość: za-równo w ujęciu Peirce’a, jak i poznawczym. W badaniach wykorzystano materiały ze zbiorów Muzeum Śląska Opolskiego, w szczególności prezentowane na wystawie Sztuka musi być zrozumiała dla mas (Opole, 2012, kurator: Joanna Filipczyk) w szczególności obrazy i teksty, oraz materiał wyekscerpowany z wybranych numerów ówczesnego periodyku artystycznego Przegląd Artystyczny z lat 1949–1953. Badanie pokazuje, że procesy leżące u podstaw tego typu produkcji można sklasyfikować jako redukcję semiotyczną polegającą na przyległości

Synthesis and (spectro)electrochemistry of mixedvalent diferrocenyl–dihydrothiopyran derivatives

Three novel diferrocenyl complexes were prepared and characterised. 2,2-Diferrocenyl-4,5-dimethyl- 3,6-dihydro-2H-thiopyran (1, sulphide) was accessible by the hetero-Diels–Alder reaction of diferrocenyl thioketone with 2,3-dimethyl-1,3-butadiene. Stepwise oxidation of 1 gave the respective oxides 2,2- diferrocenyl-4,5-dimethyl-3,6-dihydro-2H-thiopyran-1-oxide (2, sulfoxide) and 2,2-diferrocenyl-4,5- dimethyl-3,6-dihydro-2H-thiopyran-1,1-dioxide (3, sulfone), respectively. The molecular structures of 1 and 3 in the solid state were determined by single crystal X-ray crystallography. The oxidation of sulphide 1 to sulfone 3, plays only a minor role on the overall structure of the two compounds. Electrochemical (cyclic voltammetry (= CV), square wave voltammetry (= SWV)) and spectroelectrochemical (in situ UV-Vis/NIR spectroscopy) studies were carried out. The CV and SWV measurements showed that an increase of the sulphur atom oxidation from −2 in 1 to +2 in 3 causes an anodic shift of the ferrocenylbased oxidation potentials of about 100 mV. The electrochemical oxidation of 1–3 generates mixedvalent cations 1+–3+. These monooxidised species display low-energy electronic absorption bands between 1000 and 3000 nm assigned to IVCT (= Inter-Valence Charge Transfer) electronic transitions. Accordingly, the mixed-valent cations 1+–3+ are classified as weakly coupled class II systems according to Robin and Day.Authors (K. K. and G. M.) thank the National Science Centre (Poland) for financial support (Project Maestro-3; Dec-2012/06/ A/ST5/00219) and R. C. thanks the German Federal Ministry of Education and Research (BMBF) for support. The support from the German Academic Exchange Service (DAAD) in the framework of the exchange program “Ostpartnerschaften” is highly appreciated

Giant-cell tumour of bone with lung metastases — case report

Majority of giant-cell tumours of bone are benign with locally malignant potential. In some patients, the clinicalcourse may be more aggressive, and treatment is not always effective. An individual therapeutic approach maythen be of benefit, including bone remodelling agents, chemotherapy, radiotherapy, and possibly immunotherapy,in a future perspective.Giant cell tumor of bone is usually a benign neoplasm with local malignant potential. In some cases it could be more aggressive and treatment is not always effective. The individual strategy could be beneficial and different therapeutic methods worth to use such, as bone remodeling substances, chemotherapy, radiotherapy and maybe in the future immunotherapy

Percepcja pogorszenia własnej sytuacji życiowej a progi bezradności u osób pozostających bez pracy

Bezrobocie jest bardzo ważnym obszarem badań, ponieważ dotyczy ogromnej części społeczeństwa. Niesie ze sobą poważne koszty zarówno w wymiarze jednostkowym (koszty psychologiczne), jak i w wymiarze ogólno­społecznym. Tracąc pracę, ludzie tracą możliwość zdobywania środków do życia. Bezrobocie jest więc w swej istocie źródłem wielowymiarowej deprywacji. Często jest odbierane przez osoby pozostające bez pracy jako zagrożenie lub pogorszenie sytuacji życiowej. W tym artykule pogorszenie jest definiowane jako odczuwana zmiana na gorsze pod jakimkolwiek względem, ale najważniejsze są jego trzy aspekty: materialny, społeczny i psychologiczny. Najszybciej pogarsza się ekonomiczna sytuacja bezrobotnego, wyrażająca się obniżeniem jego standardu życia. Pierwszym wydarzeniem krytycznym, uruchamiającym proces pogarszania się sytuacji życiowej, jest fakt utraty pracy (zwolnienie). Dlatego też za wstępne pogorszenie sytuacji ekonomicznej uważam stratę pracy. Konstelacja całego wachlarza innych czynników zarówno podmiotowych, jak i zewnętrznych, tkwiących w sytuacji, decyduje o tym, czy strata pracy zostanie potraktowana przez osobę bezrobotną jako zagrożenie czy też jako poprawa sytuacji życiowej i swego rodzaju wyzwanie rozwojowe ( Ratajczak , 1995; 2002). Naturalną reakcją występującą u bezrobotnych jest - jak się wydaje - dokonywanie ocen stopnia tego „prywatnego” pogorszenia. Głównym założeniem, jakie przyj­muję w tym artykule, jest teza głosząca, że spostrzeganie natężenia pogorszenia własnej sytuacji życiowej przez bezrobotnego m a wpływ na jego poczucie bezradności i koreluje z wielkością „progu bezradności”. Kluczowym zada­niem staje się zatem wyjaśnienie, czym są owe „progi bezradności” w charak­terystyce funkcjonowania osób bezrobotnych oraz pytanie, czy i jak je można mierzyć

O dyskrecjonalnej władzy zarządzania procedurami podatkowymi

The article aims to analyse the discretion given to tax authorities in managing tax procedures – to describe it and postulate how it should be regulated by law and exercised in practice. In the study, the dogmatic method was used; in particular, a case of discretion in initiating a customs and tax audit was studied. It is demonstrated that this type of discretion is vast and multiform; it is also only weakly determined by law. It manifests itself in, among other things, the authority to decide tax cases by taking account of the odds of winning the case before the court. Assessment of the odds may lead, and in fact often indeed leads, to a tax authority settling the case informally with a party to a proceeding (a taxpayer) instead of pursuing it in court. For the most part, discretion in managing tax procedures has escaped the attention of the Polish legislator. This discretion should be analysed by legal scholarship and subjected to legal regulation. This will make its exercise more transparent and controllable.Celem artykułu jest analiza przysługującej organom podatkowym dyskrecjonalnej władzy zarządzania procedurami podatkowymi – jej scharakteryzowanie i sformułowanie postulatów dotyczących jej prawnej regulacji i praktycznego wykorzystania. W badaniu zastosowano metodę dogmatycznoprawną; w szczególności przeprowadzono studium przypadku: dyskrecjonalności wszczęcia kontroli celno-skarbowej. Jak wykazano, dyskrecjonalność tego typu jest rozległa i wielopostaciowa, jest też słabo prawnie zdeterminowana. Jednym z jej przejawów jest swoboda uwzględniania w rozstrzyganiu spraw podatkowych szans na wygraną w sporze sądowym ze stroną postępowania. Ocena takich szans może prowadzić (i często rzeczywiście prowadzi) do zawarcia przez organ podatkowy ze stroną postępowania (podatnikiem) nieformalnej ugody procesowej w miejsce dalszego prowadzenia sporu. Większość przejawów dyskrecjonalności w zarządzaniu procedurami podatkowymi uchodzi uwagi polskiego ustawodawcy. Dyskrecjonalność ta powinna zostać poddana doktrynalnej analizie i prawnej regulacji. Zapewni to większą przejrzystość i kontrolowalność sposobu jej wykorzystania

Percepcja pogorszenia własnej sytuacji życiowej a progi bezradności u osób pozostających bez pracy

The article deals with unemployment as a critically important field of study, because joblessness affects a large segment of society. It entails serious costs both at the individual level (psychological costs) and at the societal level. When people lose their jobs, they lose their means of earning a livelihood; unemployment is therefore, by its very nature, a source of multidimensional deprivation. Those who are out of work often perceive it as a threat or a deterioration in their life circumstances. In this article, deterioration is defined as any perceived change for the worse, with three key dimensions: material, social, and psychological. The economic situation of an unemployed person deteriorates first and fastest, manifesting as a decline in their standard of living. The initial critical event that sets this downward process in motion is the loss of employment itself (dismissal). Hence, job loss is viewed as the starting point of economic decline. Whether an unemployed individual interprets that loss as a threat or, conversely, as an opportunity for improvement and personal growth depends on a constellation of other factors—both personal and situational. A natural reaction among the unemployed, it seems, is to assess the degree of this “private” deterioration. The central assumption of the article is that how intensely an unemployed person perceives the worsening of their life situation affects their sense of helplessness and correlates with what the author calls the “helplessness threshold.” The key task, therefore, is to explain what these helplessness thresholds represent in the functioning of unemployed individuals—and to determine whether, and how, they can be measured.Artykuł zajmuje się problematyką bezrobocia jako bardzo ważnego obszaru badań, ponieważ brak pracy dotyczy ogromnej części społeczeństwa. Niesie ze sobą poważne koszty zarówno w wymiarze jednostkowym (koszty psychologiczne), jak i w wymiarze ogólnospołecznym. Tracąc pracę, ludzie tracą możliwość zdobywania środków do życia. Bezrobocie jest więc w swej istocie źródłem wielowymiarowej deprywacji. Często jest odbierane przez osoby pozostające bez pracy jako zagrożenie lub pogorszenie sytuacji życiowej. W tym artykule pogorszenie jest definiowane jako odczuwana zmiana na gorsze pod jakimkolwiek względem, ale najważniejsze są jego trzy aspekty: materialny, społeczny i psychologiczny. Najszybciej pogarsza się ekonomiczna sytuacja bezrobotnego, wyrażająca się obniżeniem jego standardu życia. Pierwszym wydarzeniem krytycznym, uruchamiającym proces pogarszania się sytuacji życiowej, jest fakt utraty pracy (zwolnienie). Dlatego też za wstępne pogorszenie sytuacji ekonomicznej uważam stratę pracy. Konstelacja całego wachlarza innych czynników zarówno podmiotowych, jak i zewnętrznych, tkwiących w sytuacji, decyduje o tym, czy strata pracy zostanie potraktowana przez osobę bezrobotną jako zagrożenie czy też jako poprawa sytuacji życiowej i swego rodzaju wyzwanie rozwojowe. Naturalną reakcją występującą u bezrobotnych jest - jak się wydaje - dokonywanie ocen stopnia tego „prywatnego” pogorszenia. Głównym założeniem, jakie przyjmuję w tym artykule, jest teza głosząca, że spostrzeganie natężenia pogorszenia własnej sytuacji życiowej przez bezrobotnego ma wpływ na jego poczucie bezradności i koreluje z wielkością „progu bezradności”. Kluczowym zadaniem staje się zatem wyjaśnienie, czym są owe „progi bezradności” w charakterystyce funkcjonowania osób bezrobotnych oraz pytanie, czy i jak je można mierzyć