THE EFFECTS OF TRADITIONAL AND MODERN PRE-MATCH WARM-UP PROTOCOLS ON JUMPING ABILITY IN FOOTBALL PLAYERS

This study examined the effects of traditional and modern warm-up protocols on jumping performance in U-17 football players. Twenty male athletes (mean age: 16.25 ± 0.43 years) participated in a crossover design, completing both warm-up types on separate days. The traditional protocol included sport-specific dynamic drills, while the modern protocol used activation tools like foam rollers and resistance bands. After each 30-minute session and a 15-minute rest, jumping ability was measured via the Five-Repetition Jump Test (5JT). Results showed significantly higher average and best jump heights following the traditional warm-up (p < 0.001), suggesting superior neuromuscular activation. These findings indicate that conventional dynamic warm-ups are more effective in enhancing explosive performance. While modern protocols may aid in proprioception and injury prevention, they appear less beneficial for immediate power output. Coaches are encouraged to consider integrating both methods to optimize pre-match preparation.  Article visualizations

The UEFA Heading Study: Heading incidence in children's and youth' football (soccer) in eight European countries

To assess the real‐life magnitude of the heading incidence in children's and youth’ football in eight European countries with different “football cultures,” a cross‐sectional observational design, in which one match per team in 480 different teams from eight European countries (2017/18‐2018/19), was recorded by video. One training session was recorded in 312 teams. Clubs with Under‐10, Under‐12 (female/male/mixed), and Under‐16 female and male teams were eligible to participate. Heading frequencies and types were analyzed. Results are presented as headers per match/training and per team. Incidence rates (IR) per 1000 match/training hours were calculated. Under‐10 teams carried out the lowest average number of headers per match (8.8), followed by Under‐16 female (17.7), Under‐12 (18.4), and Under‐16 male (35.5). Total number of headers per match and team varied between countries. 80% of the total number of headers were single intentional headers, 12% heading duels, 3% unintentional headers by getting hit, and 5% others (trends apparent in all age groups). Three head injuries occurred during match play corresponding to an IR of 0.70 (95% CI, 0.23‐2.16). The lowest number of headers per training and team was found in Under‐10 (21.3), followed by Under‐16 females (34.1), Under‐12 (35.8), and Under‐16 males (45.0). In conclusion, this large‐scale study presents novel data about the number and type of headers in youth’ football throughout Europe. A more precise understanding of the heading incidence, specifically in young players, is mandatory for the debate of restrictions on heading in youth football

The UEFA Heading Study:Heading incidence in children's and youth' football (soccer) in eight European countries

To assess the real-life magnitude of the heading incidence in children's and youth' football in eight European countries with different "football cultures" a cross-sectional observational design, in which one match per team in 480 different teams from eight European countries (2017/18-2018/19) was recorded by video. One training session was recorded in 312 teams. Clubs with Under-10, Under-12 (female/male/mixed) and Under-16 female and male teams were eligible to participate. Heading frequencies and types were analysed. Results are presented as headers per match/training and per team. Incidence rates (IR) per 1000 match/training hours were calculated. Under-10 teams carried out the lowest average number of headers per match (8.8), followed by Under-16 female (17.7), Under-12 (18.4), and Under-16 male (35.5). Total number of headers per match and team varied between countries. 80% of the total number of headers were single intentional headers, 12% heading duels, 3% unintentional headers by getting hit and 5% others (trends apparent in all age groups). Three head injuries occurred during match play corresponding to an IR of 0.70 (95% CI, 0.23-2.16). The lowest number of headers per training and team was found in Under-10 (21.3), followed by Under-16 females (34.1), Under-12 (35.8), and Under-16 males (45.0). In conclusion, this large-scale study presents novel data about the number and type of headers in youth' football throughout Europe. A more precise understanding of the heading incidence, specifically in young players, is mandatory for the debate of restrictions on heading in youth football

Recovery kinetics of knee flexor and extensor strength after a football match

© 2015 The Authors. Published by PLOS. This is an open access article available under a Creative Commons licence. The published version can be accessed at the following link on the publisher’s website: https://doi.org/10.1371/journal.pone.0128072We examined the temporal changes of isokinetic strength performance of knee flexor (KF) and extensor (KE) strength after a football match. Players were randomly assigned to a control (N = 14, participated only in measurements and practices) or an experimental group (N = 20, participated also in a football match). Participants trained daily during the two days after the match. Match and training overload was monitored with GPS devices. Venous blood was sampled and muscle damage was assessed pre-match, post-match and at 12h, 36h and 60h post-match. Isometric strength as well as eccentric and concentric peak torque of knee flexors and extensors in both limbs (dominant and non-dominant) were measured on an isokinetic dynamometer at baseline and at 12h, 36h and 60h after the match. Functional (KFecc/KEcon) and conventional (KFcon/KEcon) ratios were then calculated. Only eccentric peak torque of knee flexors declined at 60h after the match in the control group. In the experimental group: a) isometric strength of knee extensors and knee flexors declined (P<0.05) at 12h (both limbs) and 36h (dominant limb only), b) eccentric and concentric peak torque of knee extensors and flexors declined (P<0.05) in both limbs for 36h at 60°/s and for 60h at 180°/s with eccentric peak torque of knee flexors demonstrating a greater (P<0.05) reduction than concentric peak torque, c) strength deterioration was greater (P<0.05) at 180°/s and in dominant limb, d) the functional ratio was more sensitive to match-induced fatigue demonstrating a more prolonged decline. Discriminant and regression analysis revealed that strength deterioration and recovery may be related to the amount of eccentric actions performed during the match and athletes' football-specific conditioning. Our data suggest that recovery kinetics of knee flexor and extensor strength after a football match demonstrate strength, limb and velocity specificity and may depend on match physical overload and players' physical conditioning level.Published versio

Effects of a soccer training session fatigue on balance ability

The purpose of the present study was to investigate the effects of a soccer training session on the balance ability of the young soccer players. Participants were twenty-six young soccer players. Standard testing balance boards and Biodex Stability System were used to assess balance ability before (pre-training) and immediately after (post-training) the completion of a soccer training session. Also, Isokinetic knee joint moment measurements (60°/sec and 180°/sec) were carried out pre- and post-soccer training. The results revealed that no differences (p>0.05) were found in balance ability and knee joint moment production between pre- and post-soccer training. Result is in contrast to the notion of a link between fatigue induced by a soccer training session or game and injury caused by impaired balance

Balance training programs for soccer injuries prevention

The purpose of the study was to compare 2 different balance training programs, based on distinct exercise frequencies, with the aim of improving proprioceptive ability. Thirty eight professional soccer players, were randomly assigned into 3 groups: the A group, exercised with a frequency of 6 times per week, for 3 weeks, the B group exercised with a frequency of 3 times per week, for 6 weeks and the C group (control) did not follow a highly specific balance training, but only a standard soccer training. All participants were evaluated with the use of an electronic stability system (indices-deviations) and of a wooden balance board (time on balance) before (pre test) and after the training period (post test). Analyses of variance (ANOVAs), with repeated measures on the last factor, were conducted to determine effect of training programs and measures (pre-test, post-test) on balance test indices (SI, API, and MLI) and time on balance board. The results showed that both training groups improved their balance ability similarly (p<0.05) despite the different frequency of the balance training program. The authors proposed that balance training program can be applied in soccer players on a daily basis or at least 3 times per week, according to the demands of the training period

Foot Plantar Pressure Measurement System: A Review

Foot plantar pressure is the pressure field that acts between the foot and the support surface during everyday locomotor activities. Information derived from such pressure measures is important in gait and posture research for diagnosing lower limb problems, footwear design, sport biomechanics, injury prevention and other applications. This paper reviews foot plantar sensors characteristics as reported in the literature in addition to foot plantar pressure measurement systems applied to a variety of research problems. Strengths and limitations of current systems are discussed and a wireless foot plantar pressure system is proposed suitable for measuring high pressure distributions under the foot with high accuracy and reliability. The novel system is based on highly linear pressure sensors with no hysteresis

Indirect evaluation and training of lower limb proprioception ability of elite young soccer

Soccer is one of the most popular team sports, however, at the same time appeared an increased frequency of lower limb musculoskeletal injuries. The purpose of the present study was to investigate the effect of a balance training program on proprioception ability of young soccer players (16,11+1,19), performed under different fatigue conditions. More specific the purposes of this study were: a) to investigate the effect of a balance training program on healthy young soccer players proprioception ability, b) to investigate which is the most effective time for balance intervention program performance, before or after the soccer training, c) to examine the maintenance of the proprioception ability improvements after the completion of the intervention balance training program, and d) to set a unite of proprioception ability tests and to control their effectiveness on different balance ability form assessments. The sample of this study comprised of 41 young soccer players, who divided into three groups, two experimental (N=26), and one control (N=15). The two experimental group followed the same intervention balance program, 3 time per week, with 20 minutes duration for 3 months. The two experimental group performed that balance program at different moment. The first group (N=13) performed it before the soccer training (group “before”) and the other (N=13), after the soccer training (group “after”). The control group (N=15) didn’t participate in any balance training program. Before the beginning of the training program a unite of tests performed. Evaluated isokinetic the extensors and flexors muscular performance-peak torque, in two angular velocities (60 and 180°/sec) at the three groups. The balance ability evaluated with a unite of tests performed on a balance system and on balance boards. That tests performed: 1) at the initial measures, a) before the soccer training, by the three groups, b) after the soccer training, by the two experimental groups, 2) at the intermediate measures (after 45 days), a) before the soccer training, by the two experimental groups, 3) at the final measures (after 90 days) a) before the soccer training, by the three groups, b) after the soccer training, by the two experimental groups, 4) at the maintenance measures (45 days after the completion of the intervention program) a) before the soccer training, by the two experimental groups. Anova and Anova Repeated Measures were used in order to determine possible statistical significant differences among the four measurements, among the experimental groups and control, and among the dominant and no dominant lower limb. The analysis of the results shown significant statistical differences among the measurements for the experimental groups, contrary to the control group that showed no similar variation from measurement to measurement. Specifically, improvements showed at the tests performed on the balance system and evaluated a) the deviations from the horizontal plane, and b) the time completion of the target agility test, and at the tests performed on balance boards and evaluated the time balance maintenance. Also, the two experimental groups improved the same their balance ability. Finally, didn’t find differences between the dominant and the nondominant lower limb in all the balance and muscular performance tests. Considering the total results of the present study, proposed the performance of balance exercises by healthy athletes in order to improve their proprioception ability. The performance of balance exercises could take place before or after the sport specific training.Το αγώνισμα του ποδοσφαίρου είναι ένα από τα πιο δημοφιλή ομαδικά αθλήματα, παρουσιάζοντας όμως ταυτόχρονα και μια αυξημένη συχνότητα εμφάνισης μυοσκελετικών τραυματισμών στα κάτω άκρα. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να εξετάσει την επίδραση που έχει η εφαρμογή ενός προγράμματος ισορροπίας για την έμμεση εξάσκηση της ιδιοδεκτικής ικανότητας σε νεαρούς ποδοσφαιριστές (16,11±1,19), κάτω από διαφορετικές συνθήκες κόπωσης. Πιο αναλυτικά, στόχοι της έρευνας αυτής ήταν: α) να διερευνηθεί η επίδραση ενός προγράμματος ισορροπίας στη βελτίωση της ιδιοδεκτικής ικανότητας υγιών νεαρών ποδοσφαιριστών, β) να διαπιστωθεί ποια είναι η πιο αποτελεσματική χρονική στιγμή εφαρμογής του παρεμβατικού προγράμματος ισορροπίας, πριν ή μετά την προπόνηση του ποδοσφαίρου, συγκεκριμένα να εξεταστεί εάν η κόπωση που προέρχεται από την προπόνηση του ποδοσφαίρου διαφοροποιεί τα οφέλη από την εξάσκηση της ικανότητας της ισορροπίας, γ) να αξιολογηθεί η ικανότητα της ισορροπίας 45 ημέρες μετά από την ολοκλήρωση του παρεμβατικού προγράμματος άσκησης της ισορροπίας (διατήρηση των πιθανών βελτιώσεων της ιδιοδεκτικότητας) και δ) να συγκροτηθεί μια δέσμη από τεστ ισορροπίας για την έμμεση αξιολόγηση της ιδιοδεκτικής ικανότητας, και να ελεγχθεί η αποτελεσματικότητά της στην αξιολόγηση των διαφορετικών πτυχών της ικανότητας της ισορροπίας. Το δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν 41 νεαροί ποδοσφαιριστές, οι οποίοι χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες. Δύο πειραματικές (Ν=26), ομάδα "πριν" (Ν=13), ομάδα "μετά" (Ν=13) και μια ομάδα ελέγχου (Ν=15). Οι δυο πειραματικές ομάδες είχαν την ίδια συχνότητα εξάσκησης, 3 φορές την εβδομάδα και ακολούθησαν το ίδιο παρεμβατικό πρόγραμμα, ημερήσιας διάρκεια 20 λεπτών και για χρονικό διάστημα 3 μηνών. Η διαφοροποίηση των δυο πειραματικών ομάδων ήταν στην χρονική στιγμή εφαρμογής του προγράμματος εξάσκησης της ισορροπίας. Η μια ομάδα το εκτέλεσε πριν την προπόνηση του ποδοσφαίρου (ομάδα “πριν”) και η άλλη μετά την προπόνηση του ποδοσφαίρου (ομάδα “μετά”). Η ομάδα “ελέγχου” δεν συμμετείχε σε κανένα πρόγραμμα εξάσκησης της ισορροπίας. Πριν την έναρξη της πειραματικής διαδικασίας πραγματοποιήθηκε μια σειρά αξιολογήσεων. Αξιολογήθηκε η μυϊκή απόδοση-μέγιστη ροπή των εκτεινόντων και καμπτήρων μυών του γόνατος, ισοκινητικά σε δύο γωνιακές ταχύτητες (60 και 180μοίρες/δευτ.) και στις τρεις ομάδες. Η ικανότητα της ισορροπίας αξιολογήθηκε με μια δέσμη από τεστ που έγιναν σε σύστημα ισορροπίας και σε σανίδες ισορροπίας. Στο σύστημα ισορροπία αξιολογήθηκε α) η ικανότητα στήριξης του ατόμου σε ασταθή πλατφόρμα και καταγράφηκε η απόκλιση της πλατφόρμας στήριξης σε μοίρες από το οριζόντιο επίπεδο και β) η ικανότητα εκτέλεσης συγκεκριμένης δυναμικής δεξιότητας (επίτευξη στόχων) όπου καταγράφηκε ο χρόνος ολοκλήρωσής τους. Στις σανίδες ισορροπίας καταγράφηκε ο χρόνος διατήρησης της ισορροπίας. Τα τεστ αυτά εκτελέστηκαν στις: 1) Αρχικές αξιολογήσεις, και συγκεκριμένα α) πριν την προπόνηση του ποδοσφαίρου και από τις τρεις ομάδες, και β) μετά την προπόνηση του ποδοσφαίρου μόνο από τις δυο πειραματικές ομάδες, 2) Ενδιάμεσες αξιολογήσεις (μετά από 45 ημέρες εξάσκησης της ισορροπίας) α) πριν την προπόνηση του ποδοσφαίρου, από τις δυο πειραματικές ομάδες, 3) Τελικές αξιολογήσεις (μετά από 90 ημέρες εξάσκησης της ισορροπίας) α) πριν την προπόνηση του ποδοσφαίρου και από τις τρεις ομάδες, β) μετά την προπόνηση του ποδοσφαίρου μόνο από τις δυο πειραματικές ομάδες, 4) αξιολογήσεις Διατήρησης (45 ημέρες μετά το τέλος του προγράμματος εξάσκησης της ισορροπίας) α) πριν την προπόνηση του ποδοσφαίρου από τις δυο πειραματικές ομάδες. Για την ανάλυση των δεδομένων, χρησιμοποιήθηκε η ανάλυση διακύμανσης (Anova) και η ανάλυση διακύμανσης επαναλαμβανόμενων μετρήσεων (Anova Repeated Measures), για να διαπιστωθούν πιθανές στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των μετρήσεων, μεταξύ των πειραματικών ομάδων και της ομάδας ελέγχου. Η ανάλυση των αποτελεσμάτων έδειξε στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των μετρήσεων για τις πειραματικές ομάδες, σε αντίθεση με την ομάδα ελέγχου, που δεν παρουσίασε ανάλογη διαφοροποίηση από μέτρηση σε μέτρηση. Συγκεκριμένα βελτιώσεις παρουσιάστηκαν τόσο στα τεστ που εκτελέστηκαν στο σύστημα ισορροπίας και αξιολόγησαν α) τις αποκλίσεις της πλατφόρμας στήριξης σε μοίρες από το οριζόντιο επίπεδο και β) το χρόνο ολοκλήρωσης της δεξιότητας των στόχων όσο και στα τεστ που εκτελέστηκαν στις σανίδες ισορροπίας και αξιολόγησαν το χρόνο διατήρησης της ισορροπίας. Επιπλέον δεν παρουσιάστηκε διαφορά στην βελτίωση μεταξύ των δυο πειραματικών ομάδων που εκτέλεσαν το πρόγραμμα ισορροπίας διαφορετική χρονική στιγμή. Επίσης δεν παρουσιάστηκε διαφορά τόσο στην μυϊκή απόδοση όσο και στην ικανότητα της ισορροπίας μεταξύ του κυρίαρχου και του μη κυρίαρχου κάτω άκρου. Λαμβάνοντας υπόψη τα συγκεντρωτικά αποτελέσματα της παρούσας έρευνας, προτείνεται η εκτέλεση ασκήσεων ισορροπίας από υγιείς αθλητές για την έμμεση εξάσκηση της ιδιοδεκτικής ικανότητας. Η εξάσκηση μπορεί να γίνεται πριν ή μετά την επιβάρυνση που δέχονται κατά την συμμετοχή τους στην προπόνηση του αθλήματος

Transition metal complexes with heterocyclic thioamide ions as ligands: synthesis, structure, photophysical properties, and catalytic activity studies

In the context of this doctoral thesis, the research results of the experiments carried out during this thesis are presented, which aimed at (a) the synthesis and characterization of the physicochemical properties of new complexes of Ni(II) and Co(III) bearing the heterocyclic thioamide ions (LNS‒) and auxiliary ligand diimines (N^N), phosphines (P, P^P) or pyridines as ligands, as well as (b) in the synthesis of new polynuclear Cu(I) and Ag (I) complexes bearing the heterocyclic thioamide ions (LNS‒) and phosphines (P^P) as ligands. The results include the investigation studies of the catalytic activity of Ni(II) and Co(III) complexes for the photocatalytic H2 production. Even for the Co(III) complexes, the studies of their catalytic activity in the reduction of nitroarenes to the corresponding anilines in the presence of methylhydrazine are presented. Also, the photophysical studies characterizing the luminescent properties of the polynuclear compounds of Cu(I) and Ag(I) in the solid state and in solution are included in the results. The crystal structure of all complexes presented herein were carried out in the solid state by X-ray diffraction crystallography and Infrared spectroscopy (FTIR), while in solution they characterized by Nuclear Magnetic Resonance spectroscopy (1H NMR). The redox properties of the Ni(II) and Co(III) complexes were studied by the cyclic voltammetry technique. In addition, the photophysical properties of the Cu(I) and Ag(I) complexes were studied using Ultraviolet-Visible (UV-Vis) and emission spectroscopies. The first group of complexes presented in this doctoral thesis includes a series of heteroleptic and homoleptic complexes of Ni(II) with substituted six-membered ring heterocyclic thioamides in combination with diimines (phen, bpy, neoc) and a series of heteroleptic and homoleptic complexes of Co(III) with substituted six-membered ring heterocyclic thioamides in combination with diimines (phen), phosphines (PPh3, dppe), or pyridines, which were studied as catalysts in combination with NCDs as photosensitizers in photocatalytic H2 production. Studies were also carried out in order to investigate their catalytic mechanism of action. Furthermore, the Co(III) complexes were evaluated for their catalytic activity in the reduction of nitroarenes in the presence of methylhydrazine and their catalytic mechanism of action was also investigated. The second group of complexes presented herein includes the synthesis of three classes of polynuclear complexes of Cu(I) and Ag(I) with five- and six-membered ring heterocyclic thioamides. A series of neutral binuclear complexes of Cu(I) with a five-membered ring heterocyclic thioamide 5-methyl-1,3,4-thiadiazole-2-thiolato (mtdztH) in combination with the diphosphine 1,2- bis(diphenylphosphino) benzene (dppbz) was synthesized. Also, a series of neutral homoleptic hexanuclear complexes of Cu(I) and Ag(I) with five- and six-membered ring substituted heterocyclic thioamides (4-methyl-5-trifluoromethyl-4H-1,2,4-triazole-3- thiol (mtfmttH), 2-mercapro-4,6-dimethyl-pyrimidine (dmp2SH), 5,6-diphenyl-1,2,4-triazine-3-thiol (dptztH)) and a series of neutral and cationic homoleptic polynuclear complexes of Cu(I) and Ag(I) with a five-membered ring heterocyclic thioamide 2,2,5,5-tetramethylimidazolidine-5-thione (tmimdtH) were studied. Finally, the conclusions of the doctoral thesis are briefly listed, while in addition some new perspectives are listed, which are based on the results presented in this thesis.Στο πλαίσιο της παρούσας διδακτορικής διατριβής παρουσιάζονται τα ερευνητικά αποτελέσματα των πειραμάτων που πραγματοποιήθηκαν κατά την εκπόνηση της διατριβής, που στόχευε στη σύνθεση και στο χαρακτηρισμό των φυσικοχημικών ιδιοτήτων (α) νέων ενώσεων συναρμογής του Ni(II) και του Co(III) που φέρουν ως ligand τα ετεροκυκλικά θειοαμιδικά ιόντα (LNS‒) και ως βοηθητικά ligand διιμίνες (Ν^Ν), φωσφίνες (P, P^P) και πυριδίνες, καθώς και (β) στη σύνθεση νέων πολυπυρηνικών ενώσεων συναρμογής του Cu(I) και του Ag(I) που φέρουν ως ligand τα ετεροκυκλικά θειοαμιδικά ιόντα (LNS‒) και ligand φωσφίνες (P^P). Στα αποτελέσματα συμπεριλαμβάνονται οι μελέτες της διερεύνησης της καταλυτικής δραστικότητας των συμπλόκων του Ni(II) και του Co(III) ως προς τη φωτοκαταλυτική παραγωγή Η2. Ακόμη για τα σύμπλοκα του Co(III) παρουσιάζονται οι μελέτες της καταλυτικής τους δραστικότητας στην αντίδραση αναγωγής των νιτροαρενίων στις αντίστοιχες ανιλίνες. Επίσης, στα αποτελέσματα συμπεριλαμβάνονται οι φωτοφυσικές μελέτες χαρακτηρισμού των φωταυγών ιδιοτήτων των πολυπυρηνικών ενώσεων του Cu(I) και του Ag(I) στη στερεά κατάσταση και σε διάλυμα. Όλα τα σύμπλοκα χαρακτηρίστηκαν δομικά στη στερεά κατάσταση με την τεχνική της κρυσταλλογραφίας περίθλασης ακτίνων Χ και με φασματοσκοπία υπερύθρου (FTΙR), αλλά και σε διάλυμα με τη φασματοσκοπία πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού (1Η ΝΜR). Οι οξειδοαναγωγικές ιδιότητες των συμπλόκων του Ni(II) και του Co(III) μελετώνται με την τεχνική της κυκλικής βολταμμετρίας. Επιπλέον, οι φωτοφυσικές ιδιότητες των συμπλόκων του Cu(I) και του Ag(I) μελετώνται με χρήση των φασματοσκοπιών υπεριώδους-ορατού (UV-Vis) και εκπομπής. Η πρώτη ομάδα των συμπλόκων που παρουσιάζονται περιλαμβάνει μία σειρά ετεροληπτικών και ομοληπτικών συμπλόκων του Ni(II) με υποκατεστημένα ετεροκυκλικά θειοαμίδια εξαμελούς δακτυλίου σε συνδυασμό με διιμίνες (phen, bpy, neoc) και μία σειρά ετεροληπτικών και ομοληπτικών συμπλόκων του Co(III) με υποκατεστημένα ετεροκυκλικά θειοαμίδια εξαμελούς δακτυλίου σε συνδυασμό με διιμίνες (phen), φωσφίνες (PPh3, dppe), ή πυριδίνες, τα οποία μελετήθηκαν ως καταλύτες σε συνδυασμό με τα ΝCDs ως φωτοευαισθητοποιητές στη φωτοκαταλυτική παραγωγή Η2. Επίσης έγιναν μελέτες προκειμένου να διερευνηθεί ο καταλυτικός μηχανισμός δράσης τους. Επιπλέον, τα σύμπλοκα του Co(III) αξιολογήθηκαν ως προς την καταλυτική τους δραστικότητα στην αναγωγή των νιτροαρενίων παρουσία της μεθυλυδραζίνης και παράλληλα διερευνήθηκε ο καταλυτικός μηχανισμός δράσης τους. Η δεύτερη ομάδα των συμπλόκων που παρουσιάζονται περιλαμβάνει τη σύνθεση τριών κατηγοριών πολυπυρηνικών συμπλόκων του Cu(I) και του Ag(I) με ετεροκυκλικά θειοαμίδια πενταμελούς και εξαμελούς δακτυλίου. Επιμέρους συντέθηκαν μία σειρά ουδέτερων διπυρηνικών συμπλόκων του Cu(I) με ένα ετεροκυκλικό θειοαμίδιο πενταμελούς δακτυλίου 5-methyl-1,3,4-thiadiazole-2-thiolato (mtdztΗ) σε συνδυασμό με τη διφωσφίνη 1,2- bis(diphenylphosphino)benzene (dppbz), μία σειρά ουδέτερων ομοληπτικών εξαπυρηνικών συμπλόκων του Cu(I) και του Ag(I) με υποκατεστημένα ετεροκυκλικά θειοαμίδια πενταμελούς και εξαμελούς δακτυλίου (4-methyl-5-trifluoromethyl-4H-1,2,4-triazole-3-thiol (mtfmttH), 2-mercapro-4,6-dimethyl-pyrimidine (dmp2SH), 5,6-diphenyl-1,2,4-triazine-3-thiol (dptztH)) και μία σειρά ουδέτερων και κατιονικών ομοληπτικών πολυπυρηνικών συμπλόκων του Cu(I) και του Ag(I) με ένα ετεροκυκλικό θειοαμίδιο πενταμελούς δακτυλίου 2,2,5,5-tetramethylimidazolidine-5-thione (tmimdtH). Συγχρόνως, εξετάστηκαν τα φωτοφυσικά χαρακτηριστικά και οι φωταυγείς ιδιότητες όλων των ετεροληπτικών και ομοληπτικών συμπλόκων του Cu(I) και του Ag(I) και αξιολογήθηκαν ως προς τη χρήσης τους ως υλικά εκπομπής σε οπτοηλεκτρονικές διατάξεις. Τέλος, παρατίθενται συνοπτικά τα συμπεράσματα της διδακτορικής διατριβής, ενώ επιπλέον παρατίθενται και κάποιες νέες προοπτικές οι οποίες ανοίγονται βάσει των αποτελεσμάτων που παρουσιάζονται στη διατριβή αυτή