Vitamin B₁, B₂ and B₆ requirements during total parenteral nutrition

Water-soluble vitamin deficiency has been reported in T.P.N, patients. Optimal intravenous doses requirements are not fully known. Vitamins B₁, B₂ and B₆ status was assessed by measuring the erythrocyte enzyme activation, during the course of their treatment, in 31 surgical patients who required T.P.N. We classified our patients according to their clinical features and laboratory data, into septic and non-septic groups. Patients from both groups were randomly chosen to receive one of two different vitamin formulations, Solivito (Kabi Vitrum) with B₁, 1,2 mgr, B₂ 1,8 mgr, B₆ 2 mgr, which provides the normal daily requirements, or Multibionta (Merck Pharmaceuticals) with B₁ 50 mgr, B₂ 10 mgr and B₆ 15 mgr. We found that the mean value of erythrocyte activation for thiamin, in the septic on Solivito, was above the normal range (Β₁ deficiency) and there was a significant difference (p<0,05) between this group and the control group. This study indicates that septic patients on TPN must be provided with more thiamin than daily normal requirement suggests.Οι ημερήσιες ανάγκες σε ενέργεια, πρωτεΐνες, ηλεκτρολύτες και ιχνοστοιχεία των αρρώστων σε Ο.Π.Δ. έχουν μελετηθεί εκτενώς, ενώ ελάχιστες πληροφορίες υπάρχουν για τις ανάγκες των αρρώστων αυτών σε βιταμίνες. Οι βιταμίνες αποτελούν συνένζυμα σημαντικών αντιδράσεων που συμβαίνουν στον διάμεσο μεταβολισμό. Η έλλειψη τους προκαλεί σοβαρές μεταβολικές διαταραχές. Οι άρρωστοι που υποβάλλονται σε Ο.Π.Δ. εμφανίζουν ανεπάρκεια θερμίδων και πρωτεϊνών και, συχνά, είναι σηπτικοί. Επειδή οι επιπτώσεις της υποθρεψίας και της σήψης στον μεταβολισμό των βιταμινών δεν είναι απόλυτα γνωστές, γι’ αυτό και είναι αναγκαίος ο καθορισμός των ημερήσιων αναγκών σε βιταμίνες κατά την διάρκεια της Ο.Π.Δ. Τα αποθέματα του οργανισμού σε υδατοδιαλυτές βιταμίνες είναι μικρά, γι’ αυτό αρκετά πρώϊμα ύστερα από ελλειπή πρόσληψη εμφανίζονται σύνδρομα ανεπάρκειας. Οι στόχοι αυτής της μελέτης είναι: α) Να προσδιοριστούν οι ημερήσιες δόσεις των βιταμινών Β₁, Β₂ και Β₆ για τους ασθενείς που βρίσκονται σε Ο.Π.Δ. και β) Να προσδιορισθούν οι ομάδες των ασθενών που διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν σύνδρομα ανεπάρκειας. Σε 31 χειρουργικούς αρρώστους που υποβάλλονταν σε Ο.Π.Δ. χορηγήσαμε με τυχαία κατανομή δύο διαφορετικά πολυβιταμινούχα σκευάσματα. Το πρώτο (Solivito) περιείχε τις βιταμίνες θειαμίνη, ριβοφλαβίνη και πυριδοξίνη στις δόσεις που έχει καθορίσει ο Π.Ο.Υ. για την κάλυψη των ημερήσιων αναγκών φυσιολογικών ατόμων. Το δεύτερο (Multibionta) περιείχε πολλαπλάσιες δόσεις από τις παραπάνω βιταμίνες. Το πρώτο σκεύασμα χορηγήθηκε σε 12 σηπτικούς (ομάδα Β) και 4 μη σηπτικούς αρρώστους (ομάδα Δ), και το δεύτερο σε 8 σηπτικούς (ομάδα Γ) και 7 μη σηπτικούς (ομάδα Ε). Στη συνέχεια, προσδιορίσαμε τα επίπεδα των βιταμινών Β₁, Β₂ και Β₆, μετρώντας στα ερυθρά αιμοσφαίρια τον βαθμό ενεργοποίησης των ενζύμων, τρανσκετολάσης, αναγωγάσης της γλουταθειόνης και ασπαρτικής τρανσαμινάσης ύστερα από την in vitro προσθήκη θειαμίνης, ριβοφλαβίνης και πυριδοξίνης, οι οποίες αποτελούν συνένζυμα των ενζύμων που προαναφέρθηκαν. Επίσης, μετρήσαμε τα επίπεδα των βιταμινών αυτών σε 8 υγιή άτομα που αποτέλεσαν την ομάδα ελέγχου. Με βάση τ' αποτελέσματά μας καταλήξαμε στα εξής συμπεράσματα: 1. Καμιά από τις ομάδες των ασθενών μας δεν παρουσίασε αυξημένες ανάγκες σε ριβοφλαβίνη και πυριδοξίνη, και οι απαιτήσεις τους καλύπτονται από την χορήγηση 2,47 mgr και 2,23 mgr ριβοφλαβίνης και πυριδοξίνης αντίστοιχα. 2. Στους μη σηπτικούς αρρώστους η χορήγηση 1,25 mgr θειαμίνης καλύπτει τις ημερήσιες ανάγκες τους. 3. Στους σηπτικούς αρρώστους ο μεταβολισμός της θειαμίνης εμφανίζει σημαντικές διαταραχές, γι' αυτό και είναι απαραίτητη η χορήγηση μεγάλων δόσεων βιταμίνης Β₁. Στους αρρώστους αυτούς που υποβάλλονται σε Ολική Παρεντερική Διατροφή θα πρέπει να χορηγούνται τουλάχιστον 50 mgr θειαμίνης ημερησίως

Pancreatic surgery outcomes: multicentre prospective snapshot study in 67 countries

Background: Pancreatic surgery remains associated with high morbidity rates. Although postoperative mortality appears to have improved with specialization, the outcomes reported in the literature reflect the activity of highly specialized centres. The aim of this study was to evaluate the outcomes following pancreatic surgery worldwide. Methods: This was an international, prospective, multicentre, cross-sectional snapshot study of consecutive patients undergoing pancreatic operations worldwide in a 3-month interval in 2021. The primary outcome was postoperative mortality within 90 days of surgery. Multivariable logistic regression was used to explore relationships with Human Development Index (HDI) and other parameters. Results: A total of 4223 patients from 67 countries were analysed. A complication of any severity was detected in 68.7 per cent of patients (2901 of 4223). Major complication rates (Clavien–Dindo grade at least IIIa) were 24, 18, and 27 per cent, and mortality rates were 10, 5, and 5 per cent in low-to-middle-, high-, and very high-HDI countries respectively. The 90-day postoperative mortality rate was 5.4 per cent (229 of 4223) overall, but was significantly higher in the low-to-middle-HDI group (adjusted OR 2.88, 95 per cent c.i. 1.80 to 4.48). The overall failure-to-rescue rate was 21 per cent; however, it was 41 per cent in low-to-middle- compared with 19 per cent in very high-HDI countries. Conclusion: Excess mortality in low-to-middle-HDI countries could be attributable to failure to rescue of patients from severe complications. The authors call for a collaborative response from international and regional associations of pancreatic surgeons to address management related to death from postoperative complications to tackle the global disparities in the outcomes of pancreatic surgery (NCT04652271; ISRCTN95140761)

Pancreatic surgery outcomes: multicentre prospective snapshot study in 67 countries

Background: Pancreatic surgery remains associated with high morbidity rates. Although postoperative mortality appears to have improved with specialization, the outcomes reported in the literature reflect the activity of highly specialized centres. The aim of this study was to evaluate the outcomes following pancreatic surgery worldwide.Methods: This was an international, prospective, multicentre, cross-sectional snapshot study of consecutive patients undergoing pancreatic operations worldwide in a 3-month interval in 2021. The primary outcome was postoperative mortality within 90 days of surgery. Multivariable logistic regression was used to explore relationships with Human Development Index (HDI) and other parameters.Results: A total of 4223 patients from 67 countries were analysed. A complication of any severity was detected in 68.7 percent of patients (2901 of 4223). Major complication rates (Clavien-Dindo grade at least IIIa) were 24, 18, and 27 percent, and mortality rates were 10, 5, and 5 per cent in low-to-middle-, high-, and very high-HDI countries respectively. The 90-day postoperative mortality rate was 5.4 per cent (229 of 4223) overall, but was significantly higher in the low-to-middle-HDI group (adjusted OR 2.88, 95 per cent c.i. 1.80 to 4.48). The overall failure-to-rescue rate was 21 percent; however, it was 41 per cent in low-to-middle-compared with 19 per cent in very high-HDI countries.Conclusion: Excess mortality in low-to-middle-HDI countries could be attributable to failure to rescue of patients from severe complications. The authors call for a collaborative response from international and regional associations of pancreatic surgeons to address management related to death from postoperative complications to tackle the global disparities in the outcomes of pancreatic surgery (NCT04652271; ISRCTN95140761)