Politiewerking in multiculturele buurten: de beeldvorming bij burgers en agenten over de gemeenschapsgerichte politiezorg

In deze bijdrage wordt een antwoord geformuleerd op de vraag hoe politiemensen omgaan met etnisch-culturele minderheden op basis van data verzameld in het kader van een 34 maand durend beleidsgericht onderzoek naar de toepassing van de gemeenschapsgerichte politiezorg in multiculturele buurten (in opdracht van Federaal Wetenschapsbeleid). Daarbij werden in vijf Belgische politiezones observaties uitgevoerd bij wijk- en interventieagenten die in multiculturele buurten werkzaam zijn. Het onderzoek beoogt inzicht te verwerven in de manier waarop interacties tussen politie en etnisch-culturele minderheden verlopen en de elementen die deze interacties beïnvloeden. Percepties, betekenisverlening en verwachtingen werden in kaart gebracht. Concreet zal de bijdrage ingaan op de beeldvorming over etnische culturele minderheden bij wijk- en interventieagenten met aandacht voor de inhoud ervan, de totstandkoming en de factoren die erop van invloed zijn. Vervolgens wordt de vraag beantwoord in welke mate en op welke manier beelden en attitudes ook het gedrag van de politiemensen op het terrein beïnvloeden met aandacht voor de situationele, contextuele, persoonlijke en organisatorische factoren die daarop van invloed zijn

Jutezakken en eenheidsworsten:[Blog in Didactief online]

Met het advies van de Onderwijsraad voor een meerjarige brugperiode zal volgens critici de middelmaat regeren. Maar in de kern gaat het advies over een andere vraag: hoe zorgen we dat álle leerlingen de kans krijgen zich optimaal te ontplooien

Die goeie ouwe tijd:[Blog in Didactief online]

Het onderwijs is opvallend vaak onderwerp van weemoed naar vroeger. Scholen weten de waarde van het curriculum kennelijk prima over te brengen. En dat is maar goed ook

Die goeie ouwe tijd:[Blog in Didactief online]

Het onderwijs is opvallend vaak onderwerp van weemoed naar vroeger. Scholen weten de waarde van het curriculum kennelijk prima over te brengen. En dat is maar goed ook

De grote (on)gelijkmaker:Onderwijs in een ongelijke samenleving

Kansengelijkheid in het onderwijs lijkt een breed gedeeld ideaal, dat sinds enkele jaren weer volop in de belangstelling staat. Achter dat breed gedeelde ideaal blijken echter uiteenlopende en elkaar soms zelfs tegensprekende opvattingen schuil te gaan. In haar oratie staat Louise Elffers stil bij de vraag waarnaar we nou eigenlijk streven als we kansengelijkheid in het onderwijs willen realiseren, en welke eisen dat stelt aan ons onderwijs. In een ongelijke samenleving wordt onderwijs doorgaans gezien als 'de grote gelijkmaker’. Op school krijgen alle kinderen de mogelijkheid om bepaalde kennis en vaardigheden te ontwikkelen en hun talenten te ontdekken en ontplooien, waardoor hun ontwikkeling niet louter afhangt van wat ze toevallig vanuit huis meekrijgen. Elffers laat zien dat onderwijs evenzeer fungeert als 'grote ongelijkmaker’. Diploma’s spelen in onze samenleving een bepalende rol in de verdeling van inkomen, status en macht, terwijl de kansen van verschillende groepen in onze samenleving om die diploma’s te behalen allerminst gelijk zijn.Elffers bespreekt waarom het zo lastig lijkt om hierin verandering te brengen. Begrijpen we het probleem niet goed, beschikken we over onvoldoende oplossingen, of is er wellicht (ook) iets anders aan de hand? Ze staat in het bijzonder stil bij de rol van degenen die een gunstige positie bekleden binnen het huidige systeem. Als we echt verandering willen, zullen we op de universiteit ook zelf met de billen bloot moeten. Welke rol vervullen wij eigenlijk in een diplomakapitalistische samenleving? En moeten we dat gewilde diplomakapitaal wel zo massaal blijven produceren