Molecular mechanism and functional role of brefeldin A-mediated ADP-ribosylation of CtBP1/BARS

ADP-ribosylation is a posttranslational modification that modulates the functions of many target proteins. We previously showed that the fungal toxin brefeldin A (BFA) induces the ADP-ribosylation of C-terminal-binding protein-1 short-form/BFA-ADP-ribosylation substrate (CtBP1-S/BARS), a bifunctional protein with roles in the nucleus as a transcription factor and in the cytosol as a regulator of membrane fission during intracellular trafficking and mitotic partitioning of the Golgi complex. Here, we report that ADP-ribosylation of CtBP1-S/BARS by BFA occurs via a nonconventional mechanism that comprises two steps: (i) synthesis of a BFA-ADP-ribose conjugate by the ADP-ribosyl cyclase CD38 and (ii) covalent binding of the BFA-ADP-ribose conjugate into the CtBP1-S/BARS NAD+-binding pocket. This results in the locking of CtBP1-S/BARS in a dimeric conformation, which prevents its binding to interactors known to be involved in membrane fission and, hence, in the inhibition of the fission machinery involved in mitotic Golgi partitioning. As this inhibition may lead to arrest of the cell cycle in G2, these findings provide a strategy for the design of pharmacological blockers of cell cycle in tumor cells that express high levels of CD38.We thank all colleagues who kindly provided antibodies and reagents; Dr. J. Donaldson (National Institutes of Health) for BFA analogs; Dr. C. P. Berrie for editorial assistance; and Drs. C. Limina, A. Tamburro, M. G. Silletta, R. Weigert, and S. Spanò (Negri Sud Institute) for performing initial experiments. We also acknowledge financial support from Italian Association for Cancer Research (AIRC) through the Grants IG4664 and IG10341 (to D.C.), IG4700 (to A.L.), and IG6074 (to A.C.); and from the Liguria Region and the Ministry of Education, University, and Research (Fund for Investments in Basic Research Project; A.D.F.). G.G. and C.V. received fellowships from AIRC (Italian Foundation for Cancer Research). Financial support from Technological Innovation Fund DM 24/09/2009, Legge 46/82-MEF, and Project FaReBio di Qualità also is acknowledgedPeer Reviewe

Glauber slow dynamics of the magnetization in a molecular Ising chain

The slow dynamics (10^-6 s - 10^4 s) of the magnetization in the paramagnetic phase, predicted by Glauber for 1d Ising ferromagnets, has been observed with ac susceptibility and SQUID magnetometry measurements in a molecular chain comprising alternating Co{2+} spins and organic radical spins strongly antiferromagnetically coupled. An Arrhenius behavior with activation energy Delta=152 K has been observed for ten decades of relaxation time and found to be consistent with the Glauber model. We have extended this model to take into account the ferrimagnetic nature of the chain as well as its helicoidal structure.Comment: 4 pages, 4 figures (low resolution), 16 references. Submitted to Physical Review Letter

Portuguese and Greek Experiences with Guaranteed Minimum Income (GMI) in Comparative Perspective

Portugal and Greece have divergent histories with regard to Guaranteed Minimum Income (GMI), arguably the principal difference in the two countries’ evolutions of social assistance in recent decades. Neither had a GMI when EEC common criteria on sufficient resources and social assistance were issued in 1992. Portugal introduced a pilot programme in 1996 that went operational in 1997. Greece is among only a few European countries never to experiment with GMI. Only recently (in 2012) was a decision reached to launch a pilot GMI scheme, with implementation still forthcoming.An account for the different Portuguese and Greek GMI experiences emphasizes the importance of actors such as political parties and trade unions. This actor-centred approach argues that the Portuguese GMI success is attributable to a coalition among key domestic policy actors, while ambivalent and fragmented attitudes among Greek policy actors hindered institution. The recent decision for a GMI pilot in Greece should be viewed as a product of the severe economic crisis and state debt obligations that leave little space for ambivalence.

‘‘Classic’’ theories and current challenges concerning welfare state development

Στόχος του παρόντος άρθρου είναι μία πολύ συνοπτική παρουσίαση ‘κλασικών’ θεωριών που αφορούν στην ανάπτυξη του κράτους πρόνοιας, υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα την ανάγκη η κοινωνική πολιτική να λάβει υπ’ όψιν της τις σύγχρονες προκλήσεις που αντιμετωπίζει το κράτος πρόνοιας, και να ‘μετασχηματίσει’ τις παλαιές θεωρίες, σε συμφωνία με νέες κατευθύνσεις στην έρευνα. Στο πρώτο μέρος του άρθρου παρουσιάζονται με τρόπο πολύ περιληπτικό και κριτικό ‘κλασικές’ θεωρητικές προσεγγίσεις. Αυτές περιλαμβάνουν την επιρροή της βιομηχανικής ανάπτυξης, των εθνικών αξιών και των εργοδοτών στην ανάπτυξη κοινωνικής πολιτικής, καθώς και  τη θεωρία των πόρων εξουσίας και τον ιστορικό θεσμισμό. Περιλαμβάνουν όμως ακόμη τη γενικότερη τάση κατάταξης των κρατών πρόνοιας, η οποία βασίστηκε σε στοιχεία των προαναφερθεισών προσεγγίσεων και εισήγαγε νέες μεταβλητές όπως το φύλο. Το δεύτερο μέρος του άρθρου αφορά σε ισχυρές, σύγχρονες προκλήσεις που αντιμετωπίζει το κράτος πρόνοιας όπως είναι η μετανάστευση και η αυξανόμενη εθνική ποικιλομορφία, η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και η πρόσφατη κρίση, καθώς και οι μεταβαλλόμενοι ρόλοι των φύλων. Οι προκλήσεις αυτές εγείρουν σημαντικές ερωτήσεις για το πεδίο της κοινωνικής πολιτικής και θέτουν σε δοκιμασία τα όρια παραδοσιακών αντιλήψεων για την κοινωνική πολιτική, προβάλλοντας ταυτόχρονα την ανάγκη για έναν εποικοδομητικό διάλογο ανάμεσα στο παλαιό και σε κάτι νεότερο, το οποίο θα συμπληρώσει το παλαιό. Ο διάλογος αυτός αποτελεί προαπαιτούμενο για τη σοβαρή και σύμφωνα με επιστημονικούς κανόνες διεξαγωγή έρευνας στο πεδίο της κοινωνικής πολιτικής. Η τελευταία ενότητα του άρθρου παρουσιάζει με τρόπο συνοπτικό τα συμπεράσματα.The aim of the present article is to provide the reader with a bird’s-eye view of 'classic' theories concerning welfare state development, whilst also stressing the need for social policy to address current challenges faced by the welfare state, and thus 'transform' old theories in accordance with new research directions. The first part of the article provides a succinct critical examination of 'classic' theoretical approaches. These include industrialism, power resource theory, historical institutionalism, national values, business power, but also the broader trend of classifying welfare states that drew on features of the aforementioned approaches and introduced new variables such as gender. The second part of the article is devoted to powerful contemporary challenges for the welfare state, such as migration and growing ethnic diversity, neoliberal globalization and the recent crisis, as well as changing gender roles. It is argued that these challenges give rise to key questions for the field of social policy and test the limits of traditional assumptions for the welfare state. This part asks for a fruitful dialogue between the old and something newer that is needed to complement it. Such a dialogue is a prerequisite for rigorous and sophisticated social policy research. The article’s concluding section summarizes the findings

Comparative Social Policy: A Historical Overview of the Field

Στόχος του παρόντος άρθρου είναι μία σύντομη και περιεκτική επισκόπηση της συγκριτικής κοινωνικής πολιτικής. Πεδίο πολιτικής που χαρακτηρίζεται τόσο από προκλήσεις όσο και οφέλη, η συγκριτική κοινωνική πολιτική άρχισε να αναπτύσσεται τη δεκαετία του 1960, περίοδο κυριαρχίαςτου Κεϋνσιανού κράτους προνοίας. Η δημοσίευση του έργου Οι Τρεις Κόσμοι του Καπιταλισμού της Ευημερίας από τον Esping-Andersen to 1990, σε μία εποχή παντοδυναμίας του Σουμπετεριανού κράτους προνοίας, συμπίπτει με το ξεκίνημα μίας νέας περιόδου για τη συγκριτική κοινωνική πολιτική, η οποία θα καταλήξει στην αναγνώρισή της ως ξεχωριστού πεδίου κοινωνικής πολιτικής. Στο άρθρο συζητούνται τα κύρια χαρακτηριστικά της κάθε εξελικτικής φάσης του πεδίου, όπως π.χ. ηπρωτοκαθεδρία των περιγραφικών μελετών και της λειτουργιστικής οικογένειας εξηγήσεων για το κράτος προνοίας στην προ του 1990 περίοδο, αλλά και η κυριαρχία από το 1990 και πέρα των ταξινομικών σχημάτων για το κράτος προνοίας. Παρά τις προκλήσεις που πρέπει ακόμη να ξεπεραστούν, ο πολλαπλασιασμός των μελετών που εμπίπτουν στοπεδίο της συγκριτικής κοινωνικής πολιτικής δημιουργεί αισιοδοξία για το μέλλον της.This article aims to provide a succinct historical overview of comparative social policy. Typified by both challenges and benefits, comparative social policy started to experience a period of growth in the 1960s, a time characterized by the dominance of the socalled Keynesian welfare state. It will be argued that the publication of Esping-Andersen’s Three Worlds of Welfare Capitalism in 1990, during a period marked by the  omnipotence of the so-called Schumpeterian welfare state, coincides with the beginning of a new era for comparative social policy, one that has resulted in it being recognized as a separate field of study. The article discusses the main characteristics of each evolutionary phase of comparative social policy, as exemplified by the preponderance of descriptive studies and the functionalist family of welfare state explanations in the pre-1990 years and the dominance of the welfare state taxonomies in the post-1990 period. In spite of the challenges that are yet to be overcome, the proliferation of studies in the field transmitspositive messages about the future of comparative social policy

Understanding Limitations on Welfare Policy Innovation: The Case of National Guaranteed Minimum Income All Italiana

Στις αρχές του 2016, η Ιταλία παρέμενε μία από τις ελάχιστες χώρες της Ευρωζώνης που δεν διέθετε ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα σε εθνικό επίπεδο. Εν μέσω της κρίσης και των σημαντικών περικοπών στις δημόσιες δαπάνες, πρόκειται για μείζονα έλλειψη του ιταλικού κράτους προνοίας. Αξιοποιώντας την επικοινωνία με πρόσωπα που έπαιξαν καίριο ρόλο στην ιταλική εμπειρία με το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, κοινοβουλευτικά αρχεία και δευτερεύουσες πηγές, το παρόν 2 άρθρο εξιστορεί την εν λόγω εμπειρία. Χρησιμοποιείται μία προσέγγιση που δίνει έμφαση στον ρόλο σημαντικών για τη διαμόρφωση κοινωνικής πολιτικής εγχώριων φορέων, όπως είναι τα πολιτικά κόμματα, τα εργατικά συνδικάτα και οι θρησκευτικές οργανώσεις. Η ανάλυση επικεντρώνεται ειδικότερα στον πειραματισμό με το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα σε εθνικό επίπεδο στην Ιταλία, στα τέλη της δεκαετίας 1990 και τις αρχές της δεκαετίας 2000. Το πείραμα οδηγήθηκε σε ένα άδοξο τέλος. Η αιτία πρέπει να αναζητηθεί στην ισχνή υποστήριξη για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, σε συνδυασμό με την κυριαρχία υπέρ της βόρειας Ιταλίας συμφερόντων στο υπουργείο που ήταν υπεύθυνο για τον σχεδιασμό και την υλοποίηση ενός μέτρου που ευνοούσε κυρίως τον φτωχότερο νότο. Πολιτικές που στοχεύουν σε άτομα που βρίσκονται στα περιθώρια του κοινωνικού και πολιτικού συστήματος μπορούν να στεφθούν με επιτυχία μόνον υπό την προϋπόθεση ευρείας συναίνεσης. Η πρόσφατη οικονομική κρίση αναζωπύρωσε τη συζήτηση για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα στην Ιταλία, με νέους και παλαιούς φορείς να εκδηλώνουν το ενδιαφέρον τους για μία εθνικής εμβέλειας εφαρμογή.At the beginning of 2016, Italy remained one of the very few Eurozone countries without a national-level Guaranteed Minimum Income (GMI), arguably a major lacuna in the armoury of the welfare state at a time of severe crisis and significant public spending cuts. Drawing on personal communications, parliamentary archives and secondary sources, an actor-centred approach emphasizing the role of domestic actors such as parties, trade unions and religious organizations is utilized to discuss the chronicle of the Italian GMI experience; especially the experimental national GMI in the late 1990s and the early 2000s.The experiment met with an early demise due to a meagre support base, in conjunction with the dominance of northern interests at the ministry responsible for the design and implementation of a scheme that mainly benefited the poorer south. A policy targeting ‘outsiders’ and introduced without broad consensus among key policy actors is unlikely to be durable. The recent economic crisis has revived the debate, as old and new policy actors express support for national-level GMI

Guaranteed Minimum Income ‘à la Grecque’: The chronicle of a long-awaited scheme

Το παρόν άρθρο καταγράφει την ιστορία του ελαχί- στου εγγυημένου εισοδήματος στην Ελλάδα, ενός τρί- της γενιάς προνοιακού μέτρου, το οποίο στοχεύει σε άτομα και οικογένειες που βιώνουν ακραία φτώχεια. Μόλις πρόσφατα εφαρμόστηκε στη χώρα ένα πειρα- ματικό πρόγραμμα ελαχίστου εγγυημένου εισοδήμα- τος, με την υλοποίηση σε εθνικό επίπεδο να αναμέ- νεται τον Ιανουάριο 2017. Χρησιμοποιώντας ευρείας έκτασης πρωτογενείς και δευτερογενείς πηγές, καθώς και συνεντεύξεις με άτομα που έπαιξαν κεντρικό ρόλο στη συζήτηση για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, το άρθρο αναδεικνύει πώς η αδιάφορη και κατακερ- ματισμένη στάση των πολιτικών κομμάτων, σε ένα περιβάλλον που χαρακτηριζόταν από τη διστακτική στάση ή και την απουσία από το δημόσιο διάλογο για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα κοινωνικών και πο- λιτικών φορέων που επηρέασαν τη σχετική συζήτηση σε άλλες χώρες, οδήγησε σε μακροχρόνια αδράνεια σε αυτό το πεδίο. Η πρόσφατη απόφαση για την υλο- ποίηση του προγράμματος συνδέεται με τις σοβαρές συνέπειες της κρίσης και των μέτρων λιτότητας. Το άρθρο υπογραμμίζει πώς η αξιολόγηση, εκτός των άλλων, αποκαλύπτει και τα χρόνια προβλήματα του ελληνικού κρατικού μηχανισμού, όπως είναι ο αυτο- σχεδιαστικός χαρακτήρας του τρόπου διαμόρφωσης πολιτικής, συμπεριλαμβανομένης της έλλειψης απο- τελεσματικού σχεδιασμού ακόμη και για την ίδια τη διαδικασία αξιολόγησης του προγράμματοςThis article chronicles the history of the guaranteed minimum income (GMI) in Greece, a third-generation social assistance scheme targeted at individuals and families facing extreme poverty. Greece has only recently experimented with the scheme, with full nationwide implementation being expected in January 2017. Drawing on an extensive range of primary and secondary sources and interviews with key stakeholders, the article first highlights how the indifferent and segmented attitudes of political parties, within an environment marked by the hesitant attitude or even absence from the GMI debate of other types of social and political actors who had influenced that debate in other countries, led to long-term inertia over the GMI. Moreover, the relatively recent decision to implement the scheme should be viewed in the light of the severe implications of the crisis and austerity measures. The article additionally focuses on the evaluation of the GMI pilot programme and shows how, despite its obvious utility, the evaluation underscores chronic problems of the Greek state, such as the improvisatory nature of policy-making, including the lack of an effective design for the evaluation process itself

A Capacidade de Resposta do Mercado de Trabalho para a Formação Profissional na Grécia: Uma Investigação Empírica

A crise económica atual na Grécia deu origem a um novo interesse pela formação profissional, o que está ligado à perceção de que os programas de formação profissional podem fornecer uma alternativa a um percurso educativo académico e que podem impulsionar as perspetivas de emprego para os jovens. Neste contexto e com base nos resultados de um projeto de pesquisa de grande escala, maioritariamente qualitativo, que analisou o sistema de formação grego e envolveu um questionário a 150 stakeholders, este artigo exploratório original fornece uma exploração crítica sucinta, mas também compreensiva de três grandes temas associados a um aspeto chave da formação profissional na Grécia: a capacidade de resposta do mercado de trabalho. Estes temas que emergiram da análise do conteúdo do tema são: (i) questões relacionadas com o conteúdo; (ii) questões relacionadas com os intervenientes; e (iii) questões relacionadas com o desequilíbrio entre a oferta e a procura por cargos com formação profissional. Este artigo argumenta que, apesar de algumas forças, existem sérias fraquezas que prejudicam o potencial da formação profissional na Grécia em funcionar como uma alternativa efetiva aos estudos académicos e como um caminho eficiente na direção da integração no mercado de trabalho

Social memory and ethnic identity: ancient Greek drama performances as commemorative ceremonies

This thesis is an ethnographic account of ancient Greek drama performances that take place in contemporary Greece. It illuminates an aspect of them that has not been taken into account until today: it treats them as commemorative ceremonies that produce, reproduce, and transmit social memory. The interrelation and interdependence between social memory and ethnic identity construction processes are analysed and it is shown that ancient drama performances, due to specific characteristics, constitute something more than mere theatrical events (as they are defined within the Western tradition). These performances, convey, sustain, and transmit from one generation to the next, perceptions of a glorious culture of the past, and become, for its creators and spectators, occasions for celebrating and remembering their ethnic past