Prosodic effects in the production of structural ambiguities: Do they exist?

The aim of the present study is to explore whether Greek adults, who are non-trained speakers and naïve to the purpose of the task, use distinguishable prosodic cues, while producing ambiguous sentences. We report on the findings from a production task conducted with 30 participants (15 females), which contained subject/object ambiguities. Results revealed that participants use prosodic cues to denote the subject or the object reading, but not consistently so in order to distinguish the two meanings. We argue that our findings are in line with the Syntax-Phonology mapping, according to which prosodic phrasing goes in tandem with syntactic segmentation, though prosodic phrasing was not consistently employed by our speakers to differentiate the two meanings of the ambiguous sentences

Παρεμβατικό Ολιστικό πρόγραμμα διαχείρισης του στρες και αλλαγής συμπεριφορών υγείας σε άτομα εξαρτημένα από την ηρωινη

Η ηρωίνη είναι μια από τις πιο εθιστικές και επιβλαβείς ουσίες παγκοσμίως. Η εξάρτηση από την ηρωίνη συνδέεται με υψηλά επίπεδα άγχους, ψυχολογική επιβάρυνση και αυξημένο κίνδυνο υποτροπής. Αυτή η μελέτη επικεντρώνεται στην εφαρμογή ενός ολιστικού προγράμματος διαχείρισης του στρες και αλλαγής του τρόπου ζωής για τα άτομα που είναι εθισμένα στην ηρωίνη. Το πρόγραμμα επικεντρώνεται στην τεχνική της πυθαγόρειας αυτογνωσίας που έχει αποδειχθεί ότι σχετίζεται με την ενεργοποίηση του συστήματος ανταμοιβής. Στόχος της μελέτης είναι να αξιολογηθεί η αποτελεσματικότητα ενός ολιστικού συστήματος διαχείρισης του στρες και τροποποίησης του τρόπου ζωής σε ενήλικες χρήστες ηρωίνης που υποβάλλονται σε θεραπεία με μεθαδόνη. Αυτή η ανοιχτή, μη τυχαιοποιημένη παρεμβατική μελέτη διεξήχθη από το 2022 έως το 2023 σε συνεργασία με τον ΟΚΑΝΑ στο Σισμανόγλειο Νοσοκομείο για την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας του προγράμματος σε σύγκριση με την τυπική φροντίδα που παρέχεται από τον ΟΚΑΝΑ. Επιπλέον, το πρόγραμμα στοχεύει στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών, στη μείωση των επιπέδων στρες, στη βελτίωση της υγείας και στην ενίσχυση των κινήτρων για ανάρρωση. Το δείγμα αποτελούνταν από 20 ενήλικες χρήστες ηρωίνης που είχαν εγγραφεί σε πρόγραμμα θεραπείας με μεθαδόνη. Οι συμμετέχοντες αξιολογήθηκαν πριν και μετά την παρέμβαση 6-8 εβδομάδων, χωρισμένοι σε μια ομάδα παρέμβασης (Ν=10) και μια ομάδα ελέγχου (Ν=1). Οι μετρήσεις ελήφθησαν πριν και μετά το πρόγραμμα για να αξιολογηθεί ο αντίκτυπός του στους συμμετέχοντες. Οι αξιολογήσεις περιελάμβαναν:1. Αυτοαναφερόμενα ερωτηματολόγια για τα καταθλιπτικά συμπτώματα, την υγεία του τρόπου ζωής, το αντιληπτό άγχος και την ποιότητα του ύπνου,2. Εργαλεία αξιολόγησης της γνωστικής λειτουργίας,3. Φυσιολογικές μετρήσεις, συμπεριλαμβανομένων μετρήσεων της λειτουργίας του μετωπιαίου φλοιού, του καρδιακού ρυθμού, του ΔΜΣ και των επιπέδων στρες. Οι στατιστικές αναλύσεις για τις διαφορές μεταξύ των ομάδων σχετικά με τα κύρια αποτελέσματα της ψυχοκοινωνικής μελέτης αποκάλυψαν στατιστικά σημαντική βελτίωση του άγχους, της ικανότητας μνήμης, της κατάθλιψης, των συμπτωμάτων άγχους, των λιγότερων υποτροπών και της αύξησης της ικανοποίησης από τη ζωή και της καλύτερης καθημερινής ρουτίνας στους συμμετέχοντες της ομάδας παρέμβασης. Η μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το ολιστικό πρόγραμμα που εφαρμόστηκε, συμπεριλαμβανομένων των τεχνικών διαχείρισης του στρες που ενσωματώνει, συμβάλλει στη μείωση του στρες και στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των συμμετεχόντων, οδηγώντας σε καλύτερα αποτελέσματα ανάκαμψης.Heroin is one of the most addictive and harmful substances worldwide. Heroin dependence is associated with high levels of stress, psychological burden, and increased risk of relapse. This study focuses on implementing a holistic stress management and lifestyle change program for individuals addicted to heroin. The study focused on the technique of Pythagorean self-awareness that has been shown to be related to activation of the Reward system. The study aims to assess the effectiveness of a holistic stress management and lifestyle modification program in adult heroin users undergoing methadone treatment. This open-label, non- randomized interventional study was conducted from 2022 to 2023 in collaboration with OKANA at the Sismanoglio Hospital to evaluate the program's effectiveness compared to the standard care provided by OKANA. Additionally, the program aims to improve the quality of life of patients, reduce stress levels, enhance health, and strengthen motivation for recovery. The sample consisted of 20 adult heroin users enrolled in a methadone treatment program. Participants were assessed before and after the 6–8 week intervention, divided into an intervention group (N=10) and a control group (N=10). Measurements were taken before and after the program to evaluate its impact on participants. Assessments included:1. Self-reported questionnaires for depressive symptoms, lifestyle health, perceived stress, and sleep quality,2. Cognitive function evaluation tools,3. Physiological measurements, including measurements of frontal cortex function, heart rate, BMI, and stress levels. The statistical analyses for the between group differences concerning the main psychosocial study outcomes revealed a statistically significant amelioration of stress, memory capacity, depression, anxiety symptoms, fewer relapses and an increase of life-satisfaction and a better daily routine in participants of the intervention group. The study concludes that the holistic program applied, including the stress management techniques it incorporates, contributes to reducing stress and improving participants' quality of life, leading to better recovery outcomes

Can Prosody Help Patients with Broca’s Aphasia Regain their Communication Skills?

Παρόλο που η αφασία είναι πολύ συχνή διαταραχή, οι νευρικές διεργασίες που επηρεάζουν την ανάρρωση παραμένουν άγνωστες. Ως αποτέλεσμα, δεν υπάρχουν ακόμα συγκεκριμένες, ευρέως αποδεκτές θεραπευτικές παρεμβάσεις για τη διαταραχή αυτή. Οι θεραπείες που βασίζονται στα προσωδιακά και τα μουσικά στοιχεία της ομιλίας, ωστόσο, έχουν χαρακτηριστεί ως πολλά υποσχόμενες. Μια από τις πιο γνωστές μεθόδους θεραπείας που βασίζεται κυρίως σε δύο στοιχεία της προσωδίας και της μουσικής, την τονικότητα και τον ρυθμό, είναι η Θεραπεία του Μελωδικού Επιτονισμού (Melodic Intonation Therapy, ΘΜΕ/ΜΙΤ). Η ΘΜΕ αναπτύχθηκε αρχικά για την αύξηση της λεκτικής ικανότητας ασθενών με μη ρέουσα αφασία. Παρά το γεγονός ότι η ΘΜΕ μεταφράστηκε από την αγγλική και προσαρμόστηκε σε πολλές γλώσσες (γαλλικά, πορτογαλικά, ιταλικά και ισπανικά), παρουσιάζοντας πολλά και σημαντικά οφέλη για τους ασθενείς, στην Ελλάδα εξακολουθεί να είναι σχεδόν άγνωστη. Στόχος της μελέτης, λοιπόν, είναι η μετάφραση και η προσαρμογή της ΘΜΕ στην ελληνική γλώσσα και κουλτούρα, καθώς και ο έλεγχος της αποτελεσματικότητάς της μέσω της διεξαγωγής μιας πειραματικής έρευνας (παρέμβασης) σε έλληνες ασθενείς με μη ρέουσα αφασία (αφασία τύπου Broca). Για τον σκοπό αυτό, αφού έγινε η μετάφραση και προσαρμογή της ΘΜΕ στην ελληνική γλώσσα, κάνοντας όλες τις απαραίτητες αλλαγές στις λέξεις, τις φράσεις και τα προσωδιακά στοιχεία (ρυθμός, τονικότητα), στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε η πειραματική έρευνα. Οι συμμετέχοντες που έλαβαν μέρος στην έρευνα ήταν συνολικά 8 ασθενείς με αφασία τύπου Broca. Σε 4 από αυτούς χορηγήθηκε το θεραπευτικό πρόγραμμα της ΘΜΕ για περίοδο 12 εβδομάδων, ενώ οι υπόλοιποι παρακολούθησαν τη συνήθη θεραπεία λογοθεραπείας (ομάδα ελέγχου). Προκειμένου να έχουμε ξεκάθαρη εικόνα για τους παράγοντες που μπορεί να επηρεάζουν την αποτελεσματικότητα της θεραπείας (π.χ. καλή κατανόηση/αντίληψη των μουσικών ή/και προσωδιακών στοιχείων), πριν από την παρέμβαση, ελέγχθηκε και αξιολογήθηκε η ικανότητα των ασθενών να κατανοούν μουσικο-προσωδιακά στοιχεία, όπως οι εναλλαγές στην τονικότητα, τον ρυθμό, τη διάρκεια και την ένταση. Η αξιολόγηση αυτή πραγματοποιήθηκε μέσω της χρήσης μιας δοκιμασίας κατανόησης των προσωδιακών και των μουσικών στοιχείων η οποία δημιουργήθηκε για τη συγκεκριμένη έρευνα. Επιπλέον, για να είμαστε σε θέση να έχουμε σαφή εικόνα των αποτελεσμάτων της ΘΜΕ για κάθε ασθενή, συγκεντρώθηκαν δεδομένα τόσο από διαγνωστικά εργαλεία (π.χ. Διαγνωστική Εξέταση της Βοστώνης για την Αφασία, ΔΕΒΑ), όσο και από λειτουργικές απεικονιστικές μεθόδους εξέτασης του εγκεφάλου, οι οποίες χορηγήθηκαν πριν από την παρέμβαση, αμέσως μετά τη ΘΜΕ και μετά την πάροδο 3 μηνών από την ολοκλήρωση του θεραπευτικού προγράμματος. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε επίσης να ελέγξουμε αν οι πιθανές θετικές επιπτώσεις εξακολουθούν να υφίστανται και μετά την πάροδο ενός αρκετά μεγάλου χρονικού διαστήματος. Ως εκ τούτου, η μελέτη προσφέρει μια δοκιμασία κατανόησης των προσωδιακών και των μουσικών στοιχείων, την ελληνική έκδοση της ΘΜΕ και πειραματικά δεδομένα από τη συστηματική χρήση της.Although aphasia is a very common disorder, the neural processes that influence recovery continue to be unknown. As a result, still there are no specific, widely accepted aphasia therapies. Therapies based on prosodic-musical elements of speech, however, have been characterized as promising. Melodic Intonation Therapy (MIT) is one of the most well-known treatment methods based on pitch and rhythm, which was developed to increase verbal output in adults with non-fluent aphasia. Although, MIT has been adapted to several languages (French, Portuguese, Italian and Spanish), in Greece it is almost unknown. The aim of the proposed study was twofold: to adapt the MIT to Greek and to conduct an experimental study, examining the effect of MIT in Greek patients with Broca’s aphasia. To this aim, after the translation and adaptation of the MIT treatment to Greek, 2 patients with Broca’s aphasia took part in the present study. The results from both the Boston Diagnostic Aphasia Examination and the SPECT, before the treatment, just after the treatment, and three months after the completion of the MIT, revealed impressive improvement for both patients. Therefore MIT seems to be a promising intervention program for patients with Broca’s aphasia

Επεξεργασία προτάσεων: το διεπίπεδο σύνταξης-προσωδίας

The goals of the present study were: (1) to investigate whether typically developed adults, native speakers of Greek, use prosody as an important informative cue, while producing and comprehending syntactically ambiguous sentences, (2) whether adults with Asperger syndrome (AS) produce and comprehend the prosodic cues in a way similar to the one used by the neurotypicals and lastly (3) whether there is a positive correlation between the comprehension of syntactic and affective prosody in participants with Asperger and their controls. The reason for the last comparison was the fact that cross-linguistically there are a lot of studies according to which individuals with Asperger face problems with the decoding of affective prosody. Therefore, we wanted to examine whether their inability of recognizing affective prosody extents to syntactic prosody as well. For the investigation of syntactic prosody a production and an on-line comprehension task were conducted firstly to 30 typically developed adults (15 females) and then to 20 adults with Asperger and 20 controls matched to the AS individuals as for gender, age and years of education. In these tasks, subject / object ambiguous sentences were used in which the ambiguous DP could either be the object of the subordinate verb, or the subject of the main sentence. Moreover, participants’ ability in decoding the affective prosody was explored by means of the APT (Kosmidis & Vlahou, 2001) in which sentences with neutral meaning were verbally presented to participants (20 adults with Asperger - 20 controls) with prosody revealing happiness, sadness, anger, fear, surprise and neutrality. The overall results revealed that the typically developed adults used different prosodic cues while producing ambiguous sentences, but they did not do so consistently. On the other hand, they were sensitive to prosody while comprehending ambiguous sentences. As for the participants with Asperger, they produced the correct prosodic cues significantly less consistently than the controls, whereas they exhibited difficulties with the subject reading condition in both the unambiguous fillers and the experimental items. The results from the comprehension task showed that although the AS group was statistically less accurate and slower than the controls, it demonstrated sensitivity to the prosodic cues. However, again they revealed significantly worse performance on the subject condition. As for the affective prosody, participants with Asperger demonstrated significantly less sensitivity to the surprise emotion, compared to the controls. Moreover, a positive correlation was found between participants’ with Asperger performance on the perception of the syntactic and the affective prosody. The subject reading condition can be considered as more complex for the parser, with the most computational demands, since it requires the construction of a new syntactic phrase or a new θ-domain. On the other hand, the emotion of surprise can be considered as more challenging, since it can be accompanied by different feelings such as joy, anxiety or sadness. Therefore, we concluded that participants with Asperger face difficulties with the more challenging aspects of syntactic and affective prosody, which are the subject reading and the emotion of surprise respectively.Κύριος σκοπός της διδακτορικής διατριβής ήταν να ερευνηθεί το αν οι τυπικά αναπτυγμένοι ενήλικες, φυσικοί ομιλητές της ελληνικής χρησιμοποιούν την προσωδία τόσο στην παραγωγή, όσο και στην κατανόηση συντακτικά αμφίσημων προτάσεων. Επιπλέον στόχος της έρευνας ήταν η μελέτη της προσωδίας (παραγωγή και κατανόηση) σε ενήλικες με Άσπεργκερ και η σύγκριση της ικανότητάς τους να χρησιμοποιούν τα προσωδιακά στοιχεία κατά την κατανόηση αμφίσημων προτάσεων (συντακτική προσωδία) και κατά την κατανόηση προτάσεων με ουδέτερο περιεχόμενο αλλά ειπωμένων με προσωδία που δηλώνει διάφορα συναισθήματα όπως χαρά, λύπη, θυμό, έκπληξη, φόβο και ουδετερότητα (συναισθηματική προσωδία). Αφορμή για την τελευταία σύγκριση ήταν το γεγονός ότι στη διεθνή βιβλιογραφία τα άτομα με Άσπεργκερ συχνά παρουσιάζονται ως ανίκανα να κατανοήσουν τα συναισθήματα των υπολοίπων ανθρώπων από τον τόνο της φωνής τους. Επομένως, θέλαμε να ελέγξουμε αν η αδυναμία τους αυτή επεκτείνεται και στην κατανόηση της συντακτικής προσωδίας. Για τους παραπάνω λόγους, διεξήχθη ένα πείραμα παραγωγής και ένα χρονομετρικό πείραμα κατανόησης, πρώτα σε 30 τυπικά αναπτυγμένους ενήλικες και μετά σε 20 ενήλικες με Άσπεργεκρ και 20 νευροτυπικούς (ομάδα έλεγχου) με τα ίδια χαρακτηριστικά με τα άτομα με Άσπεργεκρ, όσον αφορά στο φύλο, την ηλικία και τα χρόνια εκπαίδευσης. Στα πειράματα αυτά χρησιμοποιήθηκαν αμφίσημες προτάσεις Υποκειμένου / Αντικειμένου (π.χ. «Καθώς έραβε το κουμπί έπεσε στο πάτωμα»), δηλαδή προτάσεις στις οποίες η Φράση Προσδιοριστή (ΦΠρ) («το κουμπί») μπορούσε να ερμηνευτεί είτε ως αντικείμενο της δευτερεύουσας, είτε ως υποκείμενο της κύριας πρότασης. Στη δεύτερη ομάδα (20 τυπικά αναπτυγμένοι – 20 ενήλικες με Άσπεργκερ) διεξήχθη και ένα πείραμα κατανόησης συναισθηματικής προσωδίας. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι τυπικά αναπτυγμένοι ενήλικες χρησιμοποιούν διαφοροποιητική προσωδία προκειμένου να δηλώσουν τις δύο ερμηνείες των προτάσεων, αλλά όχι με συνέπεια. Αντιθέτως, κατά την κατανόηση δομικά αμφίσημων προτάσεων βασίζονται με συνέπεια (≈ 80%) στις προσωδιακές πληροφορίες. Όσον αφορά στους ενήλικες με Άσπεργκερ, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι χρησιμοποίησαν λιγότερες φορές τα σωστά προσωδιακά στοιχεία (στατιστικά σημαντική διαφορά), ενώ αντιμετώπισαν προβλήματα ακόμα και στη σωστή παραγωγή της προσωδίας κατά την προφορά μη αμφίσημων προτάσεων (διασπαστές προσοχής). Τα προβλήματα αυτά ήταν εστιασμένα στις προτάσεις υποκειμένου, δηλαδή στις προτάσεις στις οποίες η ΦΠρ ήταν υποκείμενο της κύριας πρότασης. Παρόμοια ήταν τα αποτελέσματα και από το πείραμα κατανόησης, αφού τα άτομα με Άσπεργκερ είχαν συνολικά στατιστικά χαμηλότερα ποσοστά επιτυχίας, τα οποία όμως επίσης οφείλονταν στις δομές υποκειμένου. Επίσης, η δοκιμασία κατανόησης της συναισθηματικής προσωδίας έδειξε ότι οι ενήλικες με Άσπεργκερ είχαν στατιστικά σημαντικά χαμηλά ποσοστά στην κατανόηση της έκπληξης. Τέλος, στα άτομα με Άσπεργκερ βρέθηκε συσχέτιση ανάμεσα στην επίδοση τους στην κατανόηση της συντακτικής και της συναισθηματικής προσωδίας.Οι δομές υποκειμένου θεωρούνται ως πιο σύνθετες για τον επεξεργαστή από ό,τι οι δομές αντικειμένου, ενώ η αποκωδικοποίηση του συναισθήματος της έκπληξης μπορεί να είναι δύσκολη λόγω του ότι μπορεί να συνοδευτεί από άλλα, εκ διαμέτρου αντίθετα συναισθήματα, όπως η χαρά ή η λύπη. Επομένως, τα συνολικά αποτελέσματα δείχνουν ότι τα άτομα με Άσπεργκερ δυσκολεύονται με τις πιο απαιτητικές μορφές της συντακτικής και της συναισθηματικής προσωδίας, δηλαδή με τις δομές υποκειμένου και με το συναίσθημα της έκπληξης αντίστοιχα

Syntax-prosody mapping of Greek subject/object ambiguous clauses

Abstract The aim of the present study is threefold: (a) to explore whether Greek adults, who are non-trained speakers and naïve to the purpose of the study, use distinguishable prosodic cues, while producing subject/object ambiguous sentences, (b) to examine whether the same participants use prosody as an important informative cue, morphosyntax aside, in order to decode such ambiguities and (c) to investigate the linking between comprehension and production and more specifically whether prosodic cues are employed by speakers in production to the same extent as they are by listeners in comprehension. For this purpose a production and an on-line comprehension task were conducted. Results revealed that prosodic cues were used to denote the subject or the object condition, but they were not consistently employed in order for the two to be differentiated. The prosodic patterns which were employed also allowed us to examine the predictions made by three psycholinguistic syntax-prosody mappings. The on-line comprehension task demonstrated that listeners were always sensitive to prosody, even though a preference for the object condition was revealed.</jats:p

The role of self-perceived academic competence in children with childhood-onset fluency disorder

The aim of the present study was to investigate the five different components of self-perception (academic competence, social acceptance, athletic competence, physical appearance and school behavior), and to identify the dimensions that affect self-esteem in children with Childhood onset Fluency Disorder (CoFD). The study sample consisted of thirty children with CoFD and, as controls, thirty children without CoFD, aged from 9 to 11;7 years old. The following instruments were used: (1) the Greek version of Self-Perception Profile for Children (SPPC), (2) the “Children's Phonetic and Phonological development assessment” and, (3) a demographic characteristics form. Results revealed that while children with CoFD did report lower perceived academic competence than did those of the control group, and their academic competence self-perception shaped both their self-esteem and their school behavior self-perception. Moreover, academic competence self-perception was found to mediate in the relationship between CoFD, self-esteem and school behavior self-perception. Perceived academic competence in children with CoFD is linked to self-esteem and perceived school behavior, and this may impact on their relationships, emotional health and overall well-being. Health professionals should become able to estimate coexisting psychological difficulties and negative behaviors of parents or teachers that may affect the children's self-esteem. Furthermore, they should be able to suggest targeted psychological interventions for children and parents, while in the same frame teachers need to be properly trained about the management of stuttering in the classroom. The role of the speech therapist in the school context for in-service provision of information is therefore considered to be of paramount importance.</jats:p

Narrative Abilities of Adults’ With Down Syndrome as a Window to Their Morphosyntactic, Socio-Cognitive, and Prosodic Abilities

Down syndrome (DS) is the most common developmental disorder characterized by mild to moderate intellectual disability. Several studies have reported poor language and prosodic skills and contradictory results regarding individuals’ with DS socio-cognitive skills, whereas most of them have focused on children with DS. The present study attempts to explore adults’ with DS language, socio-cognitive and prosodic abilities via the use of story-retellings. Twenty adults with DS and two groups of TD children, one matched to their expressive vocabulary (TD-EVT) and the other matched to their non-verbal mental age (TD-RCPM), took part in the present study. Participants listened to a story while viewing a wordless picture PowerPoint presentation on a computer screen, and then, they were instructed to retell the story while viewing the pictures for a second time. Each participant listened to two stories, one with “lively” and one with “flat” prosody. Results revealed that adults’ with DS performance was comparable with the one presented by the TD-RCPM group, whereas the TD-EVT group performed significantly better in almost all variables. Individuals’ with DS re-narrations, however, contained significantly less complement clauses and internal state terms (related or not related to Theory of Mind–ToM) compared to the re-narrations of both control groups. In contrast, the group with DS performed similarly to both control groups in comprehension questions related to main characters’ internal state terms and significantly better compared to the TD-RCPM group in questions related to ToM. In terms of prosody, all three groups performed significantly better on story structure and comprehension questions when prosody was “lively” compared “flat” prosody. DS group’s re-narrations did not contain enough internal state terms, not due to their inability in recognizing them, but due to their poor morphosyntactic abilities, which did not allow them to find the proper means to express the main characters’ internal states. Prosody facilitated participants with DS in the comprehension and re-narration. This suggests that intervention programs based on prosody could support the language skills of adults with DS.publishe

Narrative Retellings of Children with Childhood Apraxia of Speech: Morphosyntax, Socio-Cognitive Abilities and the Effect of Prosody

Peer reviewed: True Childhood Apraxia of Speech (CAS) is a disorder which affects not only speech-motor planning but also language ability more broadly. The present study attempts to explore the morphosyntactic, socio-cognitive, and prosody comprehension skills of children with CAS. Twenty preschool children with CAS and 20 typically developing children listened to a story, while viewing a wordless PowerPoint, picture presentation on a computer screen. Then, they were instructed to retell the story. Each participant listened to two stories, one with “lively” and one with “flat” prosody. The results revealed poor socio-cognitive abilities which were also evident in the use of verb-complement clauses, and poor prosody comprehension skills in the group with CAS. These findings affirm that morphosyntactic deficits are not the core characteristic of CAS, and suggest a connection between the production and comprehension of prosody, and between prosodic and (socio)-cognitive skills. </jats:p