Effect of an organochlorine insecticide, endosulfan, on blood parameters in rat

زمینه و هدف: آندوسولفان به عنوان یک حشره کش و کرم کش ارگانوکلره استفاده وسیعی در کنترل حشرات دارد. این سم در انسان ها و حیوانات از طریق خوراکی، استنشاقی و پوستی قابل جذب می باشد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر سم ارگانوکلره آندوسولفان بر پارامترهای خونی در موش صحرایی انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجـــربی40 سر موش صحرایی به پنج گروه تقسیم شدند. گروه کنترل هیچ ماده ای دریافت نکرد، گروه دارونما سرم فیزیولوژی و گروه تجربی 1، 2 و 3 به ترتیب آندوسولفان با دوز 5، 10 و 20 میلیگرم به ازای هر کیلو گرم وزن بدن هر سه روز یکبار به مدت 21 روز از طریق گاواژ دریافت کردند. در پایان آزمایشات موشها با کلروفرم بیهوش شده، خونگیری از قلب انجام گرفت و فاکتورهای خونی با روش های استاندارد آزمایشگاهی مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها به کمک آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و دانکن تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: تجزیه و تحلیل نتایج نشان داد، میزان گلبول های سفید و مونوسیت ها، افزایش معنی دار (05/0

The effect of black seed (Nigella sativa) hydro-alcoholic extract on breeding factors in female mice

زمینه و هدف: سیاه دانه از خانواده آلاله بوده و از دیرباز به عنوان ادویه و دارو استفاده می شده است. با توجــه به نقش این گیاه در درمان ناباروری این تحقیق با هدف بررسی اثر عصاره سیاه دانه بر میزان هورمون های گنادوتروپین، استروژن، پروژسترون و فولیکولوژنز در موش کوچک آزمایشگاهی (Balb/c) انجام شد. روش بررسی: در این تحقیق تجربی 40 سر موش ماده نژاد Balb/c به صورت تصادفی در پنج گروه هشت تایی (3 گروه تیمار، گروه کنترل و گروه دارونما) تقسیم شدند. ابتدا موش ها با تزریق درون صفاقی کلوپروستنول و 3 روز بعد از آن با تزریق زیر جلدی پروژسترون هم سیکل گردیدند. عصاره هیدروالکلی سیاه دانه با دوزهای 50، 100، mg/kg 200 به صورت یک روز در میان به روش داخل صفاقی طی20 روز تزریق شد. در پایان دوره سطح هورمون های گنادوتروپین (FSH, LH) و استروژن و پروژسترون به روش ایمونورادیومتری اندازه گیری شد. تخمدان ها خارج شده و پس از برش بافتی توسط میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرارگرفت. داده ها با استفاده از آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و دانکن تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: کاهش معنی دار در میزان هورمون های گنادوتروپین (FSH, LH) و افزایش معنی دار استروژن در تمام گروه های تیمار دیده شد (05/0

The effect of Ginger (Zingiber officinale) on electrophoretic pattern of serum proteins of male mice

چکیده: زمینه و هدف: زمینه و هدف: زنجبیل (Zingiber officinale) به عنوان ادویه در رژیم غذایی بسیاری از مناطق دنیا استفاده می شود. تحقیقات اخیر نشان داده است که زنجبیل بسته به ترکیبات فعال مختلف (شامل شوگاال ها و جینجرول ها)، اثرات دارویی مختلفی دارد. هدف این مطالعه تعیین اثر عصاره الکلی زنجبیل بر روی الگوی الکتروفورتیک اجزای پروتئینی سرم در موش های کوچک آزمایشگاهی بوده است. روش بررسی: در این مطالعه تجربی چهار گروه موش کوچک آزمایشگاهی نر بالغ (8 موش در هر گروه) برای آزمایش استفاده شد. گروه یک (گروه کنترل) نرمال سالین و سه گروه دیگر سه دوز متفاوت mg/kg 10 (گروه 2)، mg/kg 20 (گروه 3) و mg/kg 40 (گروه 4) عصاره الکلی زنجبیل را هر 4 ساعت به مدت بیست روز از طریق تزریق داخل صفاقی دریافت نمودند. سپس خون گیری از طریق سینوس چشمی انجام و سطوح پروتئینی پره آلبومین، آلفا-1، آلفا-2، بتا و گاما گلبولین ها با روش الکتروفورز جدا و به کمک برنامه ویژه کامپیوتری تفکیک پروتئین های سرم اندازه گیری شد. نسبت A/G (نسبت آلبومین به گلبولین) با استفاده از الگوی الکتروفورتوگرام محاسبه گردید. داده ها با استفاده از آزمون توکی و آزمون تعقیبی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: عصاره الکلی زنجبیل به طور معنی داری سطوح آلبومین و پروتئین تام سرم را در گروه سوم (g/dl 25/0±7/3) و چهارم (g/dl 37/0±71/3) در مقایسه با گروه کنترل افزایش داد (05/0P). نسبت A/G به طور معنی داری در گروه سه (g/dl 48/0±05/2) بیشتر از گروه کنترل (g/dl 16/0±37/1) بود (05/0

Antiepileptic activity of hydroalcoholic extract of basil in mice

Introduction: Epilepsy has been always considered as one of the most prevalent disorders of nervous system and despite various drugs available, there are still some patients who have drug resistance. In traditional medicine, basil (Ocimum basilicum) has been used in treating epilepsy. To achieve an effective antiepileptic drug with few side effects, the antiepileptic effect of O. basilicum was investigated in pentylenetetrazole (PTZ)-induced epilepsy model. Methods: In this experimental research, 48 laboratory female mice (for removing gender factor) were designated in 6 equal groups. The experimental groups comprised control, sham, and four treatment groups receiving the extract at 100, 250, 300, and 350 mg/kg doses (intraperitoneally; ip), 65 minutes before PTZ injection and the factors of epilepsy symptoms and the symptoms frequency were studied. Results: The obtained results of using different doses (100, 250, 300, 350 mg/kg) of the extract indicated that the mice in 100 mg/kg dose group exhibited the highest frequency of epileptic attacks. The samples receiving the extract at 100 and 250 mg/kg doses exhibited the highest and lowest frequency of myoclonic twitches, respectively. In the group treated with 250 mg/kg dose, the symptoms of epilepsy, frequency of epilepsy, and mortality rate respectively increased, decreased, and decreased (p&lt;0.05). Conclusion: By the obtained results, the hydroalcoholic extract of O. basilicum at 250 mg/kg dose could be recommended as an effective drug for preventing epilepsy in the animal model.</p

The effect of feeding with soybean on serum levels of TSH, T3 and T4 in male mice

Introduction: Soybean possesses isoflavones and might, therefore, cause problem in thyroid hormone synthesis. The purpose of this study was to study the effect of soybean on serum levels of Thyroid stimulating hormone (TSH), Triiodothyronine (T3), and Thyroxine (T4) in male mice. Methods: In this experimental study, 24 Balb/C male mice were randomly assigned to three groups of eight including control or base diet-fed group and treatment groups 1 and 2 receiving respectively 30 and 50 soybean-containing diet. After nine weeks, the blood sample was taken from the animals&rsquo; heart and serum levels of TSH, T3, and T4 were measured. The data were analyzed by SPSS software using one-way ANOVA and Duncan&rsquo;s test. Results: In 50 soybean group, a significant decrease was observed in T4 serum level compared to the control group (p&lt;0.05). On the other hand, this hormone level non-significantly decreased in the group fed by 30 soybean compared to the control group (p&lt;0.05). TSH serum level increased significantly in 30 soybean group compared to the control group (p&lt;0.05). But, serum level of T3 was not significantly different between 30 or 50 soybean groups and control group (p&gt;0.05). Conclusion: In view of the findings, it is estimated that the effect of addition of soybean into meal on thyroid function is dose-dependent, so that the diet containing 30 and 50 soybean might cause increased TSH release in thyrotrope cells and hence variation in pituitary-thyroid axis function.</p

Effect of hydroalcoholic Zingiber extract on creatinine and blood urea nitrogen (BUN) of mice.

چکیده: زمینه و هدف: اکثر جمعیت جهان به خصوص در کشورهای در حال توسعه، برای احتیاجات اساسی بهداشتی خود از داروهای گیاهی استفاده می کنند. زنجبیل (Zingiber officinale Roscoe) یک چاشنی غذایی می باشد که از دو هزار سال پیش به عنوان دارو در طب چینی، پزشکی سنتی ایران و طب اسلامی استفاده شده است. از آنجایی که افزایش اوره سرم و سطوح کرآتینین در آزمایش های کلینیکی بیانگر نارسایی کلیوی می باشد، این مطالعه با هدف بررسی تأثیر عصاره هیدروالکلی زنجبیل بر نیتروژن اوره خون و کرآتینین به منظور ارزیابی عملکرد کلیه انجام شد. روش بررسی: در یک مطالعه تجربی عصاره هیدروالکلی زنجبیل به صورت یک روز در میان در یک دوره 20 روزه با دوزهای 10، 20 و 40 میلی گرم بر کیلوگرم در 48 ساعت به صورت داخل صفاقی به موشهای نر آزمایشگاهی تزریق شد. سپس خونگیری با استفاده از روش پانکسیون سینوس چشمی انجام و میزان نیتروژن اوره خون (BUN) و کراتینین اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه و کروسکال والیس تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین غلظت BUN در گروه کنترل 89/3±68/37 و در گروههای دریافت کننده 10، 20 و 40 میلی گرم بر کیلوگرم در 48 ساعت زنجبیل به ترتیب 38/11±54/21 (05/0

Copper ion as a new leakage tracer.

STATEMENT OF PROBLEM Most failures of root canal treatments are caused by bacteria. Studies showed that the most common cause of endodontic failures were the incomplete obturation of the root canal and the lack of adequate apical seal. Some in-vitro methods are used to estimate sealing quality, generally by measuring microleakage that allows the tracer agent to penetrate the filled canal. PURPOSE Conventional methods of evaluating the seal of endodontically treated teeth are complicated and have some drawbacks. We used copper ion diffusion method to assess the leakage and the results were compared to dye penetration method. MATERIALS AND METHOD The crowns of 21 extracted teeth were cut off at the CEJ level. After preparing the canals, the teeth were placed in tubes containing saline. They were divided randomly into 15 experimental cases; 3 positive and 3 negative controls. Positive controls were filled by single cone without sealer while the experimental and the negative control groups were filled by lateral technique. The coronal portion of gutta was removed and 9mm was left. The external surface of each tooth was coated with nail polish. Two millimeters of apical portion was immersed into 9ml of distilled water and 0.3ml of CuSO4 solution was injected into the coronal portion. After 2 days, copper sulfate was measured by an atomic absorption spectrophotometer. The teeth were then immersed in 2% methylene blue for 24 hours, sectioned and the extent of dye penetration was measured by a stereomicroscope. RESULTS The maximum and minimum recorded copper ion concentrations for the experimental group were 18.37 and 2.87ppm respectively. The maximum and minimum recorded dye penetrations for the experimental group were 8.5 and 3.5mm respectively. The statistical analysis, adopting paired samples test, showed poor correlation between average recorded results of two methods. CONCLUSION Based on our results, there was no significant correlation between the dye penetration and the copper ion diffusion methods