The Question of the New: Wittgenstein, Kuhn, Cavell

The editors of this special issue of Conversations: The Journal of Cavellian Studies invited contributors to write on Stanley Cavell and Thomas Kuhn. Unfortunately, this paper will end with Kuhn. The reason is simple: I found that I couldn’t begin writing anything on Cavell and the new before I had set up the literary and historical framework for the project, and before I had discussed Ludwig Wittgenstein’s work on aspect-seeing and Kuhn’s The Structure of Scientific Revolutions (1962). These are the parts of my work in progress that I’ll share here.&nbsp

Knausgårds udfordring

Anmeldelse af Claus Elholm Andersen (red.): Så tæt på livet som muligt: Perspektiver på Karl Ove Knausgårds Min kamp. Hellerup og Bergen: Spring / Alvheim & Eide Akademisk Forlag, 2017, 248,00 kr., 286 sider

‘A Chain of Creation, Continuation, Continuity’ : Feminist dramaturgy and the matter of the sea

This article considers what remnants of the imaginary link established between the maternal and the sea might still be useful in feminist performance practice and theory. It does so by discussing a practice-as-research experiment that adapted strategies from Hélène Cixous’s écriture féminine–which performs a liquification of ordering structures in prose writing–into a dramaturgical form based on the logic of waves. The article goes on to suggest that such a dramaturgy recasts creation as a fluid state of becoming ex tempore, resisting the masculine-connoted vision of creation as an act of the singular genius ex nihilo. It further argues that drawing on a non-human phenomenon, the sea, to describe and theorise a type of dramaturgical composition might be read as a twofold attempt on the hegemony of patriarchal culture: through its associative link with the maternal body the creative potential of the feminine is revalued while at the same time the generative capacity of the non-human is recognised via Gaston Bachelard’s notion of the material imagination. The article concludes by proposing that the sea, together with its analogic association to the maternal, can be instated as a figure that gives temporary shape to an alternative vision of cultural production

Introduction to EJES special journal issue on ‘Feminist Interventions in Intermedial Studies'

Abstract The feminist project has radicalised text/image relationships in myriad ways, disrupting the contours of discipline and medium. The multifaceted recyclings of a transdisciplinary methodology remind us that although in the past decades text/image studies has become an established academic research field in the first decades of the twenty-first century, its subversive potential to challenge cultural hegemonies has not diminished. On the contrary, intermedial fusions remain loaded with political and ethical issues that are in search of sites of resistance for marginalised, othered social subjects and meanings. The introduction explains how this special journal issue emerges from and is addressed to the politically significant network of feminist researchers -- artists, theoreticians, activists -- we believe we share ties with on account of putting the study of intermediality in the service of 'constructing a radically new understanding of our world in all its horror and hope' (Pollock, 1988: 22)

„Nic tu nie jest ukryte”. Poza hermeneutyką podejrzeń

W rozdziale 8. książki Revolution of the Ordinary Toril Moi prezentuje swoją autorską koncepcję lektury utworu literackiego, polegającą na wnikliwej analizie tekstu poprzez odnoszenie go do pytania „Dlaczego to?”, tutaj funkcjonującego na zasadzie kategorii teoretycznej łączącej w sobie koncepcje m.in. Stanleya Cavella, Carla Ginzburga czy Sharon Marcus. Posługując się filozofią języka Ludwiga Wittgensteina, badaczka wskazuje na niedobory różnych skodyfikowanych postaw krytycznych względem tekstu literackiego, które nazywa zbiorczo hermeneutyką podejrzeń. Wspólne im wszystkim jest przeświadczenie, że teksty i język w ogólności ukrywają coś za tym (pod tym), o czym mówią „bezpośrednio”; ich znaczenie dzieli się na „powierzchowne” i „głębokie”. Autorka przekonuje, że tego rodzaju założenia teoretyczne kłócą się z tym, co rzeczywiście, jako czytelnicy, robimy, czytając. Celem każdej lektury powinno być zrozumienie tekstu, a więc zrozumienie, dlaczego taki a nie inny element znajduje się w takim a nie innym miejscu tekstu, w takim a nie innym kontekście. To zaś możliwe jest tylko poprzez wnikliwe przyglądanie się temu, co tekst jawnie prezentuje czytelnikowi, nie zaś poprzez aprioryczne podważanie jego wiarygodności. Pytanie „Dlaczego to?” jest wyrazem otwartości na znaczenia komunikowane przez tekst i gotowości do wnikliwej eksploracji motywacji stojącej za elementem, który w wyniku wielu czynników zwrócił na siebie uwagę czytelniczki. Poszukując narzędzi do prezentowania świadectw takiej lektury tekstu w praktyce literaturoznawczej, Toril Moi dowartościowuje kategorię opisu. Odpowiednio skonstruowany i dociekliwy opis tekstu okazuje się zawierać w sobie odpowiedzi na najistotniejsze pytania dotyczące utworu literackiego.</jats:p