Use of 137 Cs isotopic technique in soil erosion studies in Central Greece

The 137Cs technique was used to study soil erosion and deposition rates in soils in the Viotia prefecture, central Greece. Three sites with different soil types were selected and studied. Soils were sampled along transects and analyzed for 137Cs. The main goal of this field investigation was to study the 137Cs 3-D distribution pattern within key sites and to apply this information for the assessment of soil redistribution. The erosion and deposition rates were estimated using the proportional and the simplified mass balance models (Walling and He, 1997). Erosion and deposition rates predicted through the spatial distribution of 137Cs depended on the location of the profile studied in the landscape and were determined by the soil plough depth, the soil structure (bulk density), and the calibration model used to conve rt soil 137Cs measurements to estimates of soil redistribution rates. Estimated erosion rates for the Mouriki area site, varied from 16.62 to 102.56 t ha-1 y-1 for the top of the slope soil profile and from 5.37 to 25.68 t ha-1 y-1 for the middle of the slope soil profile. The deposition rates varied from 7.26 to 42.95 t ha-1 y-1 for the bottom of the slope soil profile

The estimation of digestible protein in the small intestine of ruminants. The French system.

. Τα μηρυκαστικά έχουν ανάγκη να λαμβάνουν με την τροφή ορισμένη ποσότητα αζωτούχων ουσιών, με σκοπό να καλύψουν τις απώλειες αζώτου που υπόκεινται, όταν βρίσκονται σε κατάσταση συντήρησης ή παραγωγής. Μέχρι το 1978 χρησιμοποιούνταν στη Γαλλία τόσο για τον υπολογισμό της απαιτούμενης ποσότητας των αζωτούχων ουσιών των μηρυκαστικών όσο και για την εκτίμηση της πρωτεϊνικής αξίας των ζωοτροφών, το σύστημα των πεπτών γενικά αζωτούχων ουσιών. Το σύστημα όμως αυτό παρουσιάζει ορισμένα σοβαρά μειονεκτήματα, κυρίως γιατί δεν κάνει διάκριση ανάμεσα στο πρωτεϊνικό και μη πρωτεϊνικό άζωτο, καθώς και γιατί δε λαμβάνει υπόψη του την πρωτεϊνολυτική και πρωτεϊνοσυνθετική δράση των μικροοργανισμών των προστομάχων και κυρίως της μεγάλης κοιλίας. Στην προσπάθεια απάλειψης των μειονεκτημάτων αυτών, τέθηκε σε εφαρμογή από το 1978 στη Γαλλία το σύστημα PDI ή σύστημα των πεπτών πρωτεϊνών μέσα στο λεπτό έντερο.The ruminants, as all animals, need to obtain a certain amount of dietary protein to satisfy their requirements in nitrogen. Until 1978, the system of digestible protein was employed in France to estimate both the nitrogen requirements of ruminants for their maintenance and/or production and the protein value of feedstuffs. This system, however, presents considerable disadvantages since it cannot distinguish the protein nitrogen from the non protein nitrogen. Moreover, this system does not take into account the microbial protein synthesis and the protein degradability in the rumen. It was for these reasons that French researchers start using from 1978 the system of digestible protein in the small intestine, i.e. the system P.D.I. for the estimation of the protein requirements of ruminants and the protein value of feedstuffs

Some principles of canary breeds and rearing

Στην παρούσα εργασία παραθέτονται, όσο γίνεται πιο συνοπτικά, ορισμένα βασικά στοιχεία, σχετικά με τις φυλές και την εκτροφή των καναρινιών. Συγκεκριμένα, αρχικά γίνεται λόγος για την προέλευση, τη ζωολογική ταξινόμηση και την εξωτερική μορφολογική διάπλαση των καναρινιών. Στη συνέχεια, κατατάσσονται αυτά σε τρεις κατηγορίες, ανάλογα με το κελάηδημα, το χρωματισμό του πτερώματος, το μέγεθος και τη μορφή του σώματος τους. Τέλος, αναφέρονται στοιχεία που σχετίζονται με τον αναπαραγωγικό βίο και τη διατροφή τους (θρεπτικές ανάγκες και τρόποι διατροφής).In this article, some data concerning canary breeds and rearing, are being presented. In particular, these birds' origin taxonomy and their external morphology are initially mentioned, followed (moreover) by an attempt to classify these breeds in three groups, according to the pattern of their song, the colour of their plumage and the size and shape of their body. The article concludes with information on canary reproduction and nutrition (nutrient requirements and modes of feeding)

The effect of a mixture of herbal essential oils or á-tocopheryl acetate on performance parameters and oxidation of body lipid in broilers

No Abstract. South African Journal of Animal Science Vol. 34 (1) 2004: pp.52-6

Botanicals: a natural approach to control ascaridiosis in poultry

Τα παράσιτα (πρωτόζωα, έλμινθες, αρθρόποδα) αποτελούν σημαντική απειλή για τα πτηνά παγκοσμίως. Μεταξύ των ελμίνθων, τα νηματώδη συνιστούν τη σπουδαιότερη ομάδα παρασίτων των πτηνών. Το νηματώδες Ascaridia galli, αίτιο της ασκαριδίωσης των πτηνών, είναι ένα από τα πλέον σημαντικά και συχνά παράσιτα, προκαλώντας σοβαρές οικονομικές απώλειες, που συνδέονται με το κόστος θεραπείας, τη μειωμένη αξιοποίηση της τροφής και τη μείωση της παραγωγής αυγών και κρέατος. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, η αλόγιστη χρήση ανθελμινθικών φαρμάκων οδήγησε στην ανάπτυξη ανθεκτικότητας σε κάποια ανθελμινθικά που χρησιμοποιήθηκαν σε πτηνά, γεγονός που σχετίζεται με την παρουσία καταλοίπων στα προϊόντα των πτηνών. Για το λόγο αυτό, τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον των ερευνητών έχει στραφεί στη χρήση φυτοβιοτικών στη διατροφή των πτηνών εξαιτίας των ανθελμινθικών ιδιοτήτων τους. Επιπλέον, η χρήση αυτών των φυτικής προέλευσης ουσιών σεσύγκριση με τα συμβατικά συνθετικά ανθελμινθικά φάρμακα θεωρείται ως μια φυσική και φιλική προς το περιβάλλον προσέγγιση από τους καταναλωτές. Σκοπός της παρούσας ανασκόπησης είναι η παράθεση των ερευνών, τόσο in vivo όσο και in vitro, που παρουσιάζουν την ανθελμινθική αποτελεσματικότητα διαφόρων φυτοβιοτικών στον έλεγχο της ασκαριδίωσης των πτηνών.Parasites (protozoa, helminthes, arthropods) represent a main threat for poultry worldwide. Among helminthes, nematodes constitute the most important group of parasites of poultry. The nematode Ascaridia galli, the cause of ascaridiosis in poultry, is one of the most important and prevalent parasites, resulting in serious economic losses, associated with the treatment cost, the decreased feed efficiency, and the poor egg and meat production. During the past few decades the indiscriminate use of anthelmintic drugs has generated several cases of resistance in helminthes in poultry, situation which is coupled with the severity of residues in poultry products. For this reason, nowadays attention has been drawn to the use of botanicals in poultry diet, due to their anthelmintic properties. Furthermore, the dietary use eco-friend ly of these plant derived substances compared to conventional synthetic anthelmintic drugs is considered as a natural and ecofriendly approach by the consumers. The focus of the present review is to recapitulate the studies, both in vivo and in vitro, that have demonstrated the anthelmintic efficacy of various dietary botanicals in controlling poultry ascaridiosis

The estimation of digestible protein in the small intestine of ruminants. The French system.

. Τα μηρυκαστικά έχουν ανάγκη να λαμβάνουν με την τροφή ορισμένη ποσότητα αζωτούχων ουσιών, με σκοπό να καλύψουν τις απώλειες αζώτου που υπόκεινται, όταν βρίσκονται σε κατάσταση συντήρησης ή παραγωγής. Μέχρι το 1978 χρησιμοποιούνταν στη Γαλλία τόσο για τον υπολογισμό της απαιτούμενης ποσότητας των αζωτούχων ουσιών των μηρυκαστικών όσο και για την εκτίμηση της πρωτεϊνικής αξίας των ζωοτροφών, το σύστημα των πεπτών γενικά αζωτούχων ουσιών. Το σύστημα όμως αυτό παρουσιάζει ορισμένα σοβαρά μειονεκτήματα, κυρίως γιατί δεν κάνει διάκριση ανάμεσα στο πρωτεϊνικό και μη πρωτεϊνικό άζωτο, καθώς και γιατί δε λαμβάνει υπόψη του την πρωτεϊνολυτική και πρωτεϊνοσυνθετική δράση των μικροοργανισμών των προστομάχων και κυρίως της μεγάλης κοιλίας. Στην προσπάθεια απάλειψης των μειονεκτημάτων αυτών, τέθηκε σε εφαρμογή από το 1978 στη Γαλλία το σύστημα PDI ή σύστημα των πεπτών πρωτεϊνών μέσα στο λεπτό έντερο.The ruminants, as all animals, need to obtain a certain amount of dietary protein to satisfy their requirements in nitrogen. Until 1978, the system of digestible protein was employed in France to estimate both the nitrogen requirements of ruminants for their maintenance and/or production and the protein value of feedstuffs. This system, however, presents considerable disadvantages since it cannot distinguish the protein nitrogen from the non protein nitrogen. Moreover, this system does not take into account the microbial protein synthesis and the protein degradability in the rumen. It was for these reasons that French researchers start using from 1978 the system of digestible protein in the small intestine, i.e. the system P.D.I. for the estimation of the protein requirements of ruminants and the protein value of feedstuffs

The effect of feeding rosemary, oregano, saffron and &#945-tocopheryl acetate on hen performance and oxidative stability of eggs

In this study the effects of feeding rosemary, oregano, saffron and α-tocopheryl acetate on hen performance and egg quality were investigated. One hundred-twenty Lohmann laying hens, 32 weeks old, were divided into five groups replicated four times with six hens per replicate. One group was given a basal diet and served as control (CON). The experimental diets given to the other four groups were based on the basal diet but contained an additional 200 mg α-tocopheryl acetate/kg (TOC), or rosemary at 5 g/kg diet (ROS), oregano at 5 g/kg diet (ORE) or saffron at 20 mg/kg diet (SAF). At the end of the feeding trial that lasted 56 days, hen performance and some egg quality characteristics were determined, whereas the oxidative stability of the refrigerated stored shell eggs and liquid yolks were also examined. Results showed no significant differences in egg production, feed intake, feed conversion ratio, egg weight and shape, yolk shape, Haugh units and shell thickness among treatments. However, yolk colour was significantly improved in the SAF group compared to all other groups. The extent of lipid oxidation in shell eggs differed among the dietary treatments, but did not change with storage time. In liquid yolk at pH 6.2, lipid oxidation was higher in the CON group compared to all other groups. The ORE group presented lower oxidation rate than the ROS group, but higher than the SAF group, which in turn exhibited higher oxidation rate than the TOC group. When liquid yolk was acidified to pH 4.2, the lipid oxidation profile remained unchanged but the rate was much more intense. Keywords: Rosemary; oregano; saffron; α-tocopherol acetate;egg quality; hen performance; oxidative stability South African Journal of Animal Sciences Vol. 35 (3) 2005: pp.143-15

Botanicals: a natural approach to control ascaridiosis in poultry

Τα παράσιτα (πρωτόζωα, έλμινθες, αρθρόποδα) αποτελούν σημαντική απειλή για τα πτηνά παγκοσμίως. Μεταξύ των ελμίνθων, τα νηματώδη συνιστούν τη σπουδαιότερη ομάδα παρασίτων των πτηνών. Το νηματώδες Ascaridia galli, αίτιο της ασκαριδίωσης των πτηνών, είναι ένα από τα πλέον σημαντικά και συχνά παράσιτα, προκαλώντας σοβαρές οικονομικές απώλειες, που συνδέονται με το κόστος θεραπείας, τη μειωμένη αξιοποίηση της τροφής και τη μείωση της παραγωγής αυγών και κρέατος. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, η αλόγιστη χρήση ανθελμινθικών φαρμάκων οδήγησε στην ανάπτυξη ανθεκτικότητας σε κάποια ανθελμινθικά που χρησιμοποιήθηκαν σε πτηνά, γεγονός που σχετίζεται με την παρουσία καταλοίπων στα προϊόντα των πτηνών. Για το λόγο αυτό, τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον των ερευνητών έχει στραφεί στη χρήση φυτοβιοτικών στη διατροφή των πτηνών εξαιτίας των ανθελμινθικών ιδιοτήτων τους. Επιπλέον, η χρήση αυτών των φυτικής προέλευσης ουσιών σεσύγκριση με τα συμβατικά συνθετικά ανθελμινθικά φάρμακα θεωρείται ως μια φυσική και φιλική προς το περιβάλλον προσέγγιση από τους καταναλωτές. Σκοπός της παρούσας ανασκόπησης είναι η παράθεση των ερευνών, τόσο in vivo όσο και in vitro, που παρουσιάζουν την ανθελμινθική αποτελεσματικότητα διαφόρων φυτοβιοτικών στον έλεγχο της ασκαριδίωσης των πτηνών.Parasites (protozoa, helminthes, arthropods) represent a main threat for poultry worldwide. Among helminthes, nematodes constitute the most important group of parasites of poultry. The nematode Ascaridia galli, the cause of ascaridiosis in poultry, is one of the most important and prevalent parasites, resulting in serious economic losses, associated with the treatment cost, the decreased feed efficiency, and the poor egg and meat production. During the past few decades the indiscriminate use of anthelmintic drugs has generated several cases of resistance in helminthes in poultry, situation which is coupled with the severity of residues in poultry products. For this reason, nowadays attention has been drawn to the use of botanicals in poultry diet, due to their anthelmintic properties. Furthermore, the dietary use eco-friend ly of these plant derived substances compared to conventional synthetic anthelmintic drugs is considered as a natural and ecofriendly approach by the consumers. The focus of the present review is to recapitulate the studies, both in vivo and in vitro, that have demonstrated the anthelmintic efficacy of various dietary botanicals in controlling poultry ascaridiosis

The sunflower oil and the sunflower meal in animal nutrition

To φυτό Ηλίανθος ο ετήσιος {Helianthus annuus) ή αλλιώς ηλιοτρόπιο ή ηλιοστρόφι ή ήλιος, είναι ένα ποώδες μονοετές φυτό της οικογένειας Asteraceae. Καλλιεργείται κυρίως για τα σπέρματα του και τα εξ αυτών παραγόμενα προϊόντα (ηλιέλαιο και ηλιάλευρο), αλλά και ως καλλωπιστικό φυτό. Τα προϊόντα του χρησιμοποιούνται στη διατροφή του ανθρώπου, ως ζωοτροφή και ως καύσιμη ύλη. Ανάλογα με την περιεκτικότητα των σπερμάτων σε έλαιο διακρίνονται δύο ποικιλίες, μία με χαμηλή περιεκτικότητα (κ.μ.ό. 25%) και μία άλλη με υψηλή περιεκτικότητα (40% - 51%). Το κύριο προϊόν της κατεργασίας των σπερμάτων είναι το ηλιέλαιο, το οποίο έχει υψηλή περιεκτικότητα σε ακόρεστα λιπαρά οξέα, βιταμίνη Ε και φυτικές στερόλες και χαμηλή περιεκτικότητα σε κορεσμένα λιπαρά οξέα. Η σύσταση του ηλιελαίου σε λιπαρά οξέα εξαρτάται κυρίως από την ποικιλία του ηλιόσπορου και διακρίνεται σε ηλιέλαιο με υψηλή περιεκτικότητα σε πολυακόρεστα λιπαρά οξέα (ηλιέλαιο λινολεϊκό ή κλασικό), με υψηλή περιεκτικότητα σε μονοακόρεστα λιπαρά οξέα (ηλιέλαιο ελαϊκό ή High-oleic) και με ενδιάμεση περιεκτικότητα σε ελαϊκό οξύ, (ηλιέλαιο μέσο ελαϊκό ή NuSun). Κυκλοφορεί στην αγορά ως ακατέργαστο ή «μπρούτο» και ως εξευγενισμένο ή «ραφιναρισμένο». Το ηλιέλαιο προστίθεται στα σιτηρέσια των παραγωγικών ζώων με σκοπό την αύξηση του ενεργειακού περιεχομένου τους, καθώς και την κάλυψη των αναγκών τους σε απαραίτητα λιπαρά οξέα. Ακόμα, τα τελευταία χρόνια πολλοί ερευνητές μελετούν την επίδραση του ηλιελαίου στη μεταβολή της σύστασης του γάλατος, του κρέατος και των αυγών των παραγωγικών ζώων, ώστε να αποκτήσουν χαρακτηριστικά περισσότερο επιθυμητά για τον άνθρωπο καταναλωτή, όπως για παράδειγμα αυξημένη περιεκτικότητα σε ακόρεστα ω-3 και ω-6 λιπαρά οξέα και συζευγμένο λινολεϊκό οξύ (CLA). Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη σύνθεση σιτηρεσίων για κάθε είδος παραγωγικού ζώου, ενώ η τιμή του στην ελληνική αγορά είναι κατά κανόνα χαμηλότερη αυτής του σογιέλαιου. Τα υποπροϊόντα κατεργασίας του ηλιόσπορου, για την παραλαβή του ελαίου, είναι το ηλιάλευρο και η ηλιόπιτα ή ηλιανθόπιτα ή πλακούντας σπερμάτων ηλίανθου, ενώ κυκλοφορούν στην αγορά και σε μορφή συμπήκτων (pellets). Τα παραγόμενα υποπροϊόντα (ηλιάλευρο και ηλιόπιτα) μπορεί να διαφέρουν τόσο στο χρωματισμό και την υφή τους όσο και στη χημική τους σύσταση ανάλογα με την ποικιλία του ηλίανθου, το βαθμό αποφλοίωσης του ηλιόσπορου και τη μέθοδο κατεργασίας αυτού. Η περιεκτικότητα τους σε ολικές «κυτταρίνες» κυμαίνεται από 12% έως 32%, σε ολικές αζωτούχες ουσίες από 24% έως 44% και σε ολικές λιπαρές ουσίες από 1% έως 10%, ενώ αντίστοιχα μεγάλη διακύμανση παρουσιάζει και η περιεκτικότητα του σε ενέργεια. Επίσης, περιέχει μια σημαντική ποσότητα βιταμινών και μη αμυλούχων πολυσακχαριτών. Σε σύγκριση με το σογιάλευρο, το ηλιάλευρο έχει υψηλότερη περιεκτικότητα σε ολικές «κυτταρίνες» και μεθειονίνη και χαμηλότερη περιεκτικότητα σε ενέργεια, ολικές αζωτούχες ουσίες και λυσίνη, ενώ έχει παρόμοια πεπτικότητα πρωτεϊνών. Το ηλιάλευρο μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη διατροφή τόσο των μονογαστρικών όσο και των μηρυκαστικών σε κατάλληλη ανά περίπτωση αναλογία, αντικαθιστώντας εν μέρει ή πλήρως το σογιάλευρο. Τέλος, η τιμή του στην ελληνική αγορά είναι χαμηλότερη αυτής του σογιάλευρου.The sunflower plant (Helianthus annuus) is an annual herbaceous plant of the Asteraceae family. It is grown primarily for its seeds, the sunflower oil and the sunflower meal obtained from it, but also as an ornamental plant, as feed and as fuel. The sunflower seed is comprised from the husk on the outside and the kernel on the inside, whereas depending on the oil content it is categorised in two varieties, one with low oil content (average 25%) and another with high oil content (40% - 51%). The sunflower oil is high in unsaturated fatty acids, vitamin E and plant sterols and low in saturated fatty acids. The fatty acids composition of the sunflower oil depends mainly on the variety of the sunflower seeds and thus the sunflower oil is categorised in linoleic sunflower oil or classic (with high polyunsaturated fatty acids content), oleic sunflower oil or High-oleic (with a high monounsaturated fatty acids content) and middle oleic sunflower oil or NuSun (with an intermediate oleic acid content). It is marketed as raw oil or refined oil. The sunflower oil is added to the rations of farm animals in order to increase their energy content and to meet their essential fatty acids needs. Nowadays, many researchers study its effect on the composition of milk, meat and eggs produced from farm animals, in order to obtain characteristics more desirable for the human consumers, such as higher concentration of unsaturated omega-3 and omega-6 fatty acids, as well as higher concentration of conjugated linoleic acid (CLA). The sunflower meal is the main byproduct of the sunflower seeds after oil extraction. Sunflower meal may differ in color and texture, as well as in their chemical composition, depending on the variety of the sunflower, the degree of hull removal and the method of treatment. The crude fiber content varies from 12% to 32%, the crude protein from 24% to 44% and the ether extract from 1% to 10%. It also contains a significant amount of vitamins and non-starch polysaccharides. The sunflower oil and the sunflower meal can be used in the nutrition of both monogastric animals and ruminants