Przedposiłkowe i poposiłkowe zmiany stężeń obu form greliny u osób otyłych i nieotyłych

Introduction: The potentially differential roles of both forms of ghrelin in obesity are undefined, and little is known about desacyl ghrelin’s (DAG) regulation by meals. We aimed to assess changes in acyl ghrelin (AG) and DAG in response to mixed-meal consumption in obese and non-obese subjects.Material and methods: Venous blood for plasma glucose, AG and DAG assays were collected in both groups after an overnight fast and two hours after the consumption of a standard 300 kcal-mixed meal (Nutridrink, Nutricia).Results: Mean fasting values of both AG and DAG were significantly lower in the obese individuals. On the other hand, among non-obese controls, the mean postprandial DAG levels did not change and AG levels decreased, whereas in obese individuals the mean DAG levels after a mixed-meal diminished and AG levels were unchanged.Conclusions: It is necessary to distinguish between the desacylated and acylated forms of ghrelin, as we have shown differential postprandial AG and DAG responses in obese and non-obese individuals. Whether targeting changed proportions between AG and DAG could be a successful strategy in obesity treatment remains a question for future studies. (Endokrynol Pol 2014; 65 (5): 377–381)Wstęp: Niewiele wiadomo jak w otyłości zmienia się wydzielanie obu krążących form greliny — acylowanej (AG) i dezacylowanej (DAG) oraz jak posiłek wpływa u otyłych na stężenie DAG. Dlatego autorzy postanowili ocenić zmiany stężeń obu form hormonu przed i po posiłku w dwóch grupach: z BMI ≥ 30 i < 30 kg/m2.Materiał i metody: W obu grupach pobrano krew żylną na czczo i 2 godziny po podaniu standardowego posiłku zawierającego 300 kcal (Nutridrink, Nutricia). Oznaczono stężenia obu form greliny.Wyniki: Stężenia DAG i AG na czczo były niższe w grupie otyłych niż w kontrolnej grupie osób nieotyłych. Po posiłku u osób bez otyłości nie zaobserwowano zmian stężenia DAG, a stężenie AG zmalało, podczas gdy u otyłych stężenie DAG uległo istotnemu obniżeniu, a AG pozostało bez zmian.Wnioski: Konieczne jest oznaczanie obu form greliny, gdyż — jak wykazano — zmiany ich stężeń po posiłku mogą być zupełnie odmienne u osób otyłych niż w grupie nieotyłych. Odwrócenie zaburzonych proporcji między AG i DAG może okazać się skutecznym sposobem leczenia otyłości. (Endokrynol Pol 2014; 65 (5): 377–381

Completion thyroidectomy of well-differentiated thyroid cancer — a prospective, miserandomised study

Wstęp: Rozpoznanie po operacjach pierwotnie niedoszczętnych raka brodawkowatego lub pęcherzykowego tarczycy wymaga radykalizacjileczenia operacyjnego i usunięcia całego gruczołu tarczowego. W zmienionych przez tkankę bliznowatą warunkach anatomicznychradykalność tych zabiegów może być niezadowalająca i w konsekwencji wpływać na wyniki tarapii.Celem pracy była ocena korzyści wynikających z zastosowania ręcznego gamma nawigatora w zabiegach wtórnie całkowitych w przypadkachdobrze zróżnicowanych raków tarczycy.Materiał i metody: W pracy przedstawiono 75 przypadków chorych z dobrze zróżnicowanymi rakami tarczycy, zakwalifikowanych doradykalizacji leczenia operacyjnego. W 43 przypadkach (grupa I) śródoperacyjnie zastosowano ręczny gamma nawigator (NavigatorGPS), 32 chorych reoperowano bez użycia wyżej wymienionego urządzenia (grupa II). W celu oceny radykalności wtórnie całkowitegozabiegu w obu grupach chorych badano pooperacyjnie stężenie tyreoglobuliny (Tg) oraz oceniano wyniki badania scyntygrafii całegociała (I131) — jodochwytność. W obu grupach porównano również wystąpienie powikłań po zabiegach wtórnie radykalnych.Wyniki: Podczas radykalizacji we wszystkich przypadkach wykonano całkowite wycięcie gruczołu tarczowego wraz z wycięciem węzłówchłonnych przedziału centralnego. Pooperacyjne średnie stęzenie Tg oraz jodochwytność były niższe w grupie I w porównaniu z grupąII: (3,32 ± 2,09 v. 4,58 ± 2,5 ng/ml, [p = 0,021] jodochwytność: 6,9 ± 3,38 (grupa I) v. 7,31 ± 2,29 ng/ml (grupa II) [p = 0,187]). Użycienawigatora nie miało wpływu na częstość wystąpienia pooperacyjnych powikłań w obu grupach chorych (p = 0,109).Wnioski: Śródoperacyjne zastosowanie nawigatora może być pomocne w osiągnięciu lepszej radykalności pierwotnie nieradykalnychoperacji, chociaż obserwowane wyniki pozwalają na stwierdzenie, że zabieg ten wykonywany przez doświadczonego operatorapozwala na osiągnięcie porównywalnej radykalności niezależnie o d śródoperacyjnej detekcji izotopowej.(Endokrynol Pol 2013; 64 (5): 335–339)Introduction: Postoperatively diagnosed papillary or follicular thyroid cancer in subtotally thyroidectomised patients requires a completionthyroidectomy. Re-operation with a gamma probe can be particularly useful in these patients.The aim of this study was to evaluate the benefits of using an intraoperative hand-held gamma detector during completion thyroidectomyin patients with well-differentiated thyroid cancer (WTC).Material and methods: 75 patients with WTC qualified for total re-thyroidectomy. In 43 patients, Group I (Nav), a hand-held gammaprobe (Navigator GPS) was used intraoperatively. 32 patients were re-operated without the gamma probe (Group II). In Group I, thyroidremnants were removed based on counted gamma signals. To estimate the radicality of reoperation in both groups, thyroglobulin (Tg)levels were determined and total body scanning (TBS) — I131 uptake — was performed.Results: Total thyroidectomy with central lymphadenectomy was performed in 75 cases. The average level of Tg and iodine uptake afterradicalisation was lower in Group I (Nav) than in Group II (3.32 ± 2.09 v. 4.58 ± 2.5 ng/mL, respectively, for Tg [p = 0.021] and 6.29 ±3.38 v. 7.31 ± 2.29 ng/mL, respectively, for iodine uptake [p = 0.187]). Additionally, the frequency of postoperative complications wascomparable, the difference in both groups was not significant, despite the use of the gamma probe (p = 0.109).Conclusions: The intraoperative use of a hand-held gamma detector can help to improve the radicality of a completion thyroidectomyprocedure after an incomplete primary thyroid resection, but the results of this procedure in the hands of an experienced surgeon arecomparable whether or not the gamma detector is used. (Endokrynol Pol 2013; 64 (5): 335–339

Bariatric surgery during COVID-19 pandemic from patients' point of view : the results of a national survey

Introduction: The aim of the study was to investigate the impact of the COVID-19 pandemic on bariatric care from the patients’ point of view. The COVID-19 pandemic has perturbed the functioning of healthcare systems around the world and led to changes in elective surgical care, with bariatric procedures being postponed until the end of pandemic. There is no data in the literature about the effect of a new epidemiological situation on bariatric patients. Methods: The study was designed as an online survey containing multiple open questions about bariatric care during the COVID-19 pandemic. The survey was conducted among pre- and postoperative bariatric patients. Results: Out of 800 respondents, 74.53% felt anxiety about their health in regard to the present epidemiologic state. Some (72.25%) were aware of the fact that obesity was an important risk factor that could impair the course of the COVID-19 disease. Almost 30% of respondents admitted having put on weight, significantly more in the group of preoperative patients (43.8% vs. 22.69%; p < 0.001). Only 20.92% of patients had a possibility of continuing direct bariatric care; 67.3% of patients had an opportunity of remote contact with a bariatric specialist, including online consultations, teleconsultations and social media meetings. Conclusions: Limited access to medical care and quarantine lockdown may result in a deterioration of long-time operation outcomes and lower weight losses. Patients should be encouraged to profit from online consultations with specialists and telemedicine to reduce the negative effects of the pandemic on their health

Od preparowania czterogruczołowego do technik małoinwazyjnych. Małoinwazyjna paratyroidektomia jako obecny standard chirurgii pierwotnej nadczynności przytarczyc

Complete surgical resection of hyperfunctioning parathyriod tissue is essential for the treatment of primary hyperparathyroidism. During recent years, minimally invasive surgery has been successfully applied in neck exploration, because of significant developments of guidance by intraoperative scans, the use of quick, intraoperative PTH assay, and also preoperative imaging procedures such as high resolution ultrasonography and sestamibi scintigraphy. The results of operations which are performed with minimally invasive techniques are comparable to those of conventional surgery, and provide advantages with regard to cosmetic result, length of hospitalisation, and reduced post-operative pain.Całkowite chirurgiczne usunięcie nadczynnej tkanki gruczołowej jest kluczowe dla leczenia pierwotnej nadczynności przytarczyc. Podczas ostatnich lat, techniki chirurgii małoinwazyjnej były z sukcesem wprowadzane do preparowania tkanek szyi. Było to możliwe dzięki opracowaniu śródoperacyjnych metod lokalizowania zmienionej tkanki, szybkim testom oznaczającym stężenie PTH w surowicy ,jak również doskonaleniu technik obrazowania przedoperacyjnego, takich jak ultrasonografia wysokiej rozdzielczości czy scyntygrafia z wykorzystaniem sestamibi. Wyniki operacji z wykorzystaniem technik małoinwazyjnych są porównywalne z wynikami technik konwencjonalnych oraz wiążą się z zaletami, takimi jak skrócony okres hospitalizacji, zmniejszenie bólu pooperacyjnego czy lepszy efekt kosmetyczny

Impact of Roux-en-Y gastric bypass on regulation of diabetes type 2 in morbidly obese patients

BACKGROUND: The idea of surgery as treatment for type 2 diabetes mellitus (T2DM) was established in the US and was based on observation of patients after bariatric surgery. Resolution of T2DM is observed within a few weeks after surgery, in some cases even during hospitalization. The aim of this study was to evaluate the impact of Roux-en-Y gastric bypass (RYGB) on diabetes in morbidly obese patients. METHODS: We present 73 patients with T2DM who underwent laparoscopic RYGB (LRYGB) to treat morbid obesity. In the group of 73 obese patients (mean BMI = 42.3), there were 41 females and 32 males. RESULTS: Regression of T2DM was observed in 51 patients (69.8%) while hospitalized. In addition, 14 patients’ (19.1%) glycemia and HBA1c stabilized within 12 weeks after surgery (total regression rate of 88.9%). CONCLUSION: The ultimate evaluation of this method of treating T2DM is still lacking and requires several years of meticulous clinical studies. Despite that, considering the high cost of life-long conservative therapy of T2DM and its complications and the severe impact T2DM has on quality of life, surgical metabolic intervention may become the most reasonable solution in many cases

Does the length of the biliary limb influence medium-term laboratory remission of type 2 diabetes mellitus after Roux-en-Y gastric bypass in morbidly obese patients?

INTRODUCTION: The Roux-en-Y gastric bypass (RYGB) is an effective treatment of morbid obesity leading to type 2 diabetes mellitus (T2DM) resolution. However, evidence demonstrates that standard limb lengths can have a limited impact on long-term weight loss and durable T2DM remission. AIM: The authors evaluated the impact of biliary limb (BL) length on the T2DM laboratory markers in 2-year follow-up. MATERIAL AND METHODS: The data of 93 obese patients with T2DM who underwent RYGB between 2008 and 2010 were collected from prospectively designed database. The length of BL was standard in one group of 51 patients (S-BL: 50–75 cm) and longer in another group of 42 patients (L-BL: 100–150 cm). The laboratory parameters defining T2DM remission – fasting plasma glucose (FPG) and glycosylated hemoglobin (HbA(1c)) – were measured 3, 6, 12 and 24 months after surgery. RESULTS: The average level of FPG and HbA(1c) remained non-diabetic 24 months after the RYGB in both groups. A statistical difference was not observed in direct FPG, HbA(1c), ΔFPG and ΔHbA(1c) comparisons at any follow-up point. However, a significantly higher proportion of patients in L-BL than in S-BL reached the laboratory remission criteria without anti-diabetic medicaments. Additional analysis revealed a strong correlation between the measured T2DM parameters and length of the common limb (CL) in both groups. CONCLUSIONS: A longer BL can intensify the anti-diabetic effect of RYGB. The length of CL rather than BL influences the medium-term T2DM remission. Long-term observation is needed to fully assess whether introduced technical aspects of RYGB provide a durable effect of T2DM resolution