Kwaliteit en kwantiteit botsen in waterpark Het Lankheet

Het Waterpark Het Lankheet grijpt op verschillende manieren in op het watersysteem. De zuiveringsvelden zorgen voor een betere waterkwaliteit, en het vasthouden van dit gezuiverde water is van belang om de verdroging te verminderen en zo de natuurkwaliteit van broekbossen te verbeteren. Maar hoe zit het met het waterbergend vermogen, als het land al onder water staat? In het project ‘Innovatief Waterbeheer Lankheet’ onderzocht Alterra al die aspecten van het waterbeheer: zuivering, vernatting en waterberging, én hun onderlinge samenhang. Uit dit onderzoek blijkt dat de doelstellingen van de Kaderrichtlijn Water (waterkwaliteit) en die van Waterbeheer 21e eeuw (waterkwantiteit) nog niet zo eenvoudig te verenigen zijn

Using SIMGRO for drought analysis – as demonstrated for the Taquari Basin, Brazil

Tools were developed and tested to quantify space–time development of droughts at the river basin scale. The spatial development of a hydrological drought in river basins brings different challenges to describe drought characteristics, such as: area in a drought and areal expressions for onset, duration and severity. We used the regional hydrological model SIMGRO in a GIS framework to generate the spatially-distributed time series for the drought analysis. Droughts in different hydrological variables (recharge and groundwater discharge) were identified by applying the fixed threshold concept to the time series. The method captures the development of both the duration and the severity of the area in a drought. The GIS helps to better understand the link between areal drought characteristics and spatially-distributed catchment characteristics. Functions, like agriculture, nature or navigation in a region, need to be considered more in defining the appropriate threshold levels. It is also important to take into account varying hydrological conditions like regions with deep or shallow groundwater levels, resulting in periods with capillary rise in the unsaturated zone in the latte

Een SIMGRO-Model voor het Rijnstroomgebied: Hoe ver kun je komen met beperkte data en tijd

In Nederland staan toepassingen met SIMGRO synoniem voor complex, gedetailleerd, veel gegevens benodigd etc. Het zijn toepassingen voor een klein gebied (zoals Hupselsebeek), of redelijk groot voor Nederlandse begrippen (zoals noordwest Drentse beken). De laatste 5 jaar waren er toepassingen op geheel andere schaal, voor stroomgebieden in Brazilië, Litouwen en Argentinië. Door het gebruik van digitale gegevens en de ArcView gebruikersinterface AlterrAqua zijn zulke toepassingen goed te realiseren en geeft het de modelmaker de mogelijkheid om met de (soms beperkt) beschikbare gegevens een zo goed mogelijk model op te zette

Op zoek naar de ‘vergeten’ verticale weerstand hoog in het bodemprofiel

De artikelen van Van der Gaast e.a. over verwaarlozing van ondiep in de ondergrond voorkomende verticale weerstand en de daaruit voortvloeiende 'numerieke verdroging', gepubliceerd in het tijdschrift H2O, hebben geleid tot veel discussie. Vooral de mate waarin stijghoogteverschillen in de bovenste paar meter volgens de auteurs optreden heeft verwondering gewekt en vooralsnog zijn de meningen over dit onderwerp sterk verdeeld. Om uit deze impasse te komen is getracht de verticale weerstand vanuit hydrologische kenmerken en veldmetingen te verklaren en te nuanceren

Nieuw peilbeheer in de veenweiden?

Bij het huidige waterbeheer in de veenweidegebieden zal het maaiveld in de komende honderd jaar op veel plaatsen met meer dan een meter dalen. De maaivelddaling gaat door tot al het veen is verdwenen en de minerale ondergrond aan de oppervlakte ligt. Met het veen verdwijnt dan ook het bijbehorende veenlandschap. De enige mogelijkheid om deze ontwikkeling af te remmen, is door het waterpeil te verhogen. Er zijn verschillende waterpeilstrategieën denkbaar om dat te realiseren, maar die hebben de nodige gevolgen voor inrichting, bodemgebruik en waterinlaat. Een strategiestudie brengt momenteel de gevolgen in kaart en biedt daarmee de waterbeheerder handvatten om mogelijke veranderingen in het peilbeheer te beoordele

Samenwerking Nederland-Polen op gebied van water en natuur in de Biebrze-vallei

Om de verdroging in delen van de Biebrza-vallei (moerasgebied in het noordoosten van Polen) tegen te gaan, is met steun van de Nederlandse overheid een langjarige samenwerking op touw gezet tussen onderzoeksinstituten en universiteiten in Nederland en Polen. Het onderzoek moest de effecten van herstelmaatregelen in kaart kunnen brengen. Met behulp van hydrologische modellen zijn maatregelen, zoals het afdammen van kanalen of dempen van slootjes, geëvalueer

Collective Fluorescence Enhancement In Nanoparticle Clusters

Many nanoscale systems are known to emit light intermittently under continuous illumination. In the fluorescence of single semiconductor nanoparticles, the distributions of bright and dark periods (\u27on\u27 and \u27off\u27 times) follow Levy statistics. Although fluorescence from single-quantum dots and from macroscopic quantum dot ensembles has been studied, there has been little study of fluorescence from small ensembles. Here we show that blinking nanorods (NRs) interact with each other in a cluster, and the interactions affect the blinking statistics. The on-times in the fluorescence of a NR cluster increase dramatically; in a cluster with N NRs, the maximum on-time increases by a factor of N or more compared with the combined signal from N well-separated NRs. Our study emphasizes the use of statistical properties in identifying the collective dynamics. The scaling of this interaction-induced increase of on-times with number of NRs reveals a novel collective effect at the nanoscale

Four-year satellite tracking of a White Stork Ciconia ciconia since independence : description of an odyssey

Ein nestjunger Weißstorch aus der Gegend von Kaliningrad, Russland, wurde im Juli 2000 in der Biologischen Station Rybatschij aufgezogen und im September verspätet freigelassen. Im Rahmen eines Projektes zur Untersuchung des Orientierungsvermögens wurde er mit einem Satellitensender (14554) ausgestattet. Obwohl die Weißstörche aus dem Kaliningrader Gebiet normalerweise nach SO ziehen, wanderte der besenderte Vogel nach SW ab, überquerte das Mittelmeer von Frankreich nach Tunesien, verbrachte seinen ersten Winter und zweiten Sommer in Nordafrika und seinen zweiten Winter im Tschad-See-Gebiet im Norden von Nigeria und Kamerun. Im Sommer 2002 hielt er sich auf der Iberischen Halbinsel auf, im Winter 2002/2003 im äußersten Süden Spaniens. Im Sommer 2003 kehrte der Storch im Alter von 3 Jahren in das Verbreitungsgebiet osteuropäischer Weißstörche zurück – nach Nordpolen, nur 220 km südwestlich von seinem Geburtsort, wo er möglicherweise brütete. Der Wegzug 2003 verlief über die für osteuropäische Weißstörche typische Ostroute. In Afrika zog der Storch weit nach Westen – bis in den West-Tschad – sodass sich sein Winterquartier nur 175 km von dem Gebiet entfernt befand, das er 2002 über die Westroute erreicht hatte.A White Stork from the Kaliningrad region of Russia was taken into captivity as a nestling in 2000, raised at the Biological Station Rybachy and released after a retention experiment in September. The bird was tagged with a satellite transmitter 14554 as part of an investigation of the orientation abilities of juvenile White Storks. In the first autumn, the bird moved towards the SW, even though the normal migratory direction for the storks from Kaliningrad is SE. The bird crossed the Mediterranean from France to Tunisia, and spent its first winter and second summer in North Africa. It spent its second winter in the Lake Chad area, in northern Nigeria and Cameroon. In summer 2002 it was in the Iberian peninsula, in winter 2002/2003 in the southernmost part of Spain. At the age of 3 years this bird returned to the distribution area of East European White Storks. It spent the summer (possibly bred) in northern Poland, 220 km SSW of its natal site. Autumn migration 2003 followed the eastern flyway typical of East European White Storks. When in Africa, the bird moved far to the W, to western Chad, so that its wintering area 2003 was only 175 km away from the area that had been reached in 2002 via the western flyway

Surface water sanitation and biomass production in a large constructed wetland in the Netherlands

In Western-Europe, agricultural practices have contributed to environmental problems such as eutrophication of surface and ground water, flooding, drought and desiccation of surrounding natural habitats. Solutions that reduce the impact of these problems are urgently needed. Common reed (Phragmites australis) is capable of sanitizing surface water and may function as green energy source because of its high productivity. Here, the results of an experiment in a constructed wetland in the Netherlands are presented where two different sanitation treatments were compared. Depending on the residence time and volume per unit area, reed is capable to reduce the total amount of nitrogen in the water with average efficiencies from 32 to 47% and the total amount of phosphorous with 27–45%. Although biomass production still varies largely between different parts of the constructed wetland, a rapid increase in biomass was observed since planting. Constructed wetlands with reed provide opportunities to improve water quality and reed produces enough biomass to serve as green energy source. Moreover, these wetlands also function as a flood water reservoir and are possibly advantageous for biodiversity. The optimal moment of reed harvesting depends on the goal of the owner. This moment should be chosen wisely, as it may have consequences for reed filter regeneration, biomass production, biodiversity, methane emission and water sanitation efficiency