Charge transfer and photoelectrochemical tools for modern organic synthesis

At first glance, the theory behind charge transfer and organic photoelectrocatalysis does not seem to have much in common. It turns out, however, that to carry out an effective organic synthesis using photoelectrocatalysis one needs a solid theoretical foundation in charge transfer, which is the topic of this primer. First, the authors introduce the theoretical foundation of charge transfer, focusing on electron transfer and hole transfer and how they relate to photochemistry and electrochemistry. Then, the authors move into applications of photoelectrochemistry in organic synthesis. A series of examples demonstrate the three types of synthetic photoelectrochemistry that have emerged in recent years.National Science Center: SONATA UMO-2020/39/D/ST4/0151

Monosodium urate crystals promote innate anti-mycobacterial immunity and improve BCG efficacy as a vaccine against tuberculosis

A safer and more effective anti-Tuberculosis vaccine is still an urgent need. We probed the effects of monosodium urate crystals (MSU) on innate immunity to improve the Bacille Calmette-Guerin (BCG) vaccination. Results showed that in vitro MSU cause an enduring macrophage stimulation of the anti-mycobacterial response, measured as intracellular killing, ROS production and phagolysosome maturation. The contribution of MSU to anti-mycobacterial activity was also shown in vivo. Mice vaccinated in the presence of MSU showed a lower number of BCG in lymph nodes draining the vaccine inoculation site, in comparison to mice vaccinated without MSU. Lastly, we showed that MSU improved the efficacy of BCG vaccination in mice infected with Mycobacterium tuberculosis (MTB), measured in terms of lung and spleen MTB burden. These results demonstrate that the use of MSU as adjuvant may represent a novel strategy to enhance the efficacy of BCG vaccination

THE ENGINE SET DAMAGE ASSESSMENT IN THE PUBLIC TRANSPORT VEHICLES

The article presents the analysis of the combustion engine damage assessment in the public transport vehicles. The analyses concerned checking the interrelation between the initial and annual kilometrage of vehicles and the number of the registered orders at the maintenance and conservation system. The examinations were performed on the four brands of buses that were exploited by Municipal Transport Company Lublin. The information about repairs relates to year 2015

Macro- And micro-nutrient composition and antioxidant activity of Chickpea and Pea Accessions

Epidemiological studies reported an inverse association between the consumption of legumes and the incidence of age-related diseases. This trend could be attributed to the presence of antioxidant compounds, especially phenolic and flavonoid compounds. In this paper, five pea (Pisum sativum L.) and twelve chickpea (Cicer arietinum L.) accessions, having different characteristics and geographical origin, were characterised in terms of antioxidant activity, as well as macro- and micro-nutrient composition. The antioxidant activity has been evaluated using both DPPH (2,2-diphenyl-1-picrylhydra-zyl) and ABTS (2,2'-azino-bis (3-ethylbenzthiazoline-6-sulfonic acid) radical scavenging capacity assays. Chickpea and pea accessions showed a different behaviour in the presence of these different radicals. Chickpea accessions were characterised by significantly higher DPPH• scavenging activity, while peas showed a significantly higher value of antioxidant activity evaluated using the ABTS assay. Pea accessions had the highest content of total phenolic compounds, Zn, and Cu. A positive correlation was found between some minerals, such as Zn, Cu and P, and the ABTS•+ scavenging activity. Black and brown chickpea accessions showed significantly higher contents of anthocyanins, Mn, Mg, and Ca, which were positively correlated with the antioxidant activity assessed with the DPPH assay. Despite the dataset investigated in our study included a limited number of accessions, it was possible to highlight the influence of the chemical composition on the antioxidant activity due to the high phenotypic diversity found between the accessions, emphasising the importance of selecting the antioxidant activity assay according to the matrix to be evaluated

Effect of Systemic Hypertension With Versus Without Left Ventricular Hypertrophy on the Progression of Atrial Fibrillation (from the Euro Heart Survey).

Hypertension is a risk factor for both progression of atrial fibrillation (AF) and development of AF-related complications, that is major adverse cardiac and cerebrovascular events (MACCE). It is unknown whether left ventricular hypertrophy (LVH) as a consequence of hypertension is also a risk factor for both these end points. We aimed to assess this in low-risk AF patients, also assessing gender-related differences. We included 799 patients from the Euro Heart Survey with nonvalvular AF and a baseline echocardiogram. Patients with and without hypertension were included. End points after 1 year were occurrence of AF progression, that is paroxysmal AF becoming persistent and/or permanent AF, and MACCE. Echocardiographic LVH was present in 33% of 379 hypertensive patients. AF progression after 1 year occurred in 10.2% of 373 patients with rhythm follow-up. In hypertensive patients with LVH, AF progression occurred more frequently as compared with hypertensive patients without LVH (23.3% vs 8.8%, p = 0.011). In hypertensive AF patients, LVH was the most important multivariably adjusted determinant of AF progression on multivariable logistic regression (odds ratio 4.84, 95% confidence interval 1.70 to 13.78, p = 0.003). This effect was only seen in male patients (27.5% vs 5.8%, p = 0.002), while in female hypertensive patients, no differences were found in AF progression rates regarding the presence or absence of LVH (15.2% vs 15.0%, p = 0.999). No differences were seen in MACCE for hypertensive patients with and without LVH. In conclusion, in men with hypertension, LVH is associated with AF progression. This association seems to be absent in hypertensive women

Wartość diagnostyczna dobutaminowego testu echokardiograficznego z użyciem badania przemieszczania tkanek w rozpoznawaniu choroby niedokrwiennej serca - doniesienie wstępne

Wstęp: Pomimo ugruntowanej pozycji tradycyjnej echokardiografii dobutaminowej (DSE) z uwagi na ograniczoną czułość metody - szczególnie w wykrywaniu choroby jednonaczyniowej - poszukuje się nowych sposobów obrazowania niedokrwienia mięśnia sercowego. Badanie przemieszczenia tkanek (TT) stanowi nową echokardiograficzną metodę obrazowania, opartą na tkankowej echokardiografii doplerowskiej, która pozwala oceniać podłużne, dokoniuszkowe przemieszczanie miokardium. Materiał i metody: Badanie przeprowadzono u 20 kolejnych chorych z prawidłową funkcją skurczową lewej komory, zakwalifikowanych wcześniej do zabiegu koronarografii z powodu podejrzenia choroby niedokrwiennej serca. W spoczynku i w trakcie obciążenia dobutaminą według standardowego protokołu (10, 20, 30, 40 µg/kg + atropina), posługując się projekcjami koniuszkowymi (2-, 3- i 4-jamową), oceniano frakcję wyrzutową i wskaźnik kurczliwości lewej komory oraz przy użyciu metody TT podłużne przemieszczanie miokardium, które wizualizowano 7-kolorową wstęgą, wyrażającą różny stopień ruchu w kierunku koniuszkowym. Badanie powtarzano na kolejnych etapach obciążenia, wyznaczając wartość TT dla każdego z 16 segmentów lewej komory. Wyniki: Wyliczano średnią wartość TT (aTT) w spoczynku i na szczycie obciążenia. Następnie opracowano krzywą ROC w celu wyznaczenia granicznej wartości przyrostu TT na podstawie badania koronarograficznego, pozwalającej określić wynik próby TT jako dodatni. Wartość najlepiej wskazująca na obecność choroby niedokrwiennej serca to wzrost aTT pomiędzy spoczynkiem a maksymalnym obciążeniem o mniej niż 0,46 mm. Czułość, specyficzność i dokładność DSE tradycyjnej i z zastosowaniem TT wynosiły odpowiednio 72%, 100%, 85% oraz 100%, 89% i 90%. Wnioski: Technika TT pozwala w sposób ilościowy i nieinwazyjny ocenić funkcję skurczową włókien podłużnych lewej komory u chorych pozostających w spoczynku i po obciążeniu dobutaminą. Wysoka czułość testu dobutaminowego z zastosowaniem obrazowania TT wydaje się przewyższać wartość tradycyjnego testu dobutaminowego. Należy przeprowadzić kolejne badania obejmujące większą populację

Wartość diagnostyczna pomiaru NT-proBNP w rozpoznawaniu izolowanej dysfunkcji rozkurczowej lewej komory wśród pacjentów z udokumentowaną chorobą wieńcową

Wstęp: Wartość diagnostyczna pomiaru NT-proBNP w rozpoznawaniu skurczowej dysfunkcji lewej komory jest powszechnie znana i dobrze udokumentowana. Rola NT-proBNP w diagnostyce rozkurczowej dysfunkcji (DD) wśród pacjentów z chorobą wieńcową i zachowaną funkcją skurczową lewej komory jest mniej poznana. Metody: Do badania zakwalifikowano kolejnych 83 pacjentów z udokumentowaną angiograficznie chorobą wieńcową, po przebytym zawale serca ściany przedniej i z frakcją wyrzutową lewej komory większą od 45%. Na podstawie typowych wskaźników napływu mitralnego i oceny napływu w żyle płucnej prawej górnej podzielono chorych na 2 grupy: grupę A bez DD - 32 osoby i grupę B z DD, w której wyodrębniono 3 podgrupy: podgrupę B1 z profilem zaburzonej relaksacji - 38 chorych, podgrupę B2 z profilem pseudonormalizacji - 8 osób oraz podgrupę B3 z napływem restrykcyjnym - 7 osób. Ponadto u wszystkich pacjentów oznaczono propagację fali E (Vp) i NT-proBNP. Wyniki: Frakcja wyrzutowa lewej komory wynosiła średnio 56,2 &plusmn; 9% i nie różniła się znamiennie statystycznie między poszczególnymi podgrupami. Stężenie NT-proBNP było równe 107 &plusmn; 101 pg/ml w grupie A, 299 &plusmn; 281 pg/ml w B1, 734 &plusmn; 586 pg/ml w B2, 2322 &plusmn; 886 pg/ml w B3, a różnice istotnie statystycznie wystąpiły między grupami A i B2 (p < 0,05), A i B3 (p < 0,01), B2 i B3 (p < 0,01). Z kolei prędkość propagacji fali E wynosiła odpowiednio 69 &plusmn; 21 cm/s, 56 &plusmn; 20 cm/s, 53 &plusmn; 17 cm/s, 44 &plusmn; 11 cm/s, a różnice istotnie statystycznie wystąpiły między grupami A i B2 (p < 0,05) oraz A i B3 (p < 0,01). Stwierdzono istotną dodatnią korelację między stopniem klasy DD a wartością NT-proBNP (r = 0,66; p < 0,001) i ujemną korelację z wartością Vp (r = -0,41; p < 0,001). Opracowano krzywe ROC w celu określenia punktu odcięcia stężenia NT-proBNP determinującego rozpoznanie izolowanej DD lub zaawansowanej DD o typie restrykcji. Wartość najlepiej dyskryminująca rozpoznanie DD wynosiła ponad 131 pg/ml (pole pod krzywą ROC: 0,63), a rozpoznanie restrykcji powyżej 1670 pg/ml (0,83). Czułość, swoistość, dokładność, pozytywna i negatywna wartość predykcyjna wynosiły odpowiednio: 71%, 50%, 63%, 69%, 52% i 57%, 99%, 95%, 80%, 96%. Wnioski: U pacjentów z chorobą niedokrwienną serca i zachowaną funkcją skurczową lewej komory jednorazowy pomiar NT-proBNP identyfikuje osoby z izolowaną rozkurczową dysfunkcją lewej komory, szczególnie w najbardziej zaawansowanym stadium, jakim są zaburzenia restrykcyjne

Wartość diagnostyczna dobutaminowego testu echokardiograficznego z użyciem badania przemieszczania tkanek w rozpoznawaniu choroby niedokrwiennej serca - doniesienie wstępne

Wstęp: Pomimo ugruntowanej pozycji tradycyjnej echokardiografii dobutaminowej (DSE) z uwagi na ograniczoną czułość metody - szczególnie w wykrywaniu choroby jednonaczyniowej - poszukuje się nowych sposobów obrazowania niedokrwienia mięśnia sercowego. Badanie przemieszczenia tkanek (TT) stanowi nową echokardiograficzną metodę obrazowania, opartą na tkankowej echokardiografii doplerowskiej, która pozwala oceniać podłużne, dokoniuszkowe przemieszczanie miokardium. Materiał i metody: Badanie przeprowadzono u 20 kolejnych chorych z prawidłową funkcją skurczową lewej komory, zakwalifikowanych wcześniej do zabiegu koronarografii z powodu podejrzenia choroby niedokrwiennej serca. W spoczynku i w trakcie obciążenia dobutaminą według standardowego protokołu (10, 20, 30, 40 &#181;g/kg + atropina), posługując się projekcjami koniuszkowymi (2-, 3- i 4-jamową), oceniano frakcję wyrzutową i wskaźnik kurczliwości lewej komory oraz przy użyciu metody TT podłużne przemieszczanie miokardium, które wizualizowano 7-kolorową wstęgą, wyrażającą różny stopień ruchu w kierunku koniuszkowym. Badanie powtarzano na kolejnych etapach obciążenia, wyznaczając wartość TT dla każdego z 16 segmentów lewej komory. Wyniki: Wyliczano średnią wartość TT (aTT) w spoczynku i na szczycie obciążenia. Następnie opracowano krzywą ROC w celu wyznaczenia granicznej wartości przyrostu TT na podstawie badania koronarograficznego, pozwalającej określić wynik próby TT jako dodatni. Wartość najlepiej wskazująca na obecność choroby niedokrwiennej serca to wzrost aTT pomiędzy spoczynkiem a maksymalnym obciążeniem o mniej niż 0,46 mm. Czułość, specyficzność i dokładność DSE tradycyjnej i z zastosowaniem TT wynosiły odpowiednio 72%, 100%, 85% oraz 100%, 89% i 90%. Wnioski: Technika TT pozwala w sposób ilościowy i nieinwazyjny ocenić funkcję skurczową włókien podłużnych lewej komory u chorych pozostających w spoczynku i po obciążeniu dobutaminą. Wysoka czułość testu dobutaminowego z zastosowaniem obrazowania TT wydaje się przewyższać wartość tradycyjnego testu dobutaminowego. Należy przeprowadzić kolejne badania obejmujące większą populację

MicroRNA expression patterns in canine mammary cancer show significant differences between metastatic and non-metastatic tumours

Background: MicroRNAs may act as oncogenes or tumour suppressor genes, which make these small molecules potential diagnostic/prognostic factors and targets for anticancer therapies. Several common oncogenic microRNAs have been found for canine mammary cancer and human breast cancer. On account of this, large-scale profiling of microRNA expression in canine mammary cancer seems to be important for both dogs and humans. Methods: Expression profiles of 317 microRNAs in 146 canine mammary tumours of different histological type, malignancy grade and clinical history (presence/absence of metastases) and in 25 control samples were evaluated. The profiling was performed using microarrays. Significance Analysis of Microarrays test was applied in the analysis of microarray data (both unsupervised and supervised data analyses were performed). Validation of the obtained results was performed using real-time qPCR. Subsequently, predicted targets for the microRNAs were searched for in miRBase. Results: Results of the unsupervised analysis indicate that the primary factor separating the samples is the metastasis status. Predicted targets for microRNAs differentially expressed in the metastatic vs. non-metastatic group are mostly engaged in cell cycle regulation, cell differentiation and DNA-damage repair. On the other hand, the supervised analysis reveals clusters of differentially expressed microRNAs unique for the tumour type, malignancy grade and metastasis factor. Conclusions: The most significant difference in microRNA expression was observed between the metastatic and non-metastatic group, which suggests a more important role of microRNAs in the metastasis process than in the malignant transformation. Moreover, the differentially expressed microRNAs constitute potential metastasis markers. However, validation of cfa-miR-144, cfa-miR-32 and cfa-miR-374a levels in blood samples did not follow changes observed in the non-metastatic and metastatic tumours. © 2017 The Author(s)