Analiza satysfakcji z wykonywanej pracy pielęgniarek pracujących w oddziałach neurologii i neurochirurgii

Introduction. Satisfaction, facing problems and motivation are currently strategic points to be analysed in terms of nurses’ work. All positive or negative perceptions and attitudes towards work translate into commitment, identity creation, turnover and also status. The fit between the individual and the organisation draws attention. Both the complementary and supplementary dimensions show to what extent the employee’s needs are met and whether the recognised values of the two groups are the same. For the employee, this translates into identification with the workplace. A high degree of fit influences the status of the workplace, the involvement of employees in the tasks at hand increasing their quality. On the other hand, the existence of mismatches generates bad interpersonal relations, inappropriate division of responsibilities, loss of trust, and leads to conflicts. Aim. Comparative analysis of changes in the context of sense of job satisfaction of nurses working in neurological and neurosurgical wards in the Silesian province over the last decade. Material and Methods. The study was conducted in 2012 and 2022 among nurses working in neurological and neurosurgical wards of the N.M.P. Regional Specialist Hospital in Częstochowa and the Prof. K. Gibiński University Medical Centre in Katowice. The study used an original questionnaire containing 61 questions on various aspects of the work performed. Results. Among the respondents, the predominant age group is over 51 years old with a master’s degree, whereas in the earlier survey it was 31–40 years old with a secondary vocational education. The survey showed that 33% more respondents felt that their job involved a lot of physical exertion. The percentage of those able to cope with complex mental tasks has decreased significantly, the percentage of nurses who are overburdened with too many tasks has increased, 75% of them notice the impact of work on family life. Professional qualifications are being improved by 40% more of those surveyed than ten years ago, but 29% are attending fewer conferences and training courses, and 24% are introducing innovations into their workplace less than in 2012. A sense of meaningfulness and usefulness of the tasks performed at work is shared by 66% of respondents, previously 91% in 2012. The impact of the ward’s equipment on the work performed is now noted by 70% more nurses, and is considered by 66% of respondents as a factor giving greater job satisfaction, a decade ago it was 86% of respondents. Nursing staffing is considered sufficient by 34% more respondents than the previous survey showed. Far fewer respondents now perceive the impact of aggressive patient behaviour on their work. The percentage of respondents noticing conflicts with doctors increased by 72%. 77% more respondents feel they are treated fairly by their superiors than a decade ago. Low social prestige of the profession is noticed by only 6% of nurses. Conclusions. Nurses do not feel satisfaction with their work, even though they see a sense of purpose in the activities they undertake. This means that their need for development has been disrupted by low motivation both socially and economically, a sense of being undervalued and insufficient identification with the workplace. Most of the same people took part in the current survey as ten years ago, their attitude to their work has changed dramatically. Nurses are coping less well with their tasks. The work is associated with too much physical and mental strain. Relationships between nurses and patients and between nurses and other team members have changed. Nursing staffing in neurological and neurosurgical wards, where patients with severe conditions are often hospitalised, is insufficient. (JNNN 2022;11(3):114–123)Wstęp. Satysfakcja, mierzenie się z problemami oraz motywacja są obecnie strategicznymi punktami jakie należy przeanalizować w aspekcie pracy pielęgniarek. Wszystkie pozytywne lub negatywne odczucia i postawy wobec pracy przekładają się na zaangażowanie, kreowanie tożsamości, fluktuację, a także jej status. Zwraca uwagę dopasowanie pomiędzy jednostką, a organizacją. Zarówno wymiar komplementarny jak i suplementarny pokazuje na ile potrzeby pracownika są zaspokajane oraz czy uznawane wartości obu grup są tożsame. W przypadku pracownika przekłada się to na identyfikowanie się z miejscem pracy. Wysoki stopień dopasowania wpływa na status zakładu pracy, zaangażowanie pracowników w wykonywane zadania podnosząc ich jakość. Natomiast istnienie rozbieżności generuje złe relacje interpersonalne, niewłaściwy podział obowiązków, utratę zaufania, prowadzi do konfliktów. Cel. Analiza porównawcza zmian w kontekście poczucia satysfakcji z wykonywanej pracy pielęgniarek pracujących w oddziałach neurologicznych i neurochirurgicznych województwa śląskiego na przestrzeni ostatniej dekady. Materiał i metody. Badanie zostało przeprowadzone w latach 2012 i w 2022 wśród pielęgniarek pracujących w oddziałach neurologicznych i neurochirurgicznych Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego im. N.M.P w Częstochowie oraz Uniwersyteckiego Centrum Medycznego im. Prof. K. Gibińskiego w Katowicach. W badaniu posłużono się autorską ankietą zawierającą 61 pytań dotyczących różnych aspektów wykonywanej pracy. Wyniki. Wśród badanych dominuje grupa wiekowa powyżej 51 r.ż. z ukończonymi studiami magisterskimi, natomiast we wcześniejszym badaniu była to grupa 31–40 lat z wykształceniem średnim zawodowym. Badanie pokazało, że 33% więcej respondentów uważa, że ich praca związana jest z dużym wysiłkiem fizycznym. Zdecydowanie zmniejszył się odsetek osób będących w stanie sprostać złożonym zadaniom umysłowym, zwiększył procent pielęgniarek obciążonych zbyt dużą ilością zadań, 75% z nich zauważa wpływ pracy na życie rodzinne. Kwalifikacje zawodowe podnosi 40% więcej badanych niż dziesięć lat temu, ale 29% mniej uczestniczy w konferencjach i szkoleniach, a 24% mniej wprowadza nowości do swojego miejsca pracy niż w 2012 roku. Poczucie sensu i użyteczności wykonywanych w pracy zadań ma 66% respondentów, wcześniej w 2012 roku była to grupa 91%. Wpływ wyposażenia oddziału na wykonywaną pracę obecnie zauważa 70% więcej pielęgniarek, a jako czynnik dający większą satysfakcję z wykonywanej pracy uznaje 66% badanych, dekadę temu było to 86% ankietowanych. Obsadę pielęgniarską za wystarczającą uważa 34% więcej respondentów, niż pokazywało wcześniejsze badanie. Zdecydowanie mniej osób zauważa obecnie wpływ agresywnych zachowań pacjentów na wykonywaną pracę. O 72% wzrósł odsetek respondentów zauważających konflikty z lekarzami. Za sprawiedliwie traktowanych przez przełożonych czuje się 77% więcej badanych, niż dekadę temu. Niski prestiż społeczny zawodu zauważa tylko 6% pielęgniarek. Wnioski. Pielęgniarki nie odczuwają satysfakcji z wykonywanej pracy, mimo że widzą sens podejmowanych przez siebie działań. Oznacza to, że ich potrzebę rozwoju zaburzyła niska motywacja zarówno społeczna jak i ekonomiczna, poczucie niedoceniania oraz niewystarczająca identyfikacja z miejscem pracy. W obecnym badaniu brały w większości udział te same osoby co dziesięć lat temu, diametralnie zmienił się ich stosunek do wykonywanej pracy. Pielęgniarki gorzej radzą sobie z zadaniami. Praca związana jest ze zbyt dużym obciążeniem fizycznym i psychicznym. Zmieniły się relacje między pielęgniarkami, a pacjentami oraz między pielęgniarkami, a innymi członkami zespołu. Obsada pielęgniarska w oddziałach neurologicznych i neurochirurgicznych w których często hospitalizowani są pacjenci w ciężkim stanie jest niewystarczająca. (PNN 2022;11(3):114–123

Randomized trial - oxybutynin for treatment of persistent plantar hyperhidrosis in women after sympathectomy

OBJECTIVE: Hyperhidrosis is a common disease, and thoracoscopic sympathectomy improves its symptoms in up to 95% of cases. Unfortunately, after surgery, plantar hyperhidrosis may remain in 50% of patients, and compensatory sweating may be observed in 70%. This clinical scenario remains a challenge. Our objective was to evaluate the effectiveness of oxybutynin in the treatment of persistent plantar hyperhidrosis and compensatory sweating and its effects on quality of life in women after thoracoscopic sympathectomy. METHOD: We conducted a prospective, randomized study to compare the effects of oxybutynin at 10 mg daily and placebo in women with persistent plantar hyperhidrosis. The assessment was performed using a quality-of-life questionnaire for hyperhidrosis and sweating measurement with a device for quantifying transepidermal water loss. Clinicaltrials.gov: NCT01328015. RESULTS: Sixteen patients were included in each group (placebo and oxybutynin). There were no significant differences between the groups prior to treatment. After oxybutynin treatment, there was a decrease in symptoms and clinical improvement based on the quality-of-life questionnaire (before treatment, 40.4 vs. after treatment, 17.5; p = 0.001). The placebo group showed modest improvement (p = 0.09). The outcomes of the transepidermal water loss measurements in the placebo group showed no differences (p = 0.95), whereas the oxybutynin group revealed a significant decrease (p = 0.001). The most common side effect was dry mouth (100% in the oxybutynin group vs. 43.8% in the placebo group; p = 0.001). CONCLUSION: Oxybutynin was effective in the treatment of persistent plantar hyperhidrosis, resulting in a better quality of life in women who had undergone thoracoscopic sympathectomy.Universidade Federal de São Paulo (UNIFESP), Escola Paulista de Medicina (EPM) Department of Thoracic SurgeryUniversidade Federal de São Paulo (UNIFESP), Escola Paulista de Medicina (EPM) Department of Infectious DiseasesUNIFESP, EPM, Department of Thoracic SurgeryUNIFESP, EPM, Department of Infectious DiseasesSciEL

Sistema de drenagem digital: até onde podemos chegar?

Universidade Federal de São Paulo (UNIFESP), Escola Paulista de Medicina (EPM) Hospital São Paulo Department of Thoracic SurgeryABC School of Medicine Department of Thoracic SurgeryUniversidade Federal de São Paulo (UNIFESP), Escola Paulista de Medicina (EPM) Department of Thoracic SurgeryFederal University of São Paulo School of Medicine Hospital São Paulo Department of Thoracic SurgeryUNIFESP, EPM, Hospital São Paulo Department of Thoracic SurgeryUNIFESP, EPM, Department of Thoracic SurgeryUNIFESP, EPM, Hospital São Paulo Department of Thoracic SurgerySciEL

Cukrzyca typu 2 u chorych po 70. roku życia — aspekty wyrównania metabolicznego

Background. The differences in the clinical manifesta­tion and course of diabetes observed in older individu­als should translate into various options of treatment and management of the elderly diabetic patients. Of particular importance is the early detection of disease complications due to its impact on the physical and mental health of elderly patients. Material and methods. All participants were hospital­ised in the Department of Internal Medicine, University Hospital No. 1 between the year 2012–2016. Based on the medical records, the consecutively presenting patients diagnosed with type 2 diabetes were divided into three basic groups: group 1 aged 37–58 years (30 individuals), group 2 aged 70–79 years (30 individu­als) and group 3 aged ≥ 80 years (50 individuals). The exclusion criteria were lack of logical verbal contact and substantial impairment of physical activity verified with the Katz Basic Activities of Daily Living (ADL) scale. Based on the medical history and documentation, the duration of diabetes, the BMI and frequency of hypo­glycaemia were established. Among patients, as part of their stay and regardless of the study conducted, the main parameters were determined referring to metabolic control of type 2 diabetes mellitus (percent­age of glycated haemoglobin, lipid profile) and blood pressure measurement. Results. The particular groups of patients differed in terms of the mean disease duration (p &lt; 0.001), i.e. 5 ± 6.4 years in group 1, 16.1 ± 8.6 years in group 2 and 14.6 ± 9 years in group 3. There were statisti­cally significant inter-group differences in mean body weight (BW) and BMI (patients ≥ 80: BW — 70.7 ± 14.3 (kg), BMI: 27.5 ± 4.3 (kg/m2); 70–79 years of age group: BW: 77.1 ± 16.4 (kg), BMI: 28.9 ± 6 (kg/m2); group 1 (BW: 92.4 ± 21.4 (kg), BMI: 31.5 ± 7.0 (kg/m2). The best glucose control was observed amongst patients ≥ 80 (group 3), as compared to group 1 — 47 patients (84%) vs. 4 patients (13.3%) (p &lt; 0.001). The percent­ages of HbA1c were as follows: 8.7 ± 2.3 (%) in group 1, 7.3 ± 1.2 (%) in group 2 and 6.9 ± 0.9 in group 3, respectively (p &lt; 0.001). There were no statistically significant differences in the blood pressure between particular groups of patients. Hypoglycaemia did not occur more frequently in any of the studied groups. Conclusions. Elderly patients suffering from type 2 diabetes vary in numerous aspects from younger patients. The basic differences were observed in rela­tion to anthropometric indices and average duration of the disease. Treatment of type 2 diabetes in elderly patients leads to excessive control with respect to the carbohydrate metabolism although patients do not report hypoglycaemia more frequently.   Wstęp. U chorych w starszym wieku obserwuje się pewne różnice zarówno w manifestacji klinicznej, jak i w przebiegu cukrzycy typu 2, które powinny się prze­kładać na sposób leczenia i postępowania z pacjentem diabetologicznym. Szczególne znaczenie ma wczesne zapobieganie powikłaniom choroby ze względu na ich wpływ na fizyczne i psychiczne zdrowie pacjentów w starszym wieku. Materiał i metody. Wszyscy pacjenci, którzy wzięli udział w badaniu, byli hospitalizowani w Klinice Chorób Wewnętrznych Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego nr 1 w Lublinie w latach 2012–2016. Na podstawie zgromadzonej dokumentacji medycznej chorych z rozpoznaną cukrzycą typu 2 kolejno zgła­szających się do Kliniki podzielono na trzy zasadnicze grupy: grupa badana 1. — pacjenci w wieku 37–58 lat (30 osób), grupa badana 2. — pacjenci w wieku 70–79 lat (50 osób) oraz grupa badana 3. — pacjenci w wieku ≥ 80 lat (50 osób). Kryteriami wykluczenia z badania były brak logicznego kontaktu słownego z chorym oraz znaczne ograniczenie sprawności fizycznej, weryfiko­wane przy pomocy Skali Katza (ADL). Na podstawie wywiadu i dokumentacji medycznej ustalono czas trwania cukrzycy, wartość wskaźnika masy ciała (BMI) oraz częstość występowania hipoglikemii. W ramach pobytu w Klinice, niezależnie od przeprowadzanego badania, u pacjentów oznaczono główne parametry odnoszące się do kontroli metabolicznego wyrównania cukrzycy typu 2 (odsetek hemoglobiny glikowanej, lipi­dogram) oraz wykonano pomiar ciśnienia tętniczego. Wyniki. Poszczególne grupy chorych różniły się pod względem średniego czasu trwania cukrzycy typu 2 (p < 0,001). W grupie badanej 1. czas ten wynosił: 5 ± 6,4 roku, w grupie badanej 2. — 16,1 ± 8,6 roku, a w grupie badanej 3. — 14,6 ± 9 lat. Wykazano staty­stycznie istotną różnicę w zakresie średniej masy ciała oraz średniego BMI między grupą chorych ≥ 80 lat (śred­nia masa ciała: 70,7 ± 14,3 kg, BMI: 27,5 ± 4,3 kg/m2), grupą chorych w wieku 70–79 lat (średnia masa ciała: 77,1 ± 16,4 kg, BMI: 28,9 ± 6 kg/m2) i grupą chorych w wieku 37–58 lat (średnia masa ciała: 92,4 ± 21,4 kg, BMI: 31,5 ± 7,0 kg/m2). Najlepsze wyrównanie go­spodarki węglowodanowej odnotowano u chorych ≥ 80. roku życia z grupy badanej 3., najsłabsze zaś — w grupie badanej 1.: 47 chorych (94%) vs. 4 chorych (13,3%) (p < 0,001). Odsetek HbA1c wynosił — odpo­wiednio — 8,7 ± 2,3% w grupie badanej 1., 7,3 ± 1,2% w grupie badanej 2. i 6,9 ± 0,9% w grupie badanej 3. (p < 0,001). Między poszczególnymi grupami chorych nie zaobserwowano statystycznie istotnych różnic w zakresie rejestrowanych wartości ciśnienia tętniczego. Wnioski. Chorzy na cukrzycę typu 2 w wieku pode­szłym różnią się pod wieloma względami od chorych w młodszym wieku. Podstawowe różnice odnotowano zarówno w odniesieniu do wskaźników antropome­trycznych, jak i średniego czasu trwania choroby. Leczenie cukrzycy typu 2 u chorych w starszym wieku prowadzi do nadmiernego wyrównania w zakresie gospodarki węglowodanowej, przy czym chorzy ci nie zgłaszają częstszego występowania hipoglikemii

Blastic plasmacytoid dendritic cell neoplasm (BPDCN) — clinical features, diagnosis, and treatment in the experience from a single institution

Wstęp. Nowotwór z blastycznych plazmocytoidnych komórek dendrytycznych (BPDCN) jest rzadko rozpoznawaną i bardzo źle rokującą chorobą rozrostową wywodzącą się z prekursorów plazmocytoidnych komórek dendrytycznych. W pracy opisano doświadczenia Kliniki Nowotworów Układu Chłonnego Centrum Onkologii — Instytutu w Warszawie wynikające z leczenia chorych w latach 2006–2012, u których stwierdzono tę rzadką jednostkę chorobową.Materiał i metody. Grupa chorych liczyła 7 osób, w tym 4 mężczyzn. Mediana wieku chorych to 68 lat (37–78 lat). Objawem podstawowym były u wszystkich zmiany skórne, ale stwierdzano też wtórne zajęcie węzłów chłonnych (n = 3), krwi obwodowej (n = 1) i szpiku (n = 3). Chorobę rozpoznano na podstawie charakterystycznego obrazu immunofenotypowego w badaniu histopatologicznym i cytometrycznym uzyskanym ze skóry, krwi obwodowej oraz szpiku (CD 4+/CD56+: n = 7, CD 123+: n = 3).Wyniki. U 3 chorych początkowo błędnie rozpoznano czerniaka w innych ośrodkach diagnostycznych. Trzech chorych otrzymało chemioterapię stosowaną w przypadkach chłoniaków nie-Hodgkina, u 3 zastosowano programy przewidziane dla ostrej białaczki szpikowej. Jeden chory otrzymał chemioterapię stosowaną w ostrej białaczce limfoblastycznej, a następnie został poddany allotransplantacji komórek krwiotwórczych od dawcy rodzinnego, pozostaje w całkowitej remisji, a jego czas przeżycia wynosi 80 miesięcy. Mediana całkowitego przeżycia pozostałych 6 chorych niepoddanych przeszczepieniu wyniosła 3,5 miesiąca (1,5–20 miesięcy).Wnioski. Zróżnicowany obraz kliniczny utrudnia rozpoznanie tej jednostki chorobowej, a optymalny sposób leczenia nie jest ustalony i wymaga dalszych badań. Zwraca uwagę dobry wynik leczenia pacjenta poddanego alloprzeszczepieniu komórek krwiotwórczych.Introduction. Blastic plasmacytoid dendritic cell neoplasm (BPDCN) is rarely diagnosed proliferative disease with very poor prognosis originating from the precursors of plasmacytoid dendritic cells.Materials and methods. In this study, we report on 7 patients diagnosed and treated at our institution between 2006 and 2012. Median age of patients was 68 years (range 37–78 years), and 4 were men. All patients presented with a skin lesion, with additional secondary lymph nodes (n = 3), peripheral blood (n = 1) and bone marrow involvement (n = 3). Disease was diagnosed based on typical immunophenotypical features in histopathological and flow cytometry examination of skin, blood or bone marrow (CD 4+/CD56+: n = 7, CD 123+: n = 3).Results. Three patients were initially diagnosed with melanoma. Three of patients were treated with non-Hodgkin lymphoma-directed chemotherapy, three other — acute myeloid leukemia chemotherapy and one with acute lymphoblastic leukemia-type treatment. Median overall survival of non transplanted patients (n = 6) was 3.5 months (range 1.5–20 months), while patient allografted from related donor, treated with acute lymphoblastic leukemia-type chemotherapy, remains in complete remission until now (OS = 80 months).Conclusion. This rare entity is a diagnostic challenge and needs dedicated clinical studies to establish appropriate therapy. Of note is a good outcome of a single patient after allogeneic stem cell transplantation

Evolution and environment of the eastern linear pottery culture: A case study in the site of Polgár-Piócási-Dűlő

A salvage excavation preceding a major investment project was conducted in 2006–2007, during which associated settlement features of a Middle Neolithic, Eastern Linear Pottery Culture (Alföld Linearbandkeramik – ALBK) were uncovered in an area called Piócási-dűlő on the eastern outskirts of Polgár. The features of the ALBK settlement date from two periods. The cluster of multi-functional pits yielding a rich assortment of finds, the handful of post-holes and an unusual ritual well found in the southern part of the investigated area formed one unit from the earliest phase of the Middle Neolithic (ALBK I). The settlement’s other occupation can be assigned to the late phase of the Middle Neolithic (ALBK IV). Five houseplans representing the remains of timber-framed buildings outlined a distinct area with three multi-functional pits. Associated with the above features were 8 burials. The preliminary archaeobotanical results from Polgár–Piócási-dűlő are based on the plant material found within the sediments of 11 archaeological structures, which mainly represent pits and a welI. It can be stated that the natural environment offered habitats in which oak trees dominated in the local vegetation, forming floodplain forests and wooded steppes. They also provided food in the form of fruits and formed an optimal habitat for domestic animals. Arable fields were probably also established in the vicinity of the settlements, suggested by findings of macroscopic plant remains that represented cultivated species. In both settlement phases lithic production activities are manifested both by the local on-site lithic production and – most importantly – by the presence of imported, mainly mesolocal, raw materials that point to contacts with deposit areas, or off-site preliminary working of obsidian and limnoquartzites. The kit of harvesting tools and a large number of grinding stones – especially in the younger phase – for the preparation of plant food suggest a major role of plant cultivation

Real-time ultrasound (RTU) imaging methods for quality control of meats

In this chapter the use of real-time ultrasonography to predict in vivo carcass composition and meat traits will be reviewed. The chapter begins by discussing background and principles of ultrasound. Then aspects affecting the suitability of realtime ultrasonography and image analysis for predicting carcass composition and meat traits of meat producing species and fish will be presented. This chapter also provides an overview of the present and future trends in the application of real-time ultrasonography in the meat industry. © 2012 Woodhead Publishing Limited All rights reserved.info:eu-repo/semantics/publishedVersio

Coexistence of non-dipper hypertension with other chronic diseases

Background Hypertension is currently one of the major risk factors of cardiovascular diseases. Level of blood pressure fluctuates over a 24-hour cycle. Depending on the incidence of daily blood pressure rhythm disorders, or a lack thereof, we can distinguish dipper and non-dipper profiles. Material and methods The analysis covered medical documentation and a 24-hour blood pressure rhythm monitored by the ABPM system in selected 130 patients with diagnosed arterial hypertension, aged between 18 and 87, hospitalized in the years 2010–2014 in the Internal Medicine Department. Results It was found that hypertension frequently occurred in obese patients, with carbohydrate metabolism disorders, hyperlipidaemia and thyroid diseases. A significant correlation was observed between dipper hypertension and hyperlipidaemia, as well as between non-dipper hypertension and smoking. Conclusions Non-dipper type patients constitute a quite varied group in terms of concurrent diseases. These patients should be actively monitored for specific chronic illnesses