Production and state-selective detection of ultracold, ground state RbCs molecules

Using resonance-enhanced two-photon ionization, we detect ultracold, ground-state RbCs molecules formed via photoassociation in a laser-cooled mixture of 85Rb and 133Cs atoms. We obtain extensive bound-bound excitation spectra of these molecules, which provide detailed information about their vibrational distribution, as well as spectroscopic data on the RbCs ground a^3\Sigma^+ and excited (2)^3\Sigma^+, (1)^1\Pi states. Analysis of this data allows us to predict strong transitions from observed excited levels to the absolute vibronic ground state of RbCs, potentially allowing the production of stable, ultracold polar molecules at rates as large as 10^7 s^{-1}

Many-Body Electrostatic Forces Between Colloidal Particles at Vanishing Ionic Strength

Electrostatic forces between small groups of colloidal particles are measured using blinking optical tweezers. When the electrostatic screening length is significantly larger than the particle radius, forces are found to be non-pairwise additive. Both pair and multi-particle forces are well described by the linearized Poisson-Boltzmann equation with constant potential boundary conditions. These findings may play an important role in understanding the structure and stability of a wide variety of systems, from micron-sized particles in oil to aqueous nanocolloids.Comment: 5 pages 2 figure

Characterising the Quality Journey of Total Quality Management in Relation to the Financial Performance of SMEs Under Crisis Conditions: the Case for Greece

During the last few years Greece is coping with severe economic and financial crisis conditions. Since the Greek SME are the largest productive and economic sector in the Greek economy, they bear the brunt of consequences for these adverse conditions. This thesis investigates the role of the total quality elements in improving or otherwise the financial performance of those SME. Ratio analysis is used as a mean of measuring the SME financial performance and specifically the level of their liquidity, profitability, efficiency and solvency. Furthermore the thesis tries to identify the role that each quality element and quality as a whole, have on different size SME and their financial performance. A data-triangulation methodology was developed to examine the influence of the above factors (use of a questionnaire and a set of semi-structured interviews) and the results and the conclusions derived have shown that:- - All the Greek SME have the intention to continue their quality journey to TQM. - Small SME give more emphasis in implementing the TQM elements, followed by the micro and the medium size SME respectively. However each group of SME prioritises differently the various quality elements. - The ratio analysis revealed that the group with the mostly improved financial performance was the micro SME followed by the small and the medium SME. - The worst financial performance of all the SME occurred between 2008 and 2010. - Amongst the SME that have managed to continue to operate, the ones characterised as TQM SME have shown an improved financial performance. Measuring the SME financial performance, efficiency and solvency were revealed as the most significant variables. The smaller in size the SME were, they pay a greater attention to efficiency while the larger SME pay more attention to solvency. - Utilising the Z-score rate as a criterion, the largest number of transitions among different levels of financial sustainability was revealed from the micro SME. Lower variability was identified from the TQM SME group in comparison with the other two groups of SME (ISO+ and ISO) that have also shown a very similar behaviour. In conclusion SME’s that have followed the ISO to TQM journey during the harsh financial conditions they were facing, they have managed to harbour themselves better in conditions of financial crisis

Anämie und Transfusion von Erythrozytenkonzentraten bei prolongiert mechanisch beatmeten, tracheotomierten Patienten - Korrelation mit Beatmungsdauer, nosokomialen Infektionen und nichtinfektiösen Komplikationen: eine retrospektive Studie

Die prolongierte Respiratorentwöhnung betrifft die invasiv beatmeten Patienten, die schon mindestens drei erfolglose Spontanatmungsversuche hatten oder länger als sieben Tage nach dem ersten erfolglosen Spontanatmungsversuch beatmet werden. Dieses Verfahren findet in spezialisierten Weaningzentren statt. Die Transfusion von Erythrozytenkonzentraten wird in der Beatmungsmedizin bei anämischen Patienten eingesetzt. Diese Arbeit beschäftigte sich mit den Auswirkungen der Transfusion und dem optimalen Transfusionstrigger. In dem Weaningzentrum der Klinik Schillerhöhe wurden die Daten von 378 Patienten zwischen Dezember 2011 und Dezember 2016 in unserer retrospektiven Observationsstudie erhoben. Die Patientencharakteristika, die Morbidität, die transfusionsrelevanten Daten und mehrere Endpunkte wurden erfasst. Die Korrelation zwischen Transfusion und Endpunkten wurde analysiert. Die klinische Stabilität bei der Aufnahme in unserem Weaningzentrum, die von Intensivstationen abweichenden Apache-II-Score und Aufnahmehämoglobin zeigen, dass die Patienten im prolongierten Weaning ein spezielles Kollektiv aufweisen und prinzipiell gesondert bezüglich des Transfusionstriggers analysiert werden sollen. Die häufigste Ursache der akuten respiratorischen Insuffizienz war die Pneumonie mit 31% und die häufigste Vorerkrankung war die kardiale Erkrankung mit 42,3%. Der Weaningerfolg, definiert als Weaningkategorie 3a und 3b, konnte in 69,8% der Fälle erzielt werden und 50,5% aller Patienten wurden vom Respirator vollständig entwöhnt. Das Weaningversagen errechnete sich bei 30,2%. Die Weaningdauer betrug 23,0 (± 16,2) Tage. 41,8% der Patienten erlitten eine infektiöse Komplikation. Die häufigsten Infektionen waren die Harnwegsinfektion mit 28,1% und die Ventilator-assoziierte Tracheobronchitis mit 22,4%. Die Transfusion ergab sich in der Cox-Regressionsanalyse als der einzige unabhängige Risikofaktor für die Zeit bis zur ersten Infektion mit einer Hazard Ratio von 0,965 (p-Wert =0,001). Im Weaning-Zeitraum wurde 44,4% der Patienten transfundiert. Es ergaben sich im Weaning-Zeitraum im Durchschnitt 1,5 (±2,9) Erythrozytenkonzentrate pro Patient. Der Mittelwert des Prätransfusionshämoglobins im Weaning-Zeitraum betrug in unserer Studie 75,2 g/l (±5,2). Das mediane Hämoglobin und die Transfusion zeigten keine statistisch signifikante Korrelation mit dem erfolglosen Weaning. Die Transfusion korrelierte unabhängig mit der Weaningdauer. Die Krankenhausmortalität betrug in unserem Kollektiv 11,9% und bewegte sich auf dem gleichen Niveau wie in den Vergleichstudien. Die multivariate Analyse der Krankenhausmortalität ergab ein statistisch signifikantes Ergebnis für das Aufnahmehämoglobin und einen Trend für die Transfusion (OR=2,050, p-Wert=0,052). Das Aufnahmehämoglobin zeigte einen hohen negativen prädiktiven Wert für die Krankenhausmortalität. Die Korrelation der Transfusion von Erythrozytenkonzentraten mit dem früheren Eintritt der ersten Infektion, sowie der Trend zu höherer Krankenhausmortalität unterstützen eine restriktive Transfusionsstrategie im prolongierten Weaning. Der optimale Transfusionstrigger im prolongierten Weaning sollte das Ziel zukünftiger randomisierten kontrollierten Studien sein

Diatomic molecules in ultracold Fermi gases - Novel composite bosons

We give a brief overview of recent studies of weakly bound homonuclear molecules in ultracold two-component Fermi gases. It is emphasized that they represent novel composite bosons, which exhibit features of Fermi statistics at short intermolecular distances. In particular, Pauli exclusion principle for identical fermionic atoms provides a strong suppression of collisional relaxation of such molecules into deep bound states. We then analyze heteronuclear molecules which are expected to be formed in mixtures of different fermionic atoms. It is found how an increase in the mass ratio for the constituent atoms changes the physics of collisional stability of such molecules compared to the case of homonuclear ones. We discuss Bose-Einstein condensation of these composite bosons and draw prospects for future studies.Comment: 10 pages, 5 figure

Dose selection trial of metronomic oral vinorelbine monotherapy in patients with metastatic cancer: a hellenic cooperative oncology group clinical translational study

BACKGROUND: Metronomic chemotherapy is considered an anti-angiogenic therapy that involves chronic administration of low-dose chemotherapy at regular short intervals. We investigated the optimal metronomic dose of oral vinorelbine when given as monotherapy in patients with metastatic cancer. METHODS: Patients with recurrent metastatic breast (BC), prostate (PC) or non-small cell lung cancer (NSCLC) and adequate organ functions were randomly assigned to 30, 40 or 50 mg vinorelbine, taken orally three times a week. Treatment continued until disease progression, unacceptable toxicity, withdrawal of consent or maximum 24 months. Primary endpoint was time-to-treatment failure (TTF) and secondary were progression-free survival (PFS), toxicity, changes in blood concentrations of angiogenesis-associated biomarkers and pharmacokinetics. RESULTS: Seventy-three patients were enrolled. Four-month TTF rate did not differ between the three arms: 25.9% (11.1%-46.2% 95% Confidence Interval), 33.3% (15.6%-55.3%) and 18.2% (5.2%-40.3%) for the 30 mg, 40 mg and 50 mg arms (p-value = 0.56). Objective response was seen in 2 patients with NSCLC (treated at 30 and 50 mg respectively), one with BC (at 40 m g) and one with PC (at 50 mg) and lasted from 4 to 100 weeks, with maximum response duration achieved at 50 mg. Adverse events were mild and negligible and did not differ between the three arms. Blood levels of vinorelbine reached steady state from the second week of treatment and mean values for the 30, 40 and 50 mg were respectively 1.8 ng/ml (SD 1.10), 2.2 ng/ml (SD 1.87) and 2.6 ng/ml (SD 0.69). Low pre-treatment blood concentrations of FGF2 and IL8 predicted favorable response to therapy (p values 0.02 and 0.006, respectively), while high levels of TEK gene transcript predicted treatment resistance. CONCLUSIONS: Considering the antitumor activity and response duration, the negligible toxicity of the highest dose investigated and the lack of drug accumulation over time, we suggest that 50 mg given three times a week is the optimal dose for metronomic oral vinorelbine. Further investigation of metronomic oral vinorelbine (MOVIN) at this dose is warranted in combination with conventional chemotherapy regimens and targeted therapies. TRIAL REGISTRATION: Clinicaltrials.gov NCT0027807

ΚΟΙΤΑΣΜΑΤΟΛΟΓΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΗΦΑΙΣΤΕΙΑΚΩΝ ΠΕΤΡΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΗΦΑΙΣΤΕΙΑΚΟΥ ΤΟΞΟΥ ΩΣ ΠΟΖΟΛΑΝΙΚΑ ΠΡΟΣΘΕΤΑ ΤΣΙΜΕΝΤΟΥ

Η μελέτη φυσικών ποζολανικών υλικών ως πρόσθετο τσιμέντου μελετάται αρκετές δεκαετίες αλλά η ανάγκη δραστικής μείωσης των ρύπων CO2 από τον κύκλο εργασιών παραγωγής του κλίνκερ παραμένει, ενώ ταυτόχρονα καθορίστηκε από διεθνείς φορείς η εκμηδένιση των ρύπων από την αλυσίδα παραγωγής τσιμέντου λόγω της κλιματικής κρίσης. Μελέτες που διεξάγουν μεγάλες τσιμεντοβιομηχανίες στοχεύουν στο μηδενισμό του περιβαλλοντικού αποτυπώματος από την αλυσίδα παραγωγής τσιμέντου έως το 2050 σύμφωνα με τους στόχους του ευρωπαϊκού οργανισμού τσιμέντου, στόχος που φαίνεται εφικτός με την έως τώρα πρόοδο και υποστηρίζεται από την υποκατάσταση του τσιμέντου από δευτερογενή τσιμεντοειδή υλικά μέσω των οποίων οι ρύποι CO2 εκτιμώνται να μειωθούν κατά 1,3 gt παγκοσμίως σε ετήσια βάση. Ως γνωστόν, αρκετοί τύποι πετρωμάτων που δημιουργήθηκαν από την δραστηριότητα του σύγχρονου κυρίως, αλλά και του αμέσως παλαιότερου, ηφαιστειακόυ τόξου του Αιγαίου αποτελούν υλικά που επιδεικνύουν ποζολανικές ιδιότητες. Στην αναζήτηση τέτοιων φυσικών υλικών σημάνθηκε ως περιοχή μελέτης το νεότερο ηφαιστειακό τόξου του Αιγαίου και παρεμφερή πετρώματα από το ΑΒΑ Αιγαίο. Στο πλαίσιο της παρούσης μελέτης λήφθηκαν δείγματα τα οποία ανήκουν σε ένα ευρύ φάσμα γεωλογικών σχηματισμών και μελετήθηκαν για πιθανή χρήση ως ορυκτό ποζολανικό πρόσθετο τσιμέντου υποκαθιστόντας τμηματικά το κοινό τσιμέντο. Παράλληλα η παρούσα εργασία διαπραγματεύεται τη μέτρηση της ποζολανικότητας γεωλογικών σχηματισμών οι οποίοι δεν είχαν μελετηθεί επαρκώς ως πρόσθετα τσιμέντου, ενώ κατά περιπτώσεις, εκτιμήθηκαν ως υποσχόμενες πηγές τσιμέντου. Συγκεκριμένα αξιολογήθηκαν δείγματα κίσσηρης από τη νήσο Γυαλί, Πλειστοκαινικού και Πλειοκαινικού ρυόλιθου από την χερσόνησο Κεφάλου της νήσου Κω, ηφαιστειακών τόφφων Κεφάλου και οροπεδίου της νήσου Κω, ζεολιθοποιημένος ρυόλιθος της νήσου Σάμου και κισσηρώδης τόφφος από τη νήσο Χίο. Τα συγκεκριμένα δείγματα αξιολογήθηκαν ως κατάλληλα απο μια σειρά δειγμάτων διαφορετικών γεωλογικών σχηματισμών και λιθολογιών που λήφθηκαν στο ύπαιθρο. Οι μέθοδοι των πρoκαρτακτικών αναλύσεων για την αρχική και εν συνεχεία τη συμπληρωματική μελέτη και αξιολόγηση των δειγμάτων περιλαμβάνουν τη χρήση XRD, XRF, SEM-EDS και Blaine. Επιπλέον, πραγματοποιήθηκε η άμεση μέθοδος μέτρησης ποζολανικότητας που αφορά την κατανάλωση του πορτλανδίτη από τη φυσική ποζολάνη με την τροποποιημένη υγροχημική μέθοδο Chapelle. Η μέθοδος Chapelle επιλέχθηκε ως σύντομη εναλλακτική μέθοδος μέτρησης της ποζολανικότητας ωμών υλικών και συγκρίθηκε με άλλες μεθόδους βασει βιβλιογραφικών αναφορών σχετικά με την συσχέτιση πρόβλεψης και εκτίμησης της θλιπτικής αντοχής ενός ποζολανικού τσιμέντου. Τα υλικά που μελετήθηκαν δύναται να χαρακτηριστούν ως φυσικές ποζολάνες καθώς το εκτιμώμενο δραστικό πυρίτιο ξεπερνά το 25% όπως ορίζεται στις προδιαγραφές ΕΝ 197 1-2. Αντίθετα ο συσχετισμός ποζολανικότητας και θλιπτικής αντοχής δε βρέθηκε ικανοποιητικός (R2῀0,53). Η μέθοδος Chappelle υστερεί σε σχέση με την προτεινόμενη μέθοδο θερμιδομετρίας. Όπως σημειώνεται στη βιβλιογραφία, τηρεί λιγότερα από τα παρακάτω βασικά κριτήρια: i) να είναι πρακτική κι απλή με όρους εκτέλεσης και κόστους ii) να δίδει γρήγορα αποτελέσματα iii) να είναι επαναλαμβανόμενη και αναπαραγωγική iv) να έχει γενική εφαρμογή σε όλα τα πρόσθετα τσιμέντου v) να επιτρέπει εύκολες συγκρίσεις ανάμεσα στα αποτελέσματα και στα κριτήρια ποιότητας. Στα παραπάνω συμπεράσματα, σε κοιτασματολογικά πλαίσια, η χρήση φυσικών ποζολανών ηφαιστειακής προέλευσης ως υποκατάστατο κοινού τσιμέντου είναι αρκετά περίπλοκη λόγω αφενός της ορυκτολογικής κυρίως και αφετέρου της χημικής ανομοιογένειας τους. Η επιβεβαίωση κοιτασμάτων μέσω των παραπάνω τεχνικών, υποκαθιστώντας τις τακτικές πρότυπες μεθόδους με την παραγωγή δοκιμίων για τον προσδιορισμό της μηχανικής αντοχής είναι εφικτή κατόπιν διερεύνησης και εφαρμογής αξιόπιστων συσχετισμών. Για την ασφαλή χρήση τους, χρειάζεται να αποσαφηνιστούν τα κύρια ζητήματα που είναι η φύση του πετρώματος σχετικά με την ταχύτητα ενυδάτωσης του και τη δομή των C-S-H που σχηματίζονται και επιπροσθέτως της ορυκτολογικής και χημικής τους ομοιογένειας. Βιβλιογραφικά, φυσικές ποζολάνες υψηλής δραστικότητας και ικανοποιητικής απόδοσης θεωρούνται οι καολίνες είτε με μηχανική είτε με θερμική επεξεργασία. Στην παρούσα εργασία, υποστηρίζεται πως οι περλίτες της Κώ (Πλειστοκαινικός και Πλειοκαινικός ρυόλιθος), δύνανται να θεωρηθούν ως αξιόπιστη ποζολανική πηγή λόγω της ομοιογενούς σύστασης τους, της έκτασης τους και της συμμόρφωσής τους με τις σχετικές Ευρωπαϊκές και Αμερικάνικες προδιαγραφές και θα μπορούσαν να εισαχθούν είτε ανάντη είτε κατάντη στην παραγωγική διαδικασία ενός ποζολανικού τσιμέντου . Επιπλέον, οι ηφαιστειακοί τόφφοι της Κεφάλου της Κω και ο ζεολιθικός ορίζοντας της Σάμου λόγω υψηλής απώλειας πύρωσης θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν μόνο κατάντη της διαδικασίας παραγωγής ενός ποζολανικού τσιμέντου.Natural materials as pozzolanic cement additive have been investigating for several decades. The need for drastic reduction of CO2 pollutants resulted by the clinker production cycle has been intensified and defined by international entities in the frame of the climate crisis. Studies conducted by major cement companies aim at zeroing the environmental footprint of cement production by 2050 according to the targets of the European Cement Organization. That goal seems optimistic due to the alternative solutions have to be established to whole cement production chain. The use of natural pozzolans as cement substantial is considered as an alternative way to reduce drastically CO2 emissions due to non-calcination process which is required for the typical raw materials as limestone and clays. With the progress made so far and supported by the substitution of cement by secondary cementitious materials through which CO2 pollutants are estimated to be reduced by 1.3 gt globally per year. As it is known, many rocks derived from Aegean volcanic activity exhibit pozzolanic properties thus in the research for alternative cementitious materials, the current Aegean volcanic arc and similar rocks from the east-north Aegean region were marked as the study areas. Here, samples belonging to a wide range of geological formations approached as pozzolanic cement additives and relative studies obtained, thus this work discuss the measurement of pozzolanicity of geological formations that have not been sufficiently studied as cement additives but have been relatively evaluated for other industrial uses. Specifically, pumice samples were studied originated from Gyali island, Pleistocene and Pliocene rhyolite of Kefalos in Kos Island, volcanic tuffs of Kefalos and the plateau of Kos Island as well, zeolitic rhyolite of Samos Island and ivy tuffs of Chios Island. The samples presented here, were selected from a series of samples from various formations taken in the field after preliminary evaluation. The methods of the preliminary analyses for the initial and further evaluation of the samples were XRD, XRF, SEM-EDS and Blaine, while the direct method of measuring pozzolanicity concerns the consumption of portlandite from the material tested through modified Chapelle test hydro chemical method. The Chapelle method was selected as a short time alternative method for measuring the pozzolanicity of raw materials and was compared with other methods regardingits correlation to estimate the final compressive strength of a potential pozzolanic cement. The materials can be classified as natural pozzolana as the estimated active silica exceeds 25% as defined in EN 197 1-2 specification, on the contrary the inductive correlation between pozzolanicity and compressive strength was not found to be satisfactory (R2 ῀0.53). The Chappelle method lags behind the calorimetry method regarding the reliability of correlation between portlandite consumtion and final compressive strength prediction. As stated in the literature, it adheres to fewer of the following basic criteria i) the method must be practical and simple in terms of execution and cost ii) provide rapid results iii) be repeatable and reproducible iv) be generally applicable to all cement additives v) allow easy comparisons between results and quality criteria. In the above conclusions, for a deposit context, the use of natural pozzolana of volcanic origin as a substitute of common cement is quite complicated due to their mineralogical and chemical heterogeneity thus the confirmation of deposits quality through the above techniques may overlaying the regular standard methods with specimens for the mechanical strength definition. For their safe use in construction industry, it is necessary to clarify the main issues such as the nature of each natural pozzolan type with respect to its hydration rate followed by the C-S-H structure and furthermore to their mineralogical and chemical homogeneity. In the literature, natural pozzolans of high activity and satisfactory performance are considered to be kaolin either by mechanical or thermal treatment. This work, concludes that perlite formations in Kos Island (Pleistocene and Pliocene rhyolites) are promising materials and could be considered as potential pozzolanic source for the partial Portland clinker subsidiary due to their large-scale homogeneity and specifications compliance according to current study, be introduced either upstream or downstream of the cement production process. Furthermore, the volcanic tuffs of Chios Island and the zeolitic formation of Samos due to their high loss on ignition could be successfully used downstream of the production process to produce a pozzolanic concrete

Mass mortality of unknown etiology in alpine newts (Ichtyosaura alperstris veluchiensis) in an alpine lake in Greece

ΔΕΝ ΔΙΑΤΙΘΕΤΑΙ ΠΕΡΙΛΗΨΗA mass mortality in alpine newts (Ichthyosaura alpestris veluchiensis) was observed in May/June 2013, in Drakolimni lake on Smolikas Mountain, Northwest Greece. 1300 alpine newts were found dead in two events. In 1998 a similar incident was recorded in the nearby lake of Timfi Mt. Newts of every stage and sex were affected, presenting incoordination and inability to float evenly. Ten animals were submitted for complete pathological examination. Field environmental measurements (water temperature, oxygen saturation, pH, conductance, nitric/phosphate concentration) and samples (water, snow, benthos) were collected for ecotoxicological and quality analysis. Necropsy, microbiology (parasitology, bacteriology, mycology), histopathology, molecular investigations (Ranavirus spp, Batrachochytridium dendrobatidis, Batrachochytridium salamandrivorans), quality and ecotoxicological examinations did not indicate a causative source for the mortality. To the author´s knowledge this is the biggest mortality of unknown etiology reported in free-living alpine newts in Europe